Πρόσωπο της Εβδομάδος, ο φίλος μου Στέλιος Κυμπουρόπουλος, 40 ετών, Έλληνας ψυχίατρος-σεξολόγος, κοινωνικός ακτιβιστής και πρώην ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατίας.
Την περασμένη Τετάρτη 3 του μηνός, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Δεν τον πήρα τηλέφωνο όλη μέρα, γιατί ξέρω, εδώ και χρόνια που τον γνωρίζω, αυτήν την Ημέρα δεν σηκώνει τηλέφωνα.
«Μα τον Θεό, Χρήστο, ακόμα με παίρνουν τηλέφωνο κάποιοι και μου εύχονται Χρόνια Πολλά για την σημερινή τροφή». Και συνέχισε:
«Όχι, δεν είμαι θυμωμένος πια. Κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου». Και ανάρτησε στο facebook ένα story, που σας προτρέπω να δείτε. Αυτό είναι το link: https://www.facebook.com/reel/1357946242437213
Κι αυτά, τα λόγια του την Ημέρα των Αναπήρων:
«Δεν γιορτάζω την αναπηρία … είναι η ταυτότητα μου. Χθες (ΣΣ: δηλαδή την Τετάρτη) ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Σήμερα ανεβάζω αυτό το βίντεο, όχι τυχαία. Γιατί η ζωή μου δεν χωράει σε καμιά ημερομηνία στο ημερολόγιο!
Εδώ, με βλέπετε να μπαίνω στη θάλασσα, με την υποστήριξη του βοηθού μου. Για κάποιους είναι μία «συγκινητική εικόνα». Για μένα είναι η καθημερινότητα μου. Είναι ο δικός μου τρόπος. Είναι η φυσιολογία μου. Και δεν χρειάζεται εξηγήσεις.
Έτσι λειτουργεί το σώμα μου, έτσι οργανώνεται η καθημερινότητά μου, έτσι ζω. Και ναι, νιώθω καλά. Χωρίς να με καθορίζουν πια τα βλέμματα.
Γι’ αυτό ανεβάζω αυτό το βίντεο για να θυμίσω κάτι απλό:. Δεν υπάρχει τίποτα «παράξενο» σε μια ζωή που διεκδικεί χώρο.
Από τότε που γεννήθηκα, προσπαθώ να σπάω στερεότυπα με παρουσία και δράση. Κι αυτό θα κάνω μέχρι να φύγω από τη ζωή που τόσο αγαπώ».
ΥΓ: Εδώ στην φωτογραφία, μαζί με τον Στέλιο, έτοιμοι να μπούμε στο στούντιο του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΤ για μία συνέντευξη. Που κρατήθηκα πολύ να μη κλάψω.(Ήταν 7 Απριλίου 2023, και μπορείτε στο ertecho.gr να την αναζητήσετε στο κεφάλαιο Καθρέφτης, ή με το όνομά μου. Ευχαριστώ προκαταβολικά)
Πάμε στα πεζά, τώρα:
Δεν γιορτάζω την αναπηρία… Είναι η ταυτότητα μου.
Μα, πείτε μου αν έχετε τον Θεό σας: Είναι δυνατόν να ονομάζουν αυτήν την απίθανη καιρική καταιγίδα που ζούμε εδώ στην Ελλάδα από το απόγευμα της Πέμπτης, «Βύρων»; Το Άγγλο ποιητή, αριστοκράτη και πολιτικό, που έδωσε την ζωή του για την Ελευθερία της Ελλάδος.
Ξέρω-ξέρω. Εκπορεύονται από την Παγκόσμια Υπηρεσία Μετεωρολογίας, που έχει μία αρκετά μεγάλη λίστα από ονόματα, και συνήθως τα ανακυκλώνει. Διαβάζω δε, ότι η ονομασία δεν έχει καμία σχέση με την ισχύ ενός ακραίου καιρικού φαινομένου.
Κακώς! Θα πείραζε σε περιπτώσεις φοβερών καταστροφών, η τράπεζα ονομάτων να συμπεριλάμβανε πχ: Αττίλας, Στάλιν, Αδόλφος, Βλαντιμίρ, Ντόναλντ, Σαντάμ, Μουαμάρ, Μπουλέντ, Πολ Ποτ, κλπ. Από γυναίκες, δυσκολεύτηκα. Αυτή η εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, η Ζαχάροβα, νομίζω ότι περνάει τον πήχη, και με το παραπάνω.
Ένας κακός φίλος μου, με πολύ φαρμακερό χιούμορ, λέει συχνά για αυτήν ότι είναι σίγουρος πως πρέπει να δέρνει τον άνδρα της τρεις φορές την ημέρα. Κακό. Του βγάζω κόκκινη κάρτα . Αλλά…
Να! Θυμήθηκα έναν φίλο συμφοιτητή, που μια μέρα ήρθε στο μάθημα φορώντας ένα μαύρο μαντήλι που κάλυπτε στο πρόσωπο το στόμα και την μύτη του.
«Τι έγινε, ρε Φάνη;», τον ρωτήσαμε.
«Πέθανε η πεθερά μου», είπε.
«Ρε συ, το ‘πένθος’ (κορδέλα ή οτιδήποτε), το φοράμε στο χέρι ψηλά, όχι στο πρόσωπο».
Και ιδού η φοβερή του απάντηση:
«Το ξέρω. Αλλά γελάω ο π….!»
ΟΚ, συμμαζεύομαι. Πάμε παρακάτω:
