Ένα από τα ισχυρά επιχειρήματα της ελληνοκυπριακής πλευράς στο τραπέζι των συνομιλιών, ήταν και παραμένει η κατάργηση των εγγυήσεων και του δικαιώματος μονομερούς παρέμβασης. Οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα αντικατοπτρίζουν νοοτροπίες μιας άλλης εποχής που κανείς στον σύγχρονο κόσμο δεν αποδέχεται. Κανένα σύγχρονο και ανεπτυγμένο κράτος, κανένα κανονικό κράτος δεν λειτουργεί σήμερα υπό καθεστώς εγγυήσεων ή στη βάση της λογικής ότι κάποια τρίτη χώρα έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει και να επιβάλλεται διά της ισχύος των όπλων.

Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να εμμένει κάποιος ότι ένα κράτος μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε καθεστώς εγγυήσεων από τρίτους, οι οποίοι να έχουν το μονομερές δικαίωμα να παρεμβαίνουν όποτε κρίνουν σκόπιμο.

Κι όμως, ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, ο Τουφάν Ερχιουρμάν, πριν ακόμα καλοκαθίσει στο ανάκτορο που έκτισε στα κατεχόμενα ο Ερντογάν, σπεύδει εκ προοιμίου να διαμηνύσει πως η Τουρκία είναι εγγυητής ολόκληρου του νησιού. Ανάλογες αναφορές είχαν γίνει και στο παρελθόν από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, με πολλούς ένθεν και ένθεν της διαχωριστής γραμμής να παραπέμπουν στις συμφωνίες του 1960. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοεί ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, σύμφωνα με τις τελευταίες του δηλώσεις.

Σύμφωνα με τον Τουφάν Ερχιουρμάν η Τουρκία «είναι εγγυητής ολόκληρου νησιού», εξηγώντας και τους λόγους για τους οποίους κατά την άποψή του θα πρέπει να παραμείνει διά παντός εγγυήτρια ολόκληρης της Κύπρου: «Το Ισραήλ έχει πάει στον νότο, οι ΗΠΑ έχουν πάει στον νότο, η Γαλλία έχει έρθει, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ήδη εκεί, η Βρετανία έχει Βάσεις. Με όλα όσα συμβαίνουν δεν νομίζω η Τουρκία να είναι ανοιχτή για να συζητήσει το θέμα των εγγυήσεων της στο νησί. […] Γιατί δεν έχει πλέον νόημα αυτό το θέμα από αυτό το σημείο και μετά. Δεν είναι σίγουρα ένα θέμα που μπορεί να συζητηθεί. Η Τουρκική Δημοκρατία, ναι, είναι εγγυητής ολόκληρου του νησιού, έτσι θα είναι και έχει γίνει ακόμη πιο σημαντικό στις σημερινές συνθήκες. Γιατί γίνεται όλο και πιο δύσκολο να νιώθουμε ασφαλείς μέρα με τη μέρα».

Ο Ερχιουρμάν θέλει την Τουρκία εγγυήτρια για να τον προστατέψουν από τους Βρετανούς, τους Αμερικάνους και τους Γάλλους. Ο Ερχιουρμάν αισθάνεται κίνδυνο όταν οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν Βάσεις ή εγκαταστάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά δεν έχει καμιά έγνοια ή αγωνία όταν όλοι αυτοί συνεργάζονται σε κοινά εξοπλιστικά προγράμματα με την Τουρκία. Έριξε στην κουβέντα και το Ισραήλ και τη Γάζα. Όπως ακριβώς έπραττε και προκάτοχός του, που κάθε τρεις και λίγο κινδυνολογούσε ότι εάν δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις της Τουρκίας και η παρουσία της Τουρκίας στο νησί τότε το βόρειο τμήμα του νησιού μπορεί να μετατραπεί σε Γάζα.

Ο Ερχιουρμάν αισθάνεται κίνδυνο από τους Βρετανούς και τις Βάσεις στο νησί, αλλά προφανώς δεν έχει ρωτήσει τους Τουρκοκύπριους που εργάζονται εκεί, αν αισθάνονται ανασφαλείς κάθε μέρα που μπαίνουν στη Δεκέλεια ή στο Ακρωτήρι.

Όλα όσα λέει ο Ερχιουρμάν, που αποτελούν μια συνέχεια και συνέπεια στα όλα έλεγε προ ολίγων ημερών από το ίδιο γραφείο και ο Ερσίν Τατάρ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κινδυνολογία η οποία έχει να κάνει με τον μόνιμο στόχο της τουρκικής πλευράς (Τουρκίας και τουρκοκυπριακής ηγεσίας) που θέλει την Κυπριακή Δημοκρατία μια ανοχύρωτη πολιτεία, αδύναμη να προστατέψει τον εαυτό της. Εκείνο που πρωτίστως ανησυχεί τον Ερχιουρμάν σήμερα, τον Τατάρ χθες, και τον Ακιντζί προχθές, είναι γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθεί να ενισχύσει την ασφάλεια και την άμυνά της για να μπορεί να προστατευθεί στον κατεξοχήν ένα κίνδυνο που διατρέχει: την Τουρκία.

Αυτό που νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων απαιτεί είναι μια ανοχύρωτη Κύπρο την ώρα που η Τουρκία εξοπλίζεται και θέλει διά της ισχύος των όπλων να επιβληθεί σε ολόκληρη την περιοχή. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία δείχνει πως πρώτος και βασικός της στόχος δεν είναι να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων εντός της ΕΕ μέσα από ένα λειτουργικό και ομόσπονδο κράτος. Στόχος της είναι να διασφαλίσει τα δικαιώματα της Τουρκίας στο νησί και στην περιοχή. Τα περί Άγγλων, Γάλλων και Αμερικάνων δεν είναι παρά προφάσεις και δικαιολογίες για να μην πει τι ακριβώς επιδιώκει και ποιον θέλει να εξυπηρετήσει.