Πάει ο καιρός που για να μοιάζεις προοδευτικό κόμμα θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεις άτομα από διάφορους χώρους, και αν είναι δυνατό το 50% να είναι γυναίκες. Όσο δε για την εποχή που κομματάρχες και άλλοι πολιτικοί έβαζαν τα χρωματιστά τους ρούχα και παρελαύναν στους δρόμους της Λευκωσίας δηλώνοντας pride μοιάζει πολύ μακρινή. Κι ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος διόρισε (στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας) σύμβουλο για θέματα «Προώθησης της Πολυπολιτισμικότητας, της Αποδοχής και του Σεβασμού στη Διαφορετικότητα», φαντάζει σαν ένας πολύ τολμηρός πολιτικός! Σαν ένας πολιτικός που δεν τον ένοιαζε να αντιπαρατεθεί με την Εκκλησία και τους συντηρητικούς του κόμματος του.
Όλα αυτά συνέβαιναν πριν εισβάλει στο λεξιλόγιο μας η woke κουλτούρα, όπως κι αν εκλαμβάνεται ο ορισμός της από τον καθένα. Σήμερα επιστρέφουμε σε μια εποχή που κανένα κόμμα δεν θα τολμούσε να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο του ένα άτομο δηλωμένο μέλος της ΛΟΑΤ+ κοινότητας. Δύσκολα πια ένας υποψήφιος, όσο προοδευτικός κι αν ήθελε κάποτε να μοιάζει, δεν θα προσφύγει σε «ναι μεν αλλά…» απαντώντας σε ερώτηση για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Η απόσυρση του ενδιαφέροντος του Κώστα Γαβριηλίδη, πρώην προέδρου της Accept ΛΟΑΤΚΙ και πρώην προεδρικού συμβούλου για θέματα διαφορετικότητας, δεν εκπλήσσει. Ήταν μια μάλλον αφελής αντίληψη να νομίζει πως χωράει στο ίδιο πλάνο με τις γονυκλισίες στα μνημόσυνα του Γρίβα και στις διάφορες άλλες εκδηλώσεις αποκήρυξης κάθε τι που θυμίζει εκείνες τις εποχές που ήταν trendy να έχεις φίλους ΛΟΑΤ και να συμμετέχεις στις πορείες τους.
Ήθελε, λέει ο Κώστας Γαβριηλίδης, στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα «να ακουστεί και μια φωνή σύγχρονη, φιλελεύθερη», την οποία πιστεύει ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει ανάγκη. «Μια υπενθύμιση του φιλελεύθερου και πολυσυλλεκτικού Δημοκρατικού Συναγερμού που ξέρουμε –λέει-πως υπάρχει και που υπερασπίζεται αξίες οι οποίες συχνά παρερμηνεύονται, μακριά από λαϊκισμό».
Αντί λοιπόν της υπενθύμισης «του φιλελεύθερου και πολυσυλλεκτικού Δημοκρατικού Συναγερμού» γίνεται μνημόσυνο σε αυτό το ιδεατό κόμμα που ίσως να υπήρξε κάποτε. Σήμερα, με το ζόρι χωράνε πλέον οι γυναίκες στα ψηφοδέλτια του πάλαι ποτέ «φιλελεύθερου και πολυσυλλεκτικού κόμματος». Από τους 19 υποψήφιους της πρωτεύουσας μόνο οι 3 είναι γυναίκες. Οι υπόλοιπες επιστρέφουν ίσως στην κουζίνα, όπως κατά καιρούς τους υποδείκνυαν διάφοροι πολιτικοί και πριν ο τότε πρόεδρος του ΔΗΣΥ ανακαλύψει, το 2013 ως υποψήφιος πρόεδρος, πως «και οι γυναίκες σκέφτονται». Όσο για τους ομοφυλόφιλους κι αυτοί επιστρέφουν στη σιωπή και στο κρυφτούλι ώστε να μην προκαλούνται οι ψηφοφόροι και να κινούν προς άλλη κατεύθυνση.
