Η πανωλεθρία που υπέστη η Χεζμπολάχ από το Ισραήλ ανέδειξε και απέδειξε, με έναν παράξενο τρόπο, το πόσο πολύ αλλά και το σε τι διαφέρουν οι ισλαμιστές τρομοκράτες, είτε σιίτες είτε σουνίτες, από οποιοδήποτε άλλο εμπόλεμο μέρος σε οποιοδήποτε σημείο της γης.
Και αυτό ισχύει και για το Ιράν φυσικά.
Η απόφαση της κυβέρνησης του Λιβάνου ήτοι του 70% του πληθυσμού της χώρας, χριστιανών και μουσουλμάνων, για αφοπλισμό όλων των ενόπλων ομάδων σε μια προσπάθεια να ανοίξει η χώρα, πραγματικά και μετά από μισό αιώνα, ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία της, σήμανε συναγερμό για την ηγεσία της Χεζμπολάχ και την ηγεσία εκείνης στην Τεχεράνη.
Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και η εξολόθρευση του Νασράλα αλλά και της υπόλοιπης ηγεσίας της Χεζμπολάχ, μέσω απίστευτων σχεδίων τα οποία μόνο σε ταινίες απολάμβανε ο κόσμος μέχρι τότε, δεν στάθηκε ικανή να εκλογικεύσει την ηγεσία της σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης για δύο λόγους: Πρώτον, διότι το Ιράν είχε δείξει από τις πρώτες κιόλας μέρες τις προθέσεις του ξαναρχίζοντας τις χρηματαποστολές, μέσω Τουρκίας όταν διακόπηκαν οι πτήσεις Βηρυτού – Τεχεράνης και δεύτερον, ίσως και πιο βασικό το φανατισμό αλλά και την πεποίθηση πως όσα πράττουν, κοινή για τους ισλαμιστές,.
Δύσκολα βέβαια ακόμα και ο συγκεκριμένος Αλλάχ, θα έδινε το ΟΚ για να χτιστούν εργαστήρια κατασκευής του φτηνού αλλά πολύ επικίνδυνου ναρκωτικού Captagon το οποίο έχει κατακλύσει τη Δύση αλλά και τη Μέση Ανατολή, εκεί όπου είναι γνωστό και με το όνομα «Ναρκωτικό της Τζιχάντ». Ο λόγος; Διότι το Captagon προκαλεί μια αίσθηση ευφορίας και κάνει όποιον το καταναλώσει να νιώθει ανίκητος ενώ ταυτόχρονα χάνει την επαφή με τα αισθήματά του. Το φόβο, τον οίκτο με τα πάντα.
«Γίνεται ζόμπι», όπως λένε και οι ειδικοί.
Χρησιμοποιείται ευρέως από τους τζιχαντιστές σε επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλες τρομοκρατικές ενέργειες. Φτηνό στην αγορά, εύκολο στην παραγωγή, για αυτό και ονομάστηκε επίσης Κοκαΐνη των Φτωχών, το Captagon πιστεύεται ότι αποφέρει έσοδα έως και 57 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο. Kαι με την Τεχεράνη να εισπράττει τη μερίδα του λέοντος – της έχουν άλλωστε επιβληθεί κυρώσεις ειδικά για αυτό – χωρίς να ανησυχεί ποτέ για την έλλειψη χρημάτων. Αντίθετα με τους απλούς Ιρανούς.
Μετά λοιπόν την ανατροπή του Ασάντ και τη μεγάλη προσπάθεια να εκμεταλλευτεί ο Λίβανος το παράθυρο ευκαιρίας το οποίο άνοιξε με την καταστροφή που υπέστη η τρομοκρατική οργάνωση, το Ιράν έκανε όλο και πιο ξεκάθαρες τις προθέσεις του για διατήρηση της απροκάλυπτης ανάμιξής του στα εσωτερικά του Λιβάνου. Ενδεικτικό είναι το ότι μόλις διορίστηκε στη θέση του Γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλεια, ο ανώτερος Σύμβουλος του ηγέτη του καθεστώτος των μουλάδων Αλί Λαριτζανί, ταξίδεψε στο Λίβανο και το Ιράκ όπου συνάντησε τους ηγέτες των ένοπλων σιιτικών οργανώσεων για συζητήσουν το πώς προχωρούν.
Ο Λαριτζανί φρόντισε να ρίξει κάπως τους τόνους και να μην προκαλέσει περαιτέρω τη Βηρυτό, μετά και δηλώσεις άλλων υψηλόβαθμων Ιρανών αξιωματούχων ότι η αφοπλισμός της Χεζμπολάχ είναι απατηλό όνειρο και θα αποτύχει διότι ο Λίβανος – το εάν το 70% διαφωνεί δεν τους αφορά – είναι μέρος το αγώνα ενάντια στη «σιωνιστική οντότητα», όπως αποκαλούν το Ισραήλ. Και πως το Ιράν συντονίζεται τους συμμάχους του, δηλαδή τους ένοπλους σιίτες, σε Λίβανο και Ιράκ.
Χθες ανήμερα της παράδοσης όπλων στην κυβέρνηση του Λιβάνου από παλαιστινιακές ομάδες, η Χεζμπολάχ ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να παραδώσει τίποτα επαναλαμβάνοντας τις απειλές που διατύπωσε ο Κασίμ, ότι εάν επιμείνει η Βηρυτός τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε εμφύλιο πόλεμο και πως «δεν θα υπάρχει ζωή στο Λίβανο», προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση όλων των υπολοίπων κάτι που πέρσι, τέτοια εποχή θα ήταν αδιανόητο, υπό την παντοδύναμη τότε Χεζμπολάχ.
Η εκτίμηση πάντως στο Λίβανο είναι πως αν και κανείς δεν ξέρει πόσα όπλα διαθέτει η Χεζμπολάχ, μετά την απώλεια του βαρέως οπλισμού και των και συστημάτων που κατείχε παίζει απομονωμένη το τελευταίο της χαρτί. Η λέξη «εμφύλιος» δεν είναι άλλη μία λέξη στο Λίβανο. Πολλοί εκτιμούν πως εάν η τρομοκρατική οργάνωση σύρει τη χώρα σε εμφύλιο θα υπογράψει τη θανατική της καταδίκη. Άλλοι πάλι, προειδοποιούν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει την ευκαιρία στο Ιράν να ανασυνταχθεί.
Και κάποιοι άλλοι, πιο ειλικρινείς μάλλον, λένε πως η τρομοκρατία δεν αντιμετωπίζεται με μισές δουλειές αλλά στη ρίζα της και αμείλικτα.
