Γιατί κανείς δεν ακούει τι θέλουν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη στάση του έξω κόσμου και ειδικά της Δύσης στο Μεσανατολικό δεν είναι καν η τεράστια άγνοια, η παντελής ενίοτε, η οποία καταγράφεται στις μέρες μας. Είναι κυρίως η υπεροψία με την οποία η Δύση συνεχίζει το προαιώνιο πατρονάρισμα των Εβραίων αλλά και θεωρεί ότι γνωρίζει τους Παλαστίνιους και τους υπόλοιπους Άραβες καλύτερα και ως κάτι «ανώτερο» θα τους επιλύσει τα προβλήματά τους, κάνοντας πράξεις και εξισώσεις με δυτικά πρότυπα, τα οποία απλά δεν εφαρμόζονται εκεί και ούτε πρέπει άλλωστε. 

Είναι επίσης το ότι δεν ακούει, προκαλώντας συνεχώς προβλήματα, στη βάση των δικών της παραμέτρων αλλά και συμφερόντων – και μόνο εκείνων. Όπως καλή ώρα, οι κινήσεις Μακρόν για την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους οι οποίες εγκλώβισαν και άλλες κυβερνήσεις που τις ασπάστηκαν και οι οποίες, κινήσεις, προκάλεσαν δύο βασικά πράγματα: πρώτον, να δώσουν το φιλί της ζωής αλλά και νομιμοποίηση στα μάτια των αραβικών μαζών στη Χαμάς αποδυναμώνοντας κι άλλο την Παλαιστινιακή Αρχή και δεύτερον, ενδυναμώνοντας ότι αδιάλλακτο και ακραίο υπάρχει στην ισραηλινή κοινωνία και πολιτική σκηνή.

Δικαίως θα ρωτήσει κάποιος, εάν αυτό δεν είναι η λύση ποια μπορεί να είναι; Και είναι σωστό το ερώτημα. Μια από τις απαντήσεις όμως είναι και η εξής: καμία σίγουρα η οποία είναι δοτή και κυρίως αγνοεί την πραγματικότητα στο έδαφος.

Διάβαζα πριν από λίγο προσεκτικά την τελευταία (το Μάη έγινε) δημοσκόπηση του Παλαιστινιακού Κέντρου Πολιτικής και Έρευνας, με έδρα τη Ραμάλα το οποίο θεωρείται ίσως το πιο έγκυρο στην πολύτιμη αποτύπωση των τάσεων ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και τη Γάζα. Την έβδομη έρευνα του Κέντρου μετά τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου.

Η έρευνα η οποία δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα, όπως όλες αυτές οι έρευνες, παρουσιάζει κάποια εκπληκτικά αποτελέσματα, κυρίως υπό το πρίσμα ότι γίνεται μετά από όλα όσα έγιναν στη Γάζα, αλλά και ως προς τη σύγκριση με τις έξι που προηγήθηκαν. Κυρίως όμως αλλά και κυρίως όσον αφορά τις διαθέσεις για το μέλλον.

Το πιο εκπληκτικό εύρημα είναι πως, ακόμα και σήμερα, το 87% των Παλαιστινίων συνολικά, είτε υποστηρίζει τη Χαμάς είτε όχι δεν πιστεύει ότι η τρομοκρατική οργάνωση διέπραξε τις ωμότητες παρά τις ακλόνητες αποδείξεις που υπάρχουν.

Τι άλλο δείχνει λοιπόν η έβδομη έρευνα; Ας δούμε τα βασικότερα:

Ήταν ορθή ενέργεια οι επιθέσεις της 7η Οκτωβρίου; Το 50% απάντησε «Ναι» σε σύγκριση με 71% αμέσως μετά τις επιθέσεις. Το ποσοστό είναι 37% έναντι 57% (2023) στη Γάζα, στη δε Δυτική Όχθη είναι στο 59% έναντι 82% (2023).

Θα κερδίσει η Χαμάς τον Πόλεμο; «Ναι» απάντησε το 43% έναντι 70% (2023). Επιμεριζόμενο ήταν 23% στη Γάζα έναντι 50% (2023) στη δε Δυτική Όχθη ήταν 56% έναντι 83% (2025)

Ποιός θα διοικεί τη Γάζα μετά τον Πόλεμο; Το 42% απάντησε «η Χαμάς» (28% στη Γάζα, 51% στη Δυτική Όχθη)

Συμφωνία για την ανάληψη της εξουσίας στη Γάζα από την Παλαιστινιακή Αρχή: Το 60% απάντησε «Όχι» (54% στη Γάζα και 67% στην Δυτική Όχθη)

Υπέρ ή κατά των διαδηλώσεων στη Γάζα για απομάκρυνση της Χαμάς; Κατά, τοποθετήθηκε το 67% του συνόλου των Παλαιστινίων και υπέρ το 28%. Επι μέρους: Γάζα 48% υπέρ και 50% κατά και Δυτική Όχθη 14% υπέρ και 78% κατά. 

Για τον αφοπλισμό της Χαμάς, μόλις το 18% απάντησε ότι συμφωνεί ενώ το 77% είπε ότι διαφωνεί. Στη Γάζα ήταν 33% υπέρ και 64% κατά, στη Δυτική Όχθη 9% υπέρ και 85% κατά. 

Στο ενδεχόμενο εξορίας «μερικών στρατιωτικών ηγετών της Χαμάς για να τελειώσει ο πόλεμος», μόνο το 31% του συνόλου το αποδέχθηκε, ενώ το 65% το απέρριψε. Στη Γάζα ήταν 47% υπέρ και 51% κατά, στη Δυτική Όχθη 20% υπέρ και 74% κατά.

Εντυπωσιακό είναι το εύρημα στο ερώτημα (μόνο στους κατοίκους της Γάζας) εάν θα ήθελαν να μεταναστεύσουν μετά τον πόλεμο, κατά την ιδέα Τραμπ. Το 56% απάντησε ότι δεν θέλει αλλά ένα εκπληκτικό 43% απάντησε ότι θέλει να μεταναστεύσει. Μάλιστα οι μισοί σχεδόν (49%) δηλώνουν έτοιμοι να αποταθούν στο Ισραήλ προκειμένου να το πετύχουν.

Στο ερώτημα ποια είναι η καλύτερη μέθοδος για να πετύχουν οι Παλαιστίνιοι τους στόχους τους το 41% επέλεξε τον «Ένοπλο Αγώνα» (31% Γάζα, 48% Δυτική Όχθη). Το 33% επέλεξε τις «Διαπραγματεύσεις» (40% Γάζα, 29% Δυτική Όχθη) ενώ το 20% την «Ειρηνική Αντίσταση» (26% Γάζα, 15% Δυτική Όχθη).

Αναφορικά με τη λύση των δύο κρατών, την αποδέχεται μόλις το 40% ενώ το 57% την απορρίπτει. Ακόμα και με επιστροφή στα σύνορα του 1967 (με την ανατολική Ιερουσαλήμ) η υποστήριξη φτάνει μόνο το 61% (54% Γάζα, 66% Δυτική Όχθη).

Τώρα ως προς το ποια «παράταξη» υποστηρίζουν, το 32% επέλεξε τη Χαμάς (37% Γάζα και 29% Δυτική Όχθη), το 21% τη Φάταχ (τη μεγαλύτερη παράταξη στην PLO) (25% Γάζα, 18% Δυτική Όχθη), «Άλλους» το 13% (Γάζα 23%, 6% Δυτική Όχθη) και 34% (15% Γάζα, 47% Δυτική Όχθη) είπαν ότι δεν γνωρίζουν ή δεν απαντούν. 

«Εάν ήταν στο χέρι σας να μείνει ή να παραιτηθεί ο Μαχμούτ Αμπάς, τι θα επιλέγατε;» ρωτήθηκαν οι Παλαιστίνιοι; Το 80% επέλεξε να φύγει (74% στη Γάζα και 85% στη Δυτική Όχθη.

Σήμερα λοιπόν επί του συνόλου των Παλαιστινίων: 

• Το 89% δεν πιστεύει ότι η Χαμάς διέπραξε εγκλήματα την 7η Οκτωβρίου.
• Το 50% θεωρεί ακόμα σωστές τις επιθέσεις της 7/10. 
• Το 60% δεν θέλει επιστροφή της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα.
• Το 80% θέλει φύγει ο Μαχμούτ Αμπάς. 
• Το 67% τάσσεται κατά των διαδηλώσεων ενάντια στη Χαμάς.
• Το 77% διαφωνεί με τον αφοπλισμό της Χαμάς.
• Το 65% απορρίπτει την εξορία «μερικών στρατιωτικών ηγετών» της Χαμάς.
• Η Χαμάς (32%) παραμένει πρώτη «πολιτική παράταξη» με δεύτερη τη Φάταχ (21%)
• Το 43% (των κατοίκων της Γάζας) θέλει να φύγει μετά τον πόλεμο.
• Το 41% προκρίνει τον «ένοπλο αγώνα» ως την καλύτερη συνέχεια.
• Τη λύση δύο κρατών απορρίπτει το 60% και ακόμα και με την επιστροφή της Ιερουσαλήμ το 39% δεν την αποδέχεται.

Όλα τα πιο πάνω δεν δείχνουν ότι λανθασμένα τοποθετούνται οι Παλαιστίνιοι. Έχουν δικαίωμα να διεκδικούν ότι θέλουν, αν και όχι όπως θέλουν. Έστω και εάν απαιτούν από τον έξω κόσμο να τους επιστρέφει όσα χάνουν σε πολέμους με δεδηλωμένο στόχο τη γενοκτονία των Εβραίων τους οποίους εκείνοι πάντα ξεκινούν. 

Δείχνουν όμως ότι λανθασμένα καλλιεργείται η εντύπωση ότι μετά την 7η Οκτωβρίου τα πάντα έχουν αλλάξει και κυρίως ότι, για ακόμα μια φορά, ο έξω κόσμος προσπαθεί να επιβάλει ανέφικτα πράγματα φέρνοντας τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.