Αλέξης και Αντώνης. Απασχόλησαν (κατά πως το λέμε) την επικαιρότητα της εβδομάδας. Ο πρώτος με το βιβλίο του, που πιο πομπώδες (εξώφυλλο, τίτλος και περιεχόμενο) δεν γίνεται. Και ο δεύτερος, πολύ λίγο μετά την απώλεια της αγαπημένης του κόρης, καλά έκανε και ενεργοποιήθηκε πάλι στην πολιτική που και αυτή είναι η ζωή του, με μια συνέντευξη όμως στην οποία η δημοσιογράφος ήταν διακοσμητική, και ο Σαμαράς «αλλού».
Καίριο το σχόλιο του επιχειρηματία Αρίστου Δοξιάδη στο facebook: Αφού ο Τσίπρας μας θύμισε την Ιθάκη, άνοιξα τα Ποιήματα του Καβάφη (Εκδόσεις Ίκαρος). Το μάτι μου έπεσε στο αμέσως επόμενο ποίημα:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.»
Και θυμήθηκα τον άλλον πρώην πρωθυπουργό …
Για τον οποίο, σε άλλη ανάρτησή του, λέει και τα εξής: «Με τον Αντώνη Σαμαρά ήμασταν συμμαθητές στο Κολλέγιο Αθηνών, κι αποφοίτησε το 1970. Στην τάξη μας ήμασταν τουλάχιστον εννέα μαθητές που οργανωθήκαμε σε αντιδικατορικές οργανώσεις με κίνδυνο να μας συλλάβουν και να μας βασανίσουν.
Ο Αντώνης έμεινε απέξω, δεν ήθελε να μπλέξει. Και ανέλαβε πολιτική δράση εκ του ασφαλούς στην ΟΝΝΕΔ (την Οργάνωση Νεολαίας της ΝΔ), όταν έγινε κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Και έχει το θράσος σήμερα να γράφει «Για την πατρίδα θυσίασα τα πάντα, μέχρι και την υγεία μου».
Τίποτα δεν θυσίασες Αντώνη. Δεν ξέρεις καν τι σημαίνει η λέξη «θυσία». Αν κάποια στιγμή το στρες της δουλειάς σε ταλαιπώρησε, επειδή ανέλαβες μια σοβαρή ευθύνη για 2-3 χρόνια (σ.σ. αυτά, της χρεοκοπίας της Ελλάδος), σκέψου πόσος κόσμος, που δεν έχει τη δική σου περιουσία και καταγωγή, στρεσάρεται επί δεκαετίες στη δουλειά.
Σε αυτούς τους εργαζόμενους έκανες τεράστια ζημιά με τη στάση σου ενάντια στο μνημόνιο, με την απάτη των Ζαππείων (σ.σ: όπου είχε κάνει διάγγελμα κατά των δανειστών της Ελλάδος, όχι για τους πολιτικούς και πολίτες που με αυτά τα χρήματα έκαναν το πάρτι της ζωής τους…). Στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ που βρέθηκαν σε κρίση χρέους η αξιωματική αντιπολίτευση έβαλε πλάτη, οι ηγεσίες διαμόρφωσαν μνημόνια με συναίνεση και ξεπέρασαν την ύφεση σε 2-3 χρόνια.
Με την δική σου στάση, συνέβαλες στη βαθιά φτωχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, που έχασαν και την υγεία τους. Δείξε επιτέλους λίγη τσίπα, και ζήτα συγγνώμη. Ή, τουλάχιστον αποτραβήξου με αξιοπρέπεια».
Καταπιάστηκα με αυτήν την περίπτωση, για να υπερθεματίσω ότι η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, όχι όμως για όσους έχουν απορροφηθεί από εθνικιστικές εμμονές.
Φυσικός απότοκος αυτών, είναι και η αγιοποίηση ανθρώπων που, αργά ή γρήγορα, αποδεικνύονται λίγοι. Ακόμα χειρότερα είναι η ανάδειξη σε «εθνικούς ήρωες» ή και «ξένους ευεργέτες», ανθρώπων που δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Κλασσική περίπτωση ο «δικός μας», μέγας ‘σπόνσορας’ και υποστηρικτής της Κύπρου, πρώην πολιτικός και δικηγόρος Μπομπ Μενέντεζ, 71, που τώρα εκτίει ποινή φυλάκισης 11 ετών, έχοντας κριθεί ένοχος ως Ξένος Πράκτορας, για Δωροδοκία και Παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης.
Ασφαλώς, δεν φέρουμε ευθύνη για τα κατορθώματά του. Πήραμε όμως ένα μάθημα…
Όσο για τον Αλέξη, για να επανέλθουμε, τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του βιβλίου κάθε άλλο από κοσμοσυρροή έγινε σε βιβλιοπωλεία και ιστότοπους. Κάπως «ταρακουνήθηκε» κάπως το πράγμα όταν ο κάποτε κολλητός του φίλος και υποστηρικτής, δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Βαξεβάνης, άρχισε να δημοσιεύει περιεχόμενο από το «Ιθάκη» στο site του Documento. Αμέσως «έφαγε» μια ξεγυριστή μήνυση και του επιβλήθηκαν ασφαλιστικά μέτρα από τον εκδοτικό οίκο Gutenberg.
Που, είναι από τους καλύτερους εκδοτικούς οίκους, με εξαιρετικά βιβλία, κυρίως ξένης λογοτεχνίας. Πώς έμπλεξε έτσι, δεν ξέρω…
Καλό Σαββατοκύριακο, και επί τη ευκαιρία, μακριά από τυχοδιώκτες. Δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο..
