Εννοείται πως και ο Νίκος Αναστασιάδης διατηρεί το δικαίωμα της άποψης. Και για τα πεπραγμένα στην εσωτερική πολιτική στα δέκα χρόνια που κυβέρνησε και για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό.
Και μπορεί οποτεδήποτε το θελήσει να δημοσιοποιήσει όποια άποψη θέλει. Και να επικρίνει ή να συγχαρεί όποιον επιθυμεί. Αλλά πρέπει να αντιλαμβάνεται πως η άποψή του δεν δεσμεύει κανένα. Πόσο μάλλον την ηγεσία του κόμματος. Την πλειοψηφία της, έστω.
Η επιστολή Αναστασιάδη στην πρόεδρο του ΔΗΣΥ, την οποία αποκάλυψε χθες ο Φιλελεύθερος, δεν μοιάζει με απλή δημοσιοποίηση άποψης. Αν ήταν απλά μια άποψη, δεν θα χρειαζόταν να γράψει επιστολή, να την στείλει στην πρόεδρο και να της πει να την κοινοποιήσει στους υπόλοιπους της ηγεσίας του κόμματος. Θα έκανε μια δήλωση και θα έπαιζε παντού. Και θα επηρέαζε με μεγαλύτερη ταχύτητα και αμεσότητα όσους μπορεί να επηρεάσει ο κ. Αναστασιάδης, είτε για τα εσωτερικά θέματα, είτε για το Κυπριακό.
Η άποψη της στήλης είναι πως ο κ. Αναστασιάδης θέλησε να παρέμβει άμεσα στη διαμόρφωση πολιτικής από την εκλελεγμένη ηγεσία του ΔΗΣΥ. Για την ακρίβεια, θέλησε να παρέμβει για να αλλάξει αυτή η πολιτική. Την οποία μάλλον δεν αποδέχεται. Δεν του αρέσει. Και απαιτεί να αλλάξει αμέσως.
Όπως έγραψε ο Φιλελεύθερος, ο κ. Αναστασιάδης ζήτησε να κοινοποιηθεί η επιστολή του στα μέλη του Πολιτικού Γραφείου. Συνεπώς, ήθελε η επιστολή να διαβαστεί και -επειδή ξέρουμε πώς δουλεύουν τα πράγματα- να διαρρεύσει. Και να διαβαστεί όσο γίνεται περισσότερο. Δεν έστειλε την επιστολή – κατσάδα στην πρόεδρο, για να έχει υπόψη της κάποια πράγματα και να πράξει ανάλογα. Δεν θέλησε να τη βοηθήσει στην άσκηση των κομματικών της καθηκόντων, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και με σεβασμό στις αρμοδιότητες και τον ρόλο της.
Ήθελε να της ασκήσει κριτική. Μέσω μιας αρχικά προσωπικής επιστολής, η οποία προοριζόταν από τον ίδιο να γίνει δημόσια. Όπως και έγινε. Όταν η κ. Δημητρίου δεν την κοινοποίησε στον χρόνο που ήθελε ο τέως Πρόεδρος, την κοινοποίησε αυτός και παίζει από χθες παντού.
Τι ακριβώς ήθελε ο κ. Αναστασιάδης στέλνοντας μια επιστολή που ο ίδιος ήθελε να διαβάσουν και άλλοι, όχι μόνο η κυρία πρόεδρος; Αφού η επιστολή έχει επικριτικό περιεχόμενο προς την ηγεσία του κόμματος, είναι προφανές πως ο κ. Αναστασιάδης ήθελε να κάνει πολιτική ζημιά στην πρόεδρο και τους συνεργάτες της. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ήθελε απλώς να ασκήσει πίεση στην εκλελεγμένη ηγεσία του κόμματος να αλλάξει στάση. Και στα εσωτερικά (διαφημίζοντας το έργο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη) και στο Κυπριακό (εδώ έχουμε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα ως προς το αντικείμενο της διαφήμισης, αλλά οκ).
Αν ήθελε μόνο να ασκήσει πίεση, δεν θα ζητούσε εμμέσως τη δημοσιοποίηση της επιστολής, μέσω μιας αρχικής κοινοποίησης στο Πολιτικό Γραφείο.
Είναι η άποψη της στήλης πως ο κ. Αναστασιάδης θέλησε να ξυπνήσει τους δαίμονες που τρέφονται από τις σάρκες του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να ξέρει αν ο καβγάς που είχε ξεσπάσει πριν μερικές μέρες μέσα από τα ΜΚΔ μεταξύ Συναγερμικών έχει κάποια σχέση με την επιστολή.
Η διαρροή της όμως από ανώτατα στελέχη του κόμματος είναι ξεκάθαρο πως απειλεί να διαλύσει -για την ώρα, έστω- και τις λίγες ελπίδες που μπορεί να είχε η ηγεσία του ΔΗΣΥ ότι θα μπορούσε, καθώς ξεκινά η προεκλογική περίοδος για τις επόμενες δύο εκλογικές διαδικασίες, να καταφέρει να ενώσει τις «συνιστώσες», όσες έμειναν από παλιά και όσες δημιουργήθηκαν μετά το 2023, και να δώσει αξιοπρεπώς τις μάχες που έπονται.
Η επιστολή Αναστασιάδη ήταν ο ορισμός της υπονόμευσης. Όχι όμως μόνο της Αννίτας Δημητρίου. Του κόμματος όλου. Πάνω χαρά των αντιπάλων στα δεξιά.
