Τα βλέμματα στρέφονται εκ νέου σ’ αυτό που το Ισραήλ αποκαλεί το Βόρειο Μέτωπο, το μέτωπο δηλαδή με τη Χεζμπολάχ και ουσιαστικά το Ιράν το οποίο κρύβεται πίσω της.
Η τρομοκρατική οργάνωση φαίνεται πως κατάφερε να μεταφέρει, μέσω Συρίας, εκατοντάδες πυραύλους μικρού βεληνεκούς και μόνο σε μερικές περιπτώσεις το Ισραήλ μπόρεσε να ματαιώσει την είσοδο τους στο έδαφος του Λιβάνου. Αυτό, είναι άλλη μια επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η Χεζμπολάχ όχι μόνο δεν θέλει να αφοπλιστεί και να υποχωρήσει πίσω από τον ποταμό Λιτάνι, όπως προνοεί και το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά, προετοιμάζεται για να αρχίσει τα ίδια.
Ο στρατός του Λιβάνου, παρά την επιθυμία της κυβέρνησης Αούν να μπεί ένας φραγμός στη Χεζμπολάχ δεν προχωρά στη λήψη μέτρων εναντίον της, προσπαθώντας να αποφύγει την όποια αναμέτρηση. Υπάρχει όμως ένα πρόσθετο και πολύ σοβαρό πρόβλημα: ένα μεγάλο μέρος του Στρατού είναι σιίτες και, αυτοί, όχι μόνο δεν θα πολεμήσουν τη Χεζμπολάχ αλλά πολλοί πιστεύουν ότι λειτούργησαν και λειτουργούν ως Πέμπτη Φάλαγγα στον Στρατό του Λιβάνου.
Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι το μισό στράτευμα είναι σιίτες κάτι που αμφισβητούν πολλοί υποδεικνύοντας ότι αυτό ίσχυε μετά τον Εμφύλιο, όταν έως και το 58% ήταν σιίτες, παρόλο που η κοινότητα είναι το 30%-32% του πληθυσμού. Μετά το 2008, λένε, τα πράγματα άλλαξαν με την αύξηση της στράτευσης εντός άλλων ομάδων, όπως των χριστιανών, των σουνιτών μουσουλμάνων και των δρούζων με αποτέλεσμα, σήμερα, οι σιίτες να είναι γύρω στο 25% του Στρατού του Λιβάνου. Ο αρχηγός, σημειωτέον, του οποίου είναι πάντα Μαρωνίτης από το Σύνταγμα της χώρας.
Οι ΗΠΑ παρουσιάζονται ιδιαίτερα ενοχλημένες από την απραξία της Βηρυτού η οποία επιτρέπει ουσιαστικά, αν και όχι σκοπίμως, στη Χεζμπολάχ να εξοπλίζεται.
Η επίσκεψη της απεσταλμένης του Ντόναλντ Τραμπ, Μόργκαν Ορτέγκους στη πρωτεύουσα του Λιβάνου την περασμένη εβδομάδα, είχε μηδαμινό αποτέλεσμα επί της ουσίας. Η Ορτέγκους δεν έμεινε καθόλου ικανοποιημένη από τα όσα της παρουσιάστηκαν ως «πρόοδος» στον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και είπε τόσο στον Πρόεδρο Αούν όσο και στον Πρωθυπουργό Σάλαμ ότι δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους προς τον Ντόναλντ Τραμ.
Πώς μπορεί να μεταφραστεί αυτό; Ότι, κυρίως, ο Λίβανος δεν συνεργάζεται για τους όποιους λόγους. Η Ουάσινγκτον αμφισβητεί πλέον δημόσια τις ικανότητες της νέας κυβέρνησης, το ίδιο και το Ισραήλ το οποίο δεν είναι διατεθειμένο να ανεχτεί να παρακολουθεί απλώς τη Χεζμπολάχ να εξοπλίζεται εκ νέου.
Η Ιερουσαλήμ είναι επίσης εκνευρισμένη με τη Βηρυτό η οποία ανθίσταται στις πιέσεις των Αμερικανών για έναρξη συνομιλιών εξομάλυνσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο εκνευρισμός του Ισραήλ οφείλεται όχι στην πρόθεση την οποία ουδόλως αμφισβητεί η Ιερουσαλήμ, είναι άλλωστε κοινός τόπος ότι ο Λίβανος το θέλει, αλλά στην αδράνεια του Λιβάνου. Η κίνηση του Προέδρου Αούν να εξουσιοδοτήσει τον λιβανικό στρατό «να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ισραηλινή εισβολή στο έδαφος της χώρας», χαροποίησε τη Χεζμπολάχ αλλά μόνο εκείνην.
Η Ιερουσαλήμ η οποία δεν προσπέρασε το γεγονός ότι η εξουσιοδότηση ήρθε μετά από την είσοδο του IDF στο έδαφος του Λιβάνου σε βάθος ενός χιλιομέτρου, προκειμένου να καταστραφούν υποδομές τις Χεζμπολάχ φαίνεται να μην είναι διατεθειμένη να επιτρέψει άλλο την κατάσταση αυτή. Αν και δεν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα, το μικρό υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας του Ισραήλ συνήλθε για το θέμα χθες βράδυ. Πηγές αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται η έναρξη χερσαίων πολεμικών επιχειρήσεων, περιορισμένης διάρκειας, από τον IDF εντός του Λιβάνου και κατά της σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ίσως και άμεσα.
Το καθοριστικό εδώ είναι πως οι ΗΠΑ συμμερίζονται απόλυτα την ισραηλινή θέση. Ο απεσταλμένος του Αμερικανού προέδρου, Τόμας Μπάρακ, ακυρώνοντας την προγραμματισμένη επίσκεψή του στο Λίβανο, μίλησε για «μη ενθαρρυντικές αναφορές από τη Βηρυτό». Προειδοποίησε δε, ότι «η Ουάσιγκτον δεν θα ασκήσει πίεση στο Ισραήλ στο άμεσο μέλλον και δεν θα παρεμβαίνει στις ενέργειες του».
Κι αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα ή αν το προτιμά κανείς έτσι, μια ακόμα επιβεβαίωση ότι οι χερσαίες επιχειρήσεις πλησιάζουν και πως αυτή είναι η τελευταία προειδοποίηση προς την Βηρυτό.
Εάν αυτό συμβεί, ο Λίβανος επισήμως θα διαμαρτύρεται. Αναμφιβόλως. Παρασκηνιακά όμως, η όποια τέτοια εξέλιξη μάλλον… δεν θα ενοχλήσει κανέναν πλην των σιιτών στη γείτονα. Και αυτό πολύ κομψά ειπωμένο.
