Η Γαλλία διέρχεται σήμερα μια βαθιά οικονομική κρίση. Και, αντί οι πολιτικοί της να συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από τα προνόμια που οι ίδιοι είχαν θεσμοθετήσει για τον εαυτό τους, έρχεται ο νέος πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνί, να υπογράψει διάταγμα με το οποίο κόβονται, επιτέλους, τα αδικαιολόγητα αυτά «κεκτημένα». Ούτε λιμουζίνες, ούτε γραμματείς εφ’ όρου ζωής για όσους υπηρέτησαν σε υψηλά αξιώματα. Ακόμη και για πρώην πρωθυπουργούς. Μια κίνηση που, πέραν της οικονομικής διάστασης, στέλνει και ένα ηχηρό μήνυμα: Ότι σε καιρούς που ζητούνται θυσίες από το λαό, δεν είναι ανεκτό να διατηρούν οι πρώην αξιωματούχοι τα προκλητικά τους προνόμια.

Ο ίδιος ξεκαθάρισε: «Ενώ είναι φυσιολογικό για τη Δημοκρατία να προστατεύει άτομα που βρίσκονται υπό απειλή, είναι αδιανόητο να απολαμβάνουν εφ’ όρου ζωής παροχές επειδή κατείχαν ένα προσωρινό αξίωμα». Τι πιο λογικό; Τι πιο αυτονόητο; Και όμως, χρειάστηκε να βυθιστεί η Γαλλία σε κρίση για να το αποφασίσουν.

Και εδώ, στην Κύπρο; Εδώ το συζητούμε δεκαετίες. Το φωνάζουμε. Το γράφουμε. Το καταγγέλλουμε. Και οι κυβερνήσεις το θάβουν επιμελώς. Ένας πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας απολαμβάνει ισόβια λιμουζίνα και ισόβια γραμματέα. Ένας πρώην Πρόεδρος της Βουλής τα ίδια. Υπουργοί και βουλευτές φεύγουν με παχυλά εφάπαξ, λες και όσα χρόνια θήτευαν σε κυβερνήσεις ή στη Βουλή δεν αμείβονταν πλουσιοπάροχα.

Προνόμια εφ’ όρου ζωής για θέσεις που κράτησαν λίγα χρόνια. Όλα αυτά την ώρα που ζητούνται θυσίες από τους πολίτες. Την ώρα που η νεολαία αγωνιά για το μέλλον της. Την ώρα που οι χαμηλοσυνταξιούχοι ζουν με ψίχουλα.

Δεν πρόκειται να σωθεί η γαλλική οικονομία με την κατάργηση αυτών των παροχών. Ας είμαστε ξεκάθαροι. Η κίνηση όμως έχει τεράστια σημασία. Στέλνει το μήνυμα ότι «είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στις δυσκολίες». Ότι «πρώτοι εμείς κόβουμε από τον εαυτό μας, πριν ζητήσουμε από εσάς». Κι αυτό ακριβώς είναι που λείπει από την πολιτική ζωή της Κύπρου: Το παράδειγμα. Εκείνο το οποίο θα αγγίξει το φιλότιμο των πολιτών. Ακόμη και των ευρισκόμενων κάτω από το όριο της ανέχειας.

Προσωρινές πολιτικές θέσεις μετατράπηκαν από χρόνια πριν, σε μόνιμα βάρη για τον φορολογούμενο. Και οι πολίτες παρακολουθούν να αναπαράγεται η ίδια κακοδαιμονία. Με πρόσχημα κάποιες δήθεν «θεσμικές ανάγκες».

Πρόκειται για μια περίπτωση, την οποία η στήλη είχε υποδείξει στο Και σημερινό Προέδρο της Δημοκρατίας. Όταν ανέλαβε την εξουσία, του φωνάξαμε δυνατά: Έχεις την ευκαιρία. Είσαι νέος, δεν κουβαλάς δεκαετίες κομματικών δεσμεύσεων, είσαι εκτός των παραδοσιακών στηριγμάτων του συστήματος. Μπορείς να δείξεις αποφασιστικότητα, να κόψεις το κακό από τη ρίζα. Να πεις: «Από σήμερα, τέλος οι ισόβιες λιμουζίνες και οι ισόβιες γραμματείς». Να στείλεις μήνυμα στον κόσμο ότι κάτι αλλάζει, ότι δεν θα συνεχιστεί η πρόκληση σε βάρος του λαού.

«Καιρός, λοιπόν, να τερματισθεί το άκρως προκλητικό προνόμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Προέδρου της Βουλής να διαθέτουν αστυνομική φρουρά, οδηγούς, λιμουζίνα και καύσιμα πληρωμένα εφ’ όρου ζωής από την τσέπη του φορολογούμενου πολίτη όταν αποχωρούν. Εξωφρενικό ο Πρόεδρος της Βουλής να πληρώνεται επίδομα €3.000 για γραμματέα! Γραμματέα, όχι επιστήμονα! Ένα επίδομα, μάλιστα, το οποίο λαμβάνει ακόμη και αν δεν εργοδοτεί γραμματέα (αυτό και αν είναι εξοργιστικό)!» υποδεικνύαμε μεταξύ άλλων στις 8-3-2023.

«Αν ο νέος Πρόεδρος θέλει πραγματικά να φέρει νέο πνεύμα σε αυτό τον τόπο, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Να αλλάξει τα προκλητικά δεδομένα. Να κτυπήσει τις λανθασμένες  νοοτροπίες. Να γυρίσει σελίδα. Θα τολμήσει;» προσθέταμε.   

Δυστυχώς, δεν το έκανε. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Μόνο το θέμα των πολυσυνταξιούχων άγγιξε κι αυτό μετά από τη διαρκή πολεμική της κοινωνίας. Κι εκείνο, αφήνοντας τον υπουργό Οικονομικών του να ανακαλύπτει μεθοδεύσεις (φιλοδωρήματα αντί συντάξεων) που κορύφωσαν την οργή της κοινωνίας. Κάθε μέρα που περνά, η αίσθηση πως «όλοι ίδιοι είναι» βαθαίνει περισσότερο.

Η Γαλλία δίνει σήμερα το παράδειγμα. Αν εκεί, αποφασίζουν να περιορίσουν τα προνόμια σε μόλις δέκα χρόνια, γιατί στην Κύπρο να συνεχίζουμε να επιβαρύνουμε ισοβίως τον φορολογούμενο; Βεβαίως, μπορεί αυτό που αναγκάζει τους Γάλλους να προχωρήσουν σε τέτοιες περικοπές να είναι η πρωτοφανής οικονομική κρίση την οποία διέρχεται η χώρα, όμως, στην Κύπρο ούτε και επί οικονομικής κρίσεως τόλμησαν οι πολιτικοί μας να απεμπολήσουν τέτοια προκλητικά κεκτημένα.

Δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες. Δεν είναι θέμα «θεσμικής υπόστασης». Είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Είναι θέμα δικαιοσύνης απέναντι στον πολίτη που πληρώνει. Είναι θέμα αξιοπρέπειας για τη Δημοκρατία μας.

Κι αν πράγματι μιλάμε για «νέα αρχή» και «νέο ήθος» στην πολιτική, τώρα είναι η ώρα να φανεί. Όχι με μεγαλόστομες δηλώσεις. Όχι με επικοινωνιακές φιέστες, αλλά με πράξεις. Με μια απλή, ξεκάθαρη απόφαση: Κόβουμε τα προκλητικά ισόβια προνόμια. Όλα. Εδώ και τώρα.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η εμπιστοσύνη των πολιτών δεν κερδίζεται με λόγια. Κερδίζεται με το να δείχνεις ότι σέβεσαι τη θυσία τους. Ότι δεν τους περιφρονείς. Και σήμερα, η Γαλλία μάς δείχνει τον δρόμο.

Θα τολμήσουν άραγε οι πολιτικοί μας να τον ακολουθήσουν; Και αν δεν τον ακολουθήσουν, θα τολμήσουν οι πολίτες να ασκήσουν τέτοια πίεση ώστε να τους αναγκάσουν να μιμηθούν τη Γαλλία;