Έχουν περάσει 14 μέρες. Όταν πέφτει υγρασία η ατμόσφαιρα μυρίζει ακόμα καμένο. Κι όταν φυσά αέρας, αποκαΐδια πετούν σαν σερπαντίνες πάνω από το μαυρισμένο έδαφος. Τα 125 καμένα χιλιόμετρα παραμένουν στη θέση τους, ερείπια σπιτιών θυμίζουν πως κάποτε, πριν μόλις δυο βδομάδες, υπήρχε ζωή. Αν περπατήσει κάποιος στις πλαγιές θα βρει κουφάρια ζώων κι αν περιπλανηθεί σε γειτονιές που κάηκαν θα βρει απομεινάρια από τις ζωές των ανθρώπων που έφυγαν κυνηγημένοι από τις φλόγες.
Αυτά τα βλέπουν όσοι ζουν εκεί κι όσων οι διαδρομές περνούν από την περιοχή που ήταν γνωστή ως κρασοχώρια. Τα βλέπουν (και πιο πολύ τα νιώθουν) και όσοι δεν ζουν πλέον εκεί γιατί τα σπίτια τους, μαζί με ότι υπήρχε εντός, αυτών καταστράφηκαν. Για τους υπόλοιπους, είναι ήδη μια άλλη μέρα με άλλα θέματα να τους αποσπούν την προσοχή. Το τι είπαν και τι δεν έκαναν οι υπουργοί έχει σχεδόν ξεθωριάσει. Σε αντίθεση με το μαύρο των 125 χιλιομέτρων και τον πόνο όσων τα χωριά τους κάηκαν. Σε αυτό υπολόγιζαν κι οι ίδιοι. Στη λήθη που επέρχεται πολύ γρήγορα.
Ανασχηματισμός δεν θα γίνει λοιπόν. Το ξεκαθάρισε ο άνθρωπος για τις δύσκολες αποστολές. Θα γίνει φυσικά, αλλά σε χρόνο ανύποπτο ώστε να μην συνδέεται με τη διαχείριση της πυρκαγιάς. Να μην δείχνει παραδοχή λαθών ή ανεπάρκειας. Θα γίνει όταν το θελήσει ο πρόεδρος (που ήδη το θέλει, αλλά το timing έχει τη σημασία του). Στο μεταξύ, τα λεφτά ρέουν. Όχι μόνο οι 700 πόσες χιλιάδες δόθηκαν ήδη στους πυρόπληκτους, αλλά και στα ταμεία της κυβέρνησης. «Πλεόνασμα €557,6 εκατ. καταδεικνύουν τα προκαταρκτικά δημοσιονομικά αποτελέσματα της Στατιστικής Υπηρεσίας για την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2025». Για όσους θέλουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.
Για όσους θέλουν να το βλέπουν μισοάδειο, το θέμα μας τώρα (και για λίγες μέρες ακόμα) είναι η φωτιά που άναψε ο συντονιστής της αντικατοχικής εκδήλωσης για την Αμμόχωστο, ο οποίος δεν περιορίστηκε στο ρόλο του και στα γνωστά λόγια περί αταλάντευτου και μακροχρόνιου αγώνα για επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες, αλλά επέρριψε ευθύνες σε όσους κατά καιρούς φοβήθηκαν να υπογράψουν για επιστροφή της Αμμοχώστου. Αν μη τι άλλο της Αμμοχώστου. Η απάντηση φυσικά είναι πως στόχος μας δεν ήταν η επιστροφή απλά και μόνο της Αμμοχώστου, αλλά η επιστροφή όλων των κατεχομένων στους νόμιμους ιδιοκτήτες του. Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια. Για αυτό να κλείσουν τα οδοφράγματα κι ας γίνει σύνορο ο Άγιος Δομέτιος.
Και η καμένη επαρχία της Λεμεσού; Και τις επόμενες πυρκαγιές που μοιραία θα ξεσπάσουν πως θα τις αντιμετωπίσουμε; Εύκολα ξεθυμαίνουμε κι οι κυβερνώντες το γνωρίζουν.
