Οι Πεζόδρομοι του Ιστορικού Κέντρου της Λευκωσίας «Λοιδορούνται από Άσχετους Δημόσια».

Στην περιοχή των πεζόδρομων του Ιστορικού Κέντρου της Λευκωσίας στεγάζονται, με μεγάλη πυκνότητα, οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις της πόλης μας. Τις επιχειρήσεις αυτές, είτε είναι κέντρα αναψυχής, είτε είναι καταστήματα λιανικού εμπορίου, τις λειτουργούν οι ιδιοκτήτες τους, συνήθως με άλλα μέλη της οικογένειας τους. Θα σας φέρω λίγα παραδείγματα των ανθρώπων της γειτονιάς μου, πιθανότατα να γνωρίζετε κάποιους· κι αν βαριέστε να αφιερώσετε δύο λεπτά να διαβάσετε γι’ αυτούς, καλύτερα αφήστε αυτό το άρθρο.

Στο Εστιατόριο της Ευρούλας, στη Στοά Κλόκκαρη μεταξύ των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου εδώ και πάνω από 35 χρόνια μαγειρεύει καθημερινά η Ευρούλα με το σύζυγο της τον Τάκη, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια εργάζεται μαζί τους και ο γιός τους ο Λοΐζος. Στην οδό Λήδρας στο Verona Shoes πωλεί υποδήματα εδώ και δεκαετίες ο κύριος Πανίκος, με το γιό του το Φάνο. Στην οδό Ονασαγόρου η Ελένη, μαζί με τη μητέρα της, συνεχίζει την επιχείρηση πώλησης υφασμάτων Α. Π. Μιχαηλίδης που ξεκίνησε πριν περίπου μισό αιώνα ο πατέρας της. Επίσης στην Ονασαγόρου διατηρούν υφασματοπωλεία ο Γιάννης Πιπονίδης με το γιό του, καθώς και ο Μεκερτίτς Κουγιουμτζιάν, Κοινοτάρχης των Αρμενίων και της ενορίας Καραμανζατέ, με τον εξάδελφο του Χαρό Κουγιουμτζιάν. Λίγο πιο κάτω ο Άβο με ολόκληρη την οικογένειά του κάνει τα πιο γνωστά Αρμένικα φαγητά της πόλης. Στο Εστιατόριο Ματθαίος στην Πλατεία Φανερωμένης συνεχίζει την παράδοση η κόρη του Ματθαίου, η Αθηνά. Στην οδό Αρσινόης ο Χριστοφής Κίκας διατηρεί την γκαλερί Διαχρονική, μέσω της οποίας ανέδειξε αξιόλογους Κύπριους και ξένους καλλιτέχνες, ενώ η σύζυγός του διατηρεί το πρώτο τους μαγαζί στην οδό Αριστοκύπρου στη Λαϊκή Γειτονιά. Στην οδό Απόλλωνος ο Ανδρέας με το Teneleven πωλεί είδη ένδυσης και υπόδυσης στο μαγαζί όπου πωλούσε ο πατέρας του τα Birkenstock, με τα οποία συνεχίζει σε άλλο μαγαζί στην οδό Λήδρας. Απέναντι από τον Ανδρέα, ο Χρήστος πωλεί υφάσματα με τον πατέρα του Φοίβο, στο κατάστημα Φοίβος & Α/φος, που άνοιξε κάποτε ο πατέρας του με το θείο του. Υφάσματα επίσης πωλεί η Τασούλα στα Υφάσματα Αναστασία, με το σύζυγό της, δίπλα στον Φοίβο και το Χρήστο. Στην οδό Λυκούργου η Μαριάννα καλωσορίζει και εξυπηρετεί κόσμο στο Old House, το χώρο που αποτέλεσε την πρώτη επαφή πολλών με την εντός των τειχών Λευκωσία, όπου λειτουργούσε η οικογένεια της το Μαντάτο πριν είκοσι χρόνια. Ο Κοινοτάρχης της ενορίας Φανερωμένης Ανδρέας Ιωάννου Τσιάτσιου, ένας από τους πιο νέους σε ηλικία Κοινοτάρχες στην Κύπρο, εργάζεται στη Φανερωμένη και διατηρεί και παρασκευαστήριο παραδοσιακής λεμονάδας στην περιοχή, ενώ συνεχίζει το έργο του πατέρα του Σάββα Τσιάτσιου, που ήταν ο Αγαπητός σε όλους παλιός Κοινοτάρχης της Φανερωμένης και είχε το εστιατόριο Χωραΐτες στην οδό Λυκούργου, όπου έτρωγαν δωρεάν καθημερινά όλα τα παιδιά του σχολείου της Φανερωμένης. Στην οδό Ρηγαίνης η Κρις φτιάνει φαγητό στο Ρήαινα, δίπλα στο Tasty όπου κάθε Λευκωσιάτης έχει φάει τουλάχιστο ένα βράδυ, έχοντας εξυπηρετηθεί από τη μητέρα της και τη θεία της. Δίπλα στη Κρις άνοιξε πριν χρόνια με τα ξαδέρφια του το πρώτο του μαγαζί, Sham Food, ο Bilal Jemalalddin ο οποίος είναι πρωταθλητής Κύπρου στο Judo και μας κάνει όλους περήφανους, αναδεικνύοντας την Κύπρο μας στις πρώτες θέσεις του αθλήματος ανά το Παγκόσμιο, με την πιό πρόσφατη επιτυχία του σε Παγκόσμιους αγώνες στο Καζακστάν όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην κατηγορία άνω των 100 κιλών. Πριν λίγα χρόνια άνοιξε το δεύτερο Sham Food στην πλατεία Ελευθερίας, όπου εργάζεται ο ίδιος με την οικογένεια του. Στο Burger Shop στην οδό Αριστοτέλους, ο Έκτορας με τη Θεοδώρα ψήνουν ζουμερά και γευσάτα burgers. Στο Hurricane στην οδό Νικοκλέους ο Ανδρέας, ο Μιχάλης και οι γονείς τους ετοιμάζουν τα πασίγνωστα τους γλυκά.

Όλοι αυτοί είναι Φίλοι και γείτονες μου. Αυτοί είναι ελάχιστοι από τους ανθρώπους της περιοχής μας που κρατούν το ιστορικό εμπορικό κέντρο της Λευκωσίας μας ζωντανό! Κάθε μαγαζί και κάθε επιχείρηση έχει μιαν οικογένεια και μιαν ιστορία πίσω του. Όλοι αυτοί οι ανθρώποι, έχουμε οργανωθεί και απαιτούμε συνεχώς το καλύτερο για την περιοχή μας, τους επισκέπτες της, τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της, με προτάσεις και εισηγήσεις, ίσως με 100 επιστολές μέχρι σήμερα από τις αρχές του 2019. Τί έγινε από τότε; Τίποτε. Ή μάλλον, μόνο κακό έχει γίνει. Ο Δήμος Λευκωσίας αρνείται να μας ακούσει. Αρνείται έστω να αναγνωρίσει ότι υπάρχουμε. Μας θυμάται μόνο όταν πρόκειται να μας ταλαιπωρήσει με Δημοτικά Τέλη, που αποτελούν χρεώσεις που αδικαιολόγητα απαιτεί. Γιατί αδικαιολόγητα;

Πόσα μαγαζιά έχουν κλείσει Φίλοι και γείτονες μας πρόσφατα, μαγαζιά που λειτουργούσαν με αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια και πρόσφεραν στην τοπική κοινωνία τόσα χρόνια; Τώρα ο Δήμος Λευκωσίας με την πρόφαση ότι «προσελκύει κόσμο στο ιστορικό κέντρο» κάνει διάφορα τάχα φεστιβάλ και εκδηλώσεις και φέρνει «street food vendors» και άλλους που πωλούν ο,τι να ‘ναι. Στην πραγματικότητα πλανοδιοπώλες που έρχονται να κάνουν αρπαχτές με λυόμενα «υποστατικά», πολεμώντας τους μικροεπιχειρηματίες που έχουν βάλει τη ράχη τους από κάτω και έκαναν μια έντιμη επένδυση στην περιοχή, σε πραγματικά μαγαζιά με τοίχους και θεμέλια, όπου έβαλαν χρήμα και ιδρώτα και δέθηκαν με αυτόν τον τρόπο στην περιοχή, με τρομερό κόπο και με προσωπικό ασήκωτο βάρος. Εχθές είχαμε το «κόκτεηλ φέστιβαλ» στο οποίο δεν είχε καλεστεί για να συμμετάσχει, ούτε είχε ενημερωθεί, έστω ένα από τα κέντρα αναψυχής της περιοχής των πεζόδρομων. Ο περισσότερος κόσμος που πήγε στο φεστιβάλ δεν έκανε ούτε ένα περίπατο στους πεζόδρομους, αν και αυτό έγινε κάτω από την Πλατεία Ελευθερίας, ενώ το φεστιβάλ άρχισε στις 18:00 όταν τα περισσότερα καταστήματα ήταν ήδη κλειστά. Μόνο στερηθήκαμε επισκέπτες. Παράλληλα ο μεγαλύτερος Δημοτικός Χώρος στάθμευσης, στην τάφρο Νταβίλα, είναι κλειστός για να υπάρχει για δύο μήνες μια «Χριστουγεννιάτικη Παραμυθούπολη» που δεν είναι τίποτε άλλο από τριτοκοσμικό λούνα παρκ της συμφοράς. Συνεχώς ο Δήμος Λευκωσίας βρίσκει ευφάνταστους τρόπους και λόγους να κλείνει δρόμους, όπως έκανε την περασμένη Κυριακή, δύο εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, με τη διεξαγωγή του Μαραθωνίου που εγκλώβισε την περιοχή μας. Να γίνει ο Μαραθώνιος, βέβαια, ας γίνει. Ήταν ανάγκη να γίνει την περίοδο που περιμέναμε να αναπνεύσουμε λίγο;

Κάτι παρόμοιο και ανάλογο είχε γίνει μια Κυριακή πριν λίγο καιρό, με αφορμή την «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας». Έκλεισαν τότε την οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και την οδό Ρηγαίνης από το «Όχι» μέχρι την Πλατεία Σολωμού. Είπαν: «Κάνουμε πεζόδρομο για την ημέρα της έναρξης της Εβδομάδας Βιώσιμης Κινητικότητας αυτές τις οδούς». Τους είπαμε: «Μα πού πάτε και τί κάνετε; Πεζόδρομους έχουμε ήδη και σήμερα έπρεπε να γιορτάζουν!» Έφεραν DJ’s και κάποιους που πωλούσαν street food σε εντελώς ακατάλληλες υγειονομικά συνθήκες και άρπαζαν τα χρήματα των επισκεπτών που δεν κόντευαν τους πεζόδρομους, αν και βρίσκονταν δίπλα ακριβώς, στην Πλατεία Ελευθερίας. Πώλησαν «άρτον και θεάματα». Είπαν ότι ζωντάνεψαν την περιοχή των πεζόδρομων. Οι ψεύτες. Εκείνη τη μέρα όλοι στερηθήκαμε πελάτες και αναγκαίο εισόδημα. Ο Δήμος Λευκωσίας απέρριψε ασυζητητί όλες τις εισηγήσεις μας για να γίνει μια διοργάνωση που πραγματικά θα ωφελούσε ολόκληρη την περιοχή. Προσφερθήκαμε να φέρουμε με δικά μας έξοδα αξιόλογα μουσικά συγκροτήματα, από το μεσημέρι, που θα έπαιζαν απολαυστική μουσική σε διάφορα σημεία. Ζητήσαμε να συμμετάσχουν κέντρα αναψυχής της περιοχής μας στη διοργάνωση, παρά το ότι τελευταία στιγμή ενημερωθήκαμε και μόλις που υπήρχε χρόνος για προετοιμασία· και ο Δήμος Λευκωσίας υπέδειξε στα κέντρα αναψυχής της περιοχής μας το χώρο κάτω από τους δύο μεγάλους φίκους στη συμβολή των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου, παρά την Πλατεία Ελευθερίας, όπου συνεχώς αφόδευαν τα πουλιά και στόλιζαν τους Φίλους μας με τα περιττώματα τους. Έτσι γιορτάσαμε τη «Βιώσιμη Κινητικότητα»! Ποιά «Βιώσιμη Κινητικότητα»;

Αν έρθει ένας με ποδήλατο, μια φορά, δύο, τρεις, άτε πέντε, θα του το κλέψουν. Στα λεωφορεία ο κόσμος δεν μπαίνει. Τα «Μικρά Λεωφορεία του Δήμου Λευκωσίας» ήταν ολοκληρωτική αποτυχία, πανωλεθρία. Τα νέα και υπερβολικά μεγάλα λεωφορεία, έχουν πυκνά συχνά παράξενα ατυχήματα. Ένα αρχίζει να κυλά μόνο του, άλλο διασταυρώνει κεντρική λεωφόρο και μπαίνει στο απέναντι κτίριο. Τις εισηγήσεις μας για δωρεάν στάθμευση σε Δημοτιικούς Χώρους Στάθμευσης σε όσους επισκέπτονται την περιοχή και είναι τρεις ή περισσότεροι στο ίδιο όχημα, κάτι που συνάδει με τις αρχές της βιώσιμης κινητικότητας και θα βοηθούσε την περιοχή μας που πάσχει από εμπορικής (και κάθε άλλης) απόψεως, τις απέρριψε ο Δήμος Λευκωσίας, χωρίς αιτιολογία, όπως πάντα. Τις προτάσεις μας για τη διαχείριση των εμπορικών μεταφορών και της τροφοδοσίας με τρόπο που δεν θα κινούνταν 200 φορτηγά καθημερινά στους πεζόδρομους του Ιστορικού Κέντρου, μέσω της εφαρμογής ενός συστήματος συλλογικής διαχείρισης των εμπορικών μεταφορών (collaborative last mile delivery – urban consolidation center) επίσης τις απέρριψε ο Δήμος χωρίς αιτιολογία. Πέρασαν 30 χρόνια από την κατασκευή των πεζόδρομων και ακόμα κάθε πρωί μετατρέπονται σε άτακτο και επικίνδυνο χώρο στάθμευσης κάθε είδους οχήματος. Μεγάλα φορτηγά κάνουν καθημερινά ζημιές στο πλακώστρωτο αλλά και σε προσόψεις καταστημάτων· και ο Δήμος Λευκωσίας κάθε Σαββατοκυρίακο από το Πάσχα μέχρι το Σεπτέμβριο γέμιζε τους πεζόδρομους με συνεργεία που ενοχλούσαν όσο περισσότερο γινόταν τις επιχειρήσεις και τους επισκέπτες της περιοχής, τάχα για συντήρηση και επιδιορθώσεις του πλακοστρώτου, που την επόμενη μέρα γινόταν ακόμα χειρότερο αφού η δουλειά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κακό ππατσιάρισμα.

Η Λαϊκή Γειτονιά έχει περάσει από ανάπλαση και ενώ υποτίθεται έχει τελειώσει εδώ και καιρό, σχεδόν όλα τα μαγαζιά (που είναι στην κατοχή και υπό τη διαχείριση του Δήμου Λευκωσίας) είναι άδεια και δεν διατίθενται ακόμα προς ενοικίαση, ενώ διάφοροι μεθυσμένοι και αλήτες τα καταλαμβάνουν κάθε βράδυ και μπεκροπίνουν μέσα κάνοντας ζημιές σε όλην την περιοχή. Η αστυνομία τρέχει και δεν φτάνει, παρά τη σαφέστατα ισχυρότερη παρουσία της. Περνούν μοτόρες συνεχώς από τους πεζόδρομους και παρά το ότι η Λαϊκή Γειτονιά έχει στενά δρομάκια, λειτουργεί ως κύρια αρτηρία διέλευσης για τις μοτόρες, λόγω και της απουσίας επισκεπτών. Φυσικά όλες οι παρόδοι των μεγάλων πεζόδρομων (Λήδρας και Ονασαγόρου) είναι συνεχώς χώροι στάθμευσης μοτόρων, που πνίγουν τους περαστικούς και τους εργαζόμενους σε παρακείμενα μαγαζιά στο καυσαέριο κάθε φορά που ξεκινούν. Οι Δημοτικοί Τροχονόμοι Λευκωσίας ουδόλως ενδιαφέρονται: «Μα είναι σε πάροδο, μα το μαγαζί εκεί είναι κλειστό, ποιόν ενοχλούν;» Ναι αγαπητοί τροχονόμοι, αν συνεχίσετε έτσι θα μπορούν να παρκάρουν παντού βάσει της λογικής σας, αφού όλοι μας θα κλείσουμε. Όταν ο ίδιος ο Δήμος δεν σέβεται την περιοχή και μας φτύνει κατάμουτρα, ποιός θα τη σεβαστεί;

Όταν λέμε πως η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, διερωτώμαι τί είναι η άλλη μισή. Διότι η περιοχή μας είναι παντελώς ακάθαρτη και η έννοια ανακύκλωση εντελώς αλλότρια. Όλες οι εισηγήσεις μας για σωστή διαχείριση των σκυβάλων και των ανακυκλώσιμων, πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων από το Δήμο Λευκωσίας. Αφού μας λείπει η καθαριότητα, πρέπει να βρούμε τί είναι αυτό το άλλο μισό, που δικαιολογεί την εκλογή των «τοπικών αρχόντων» που αποτελούν το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας. Πιστεύω αυτό λεγόταν τον παλιό καιρό για τους πλούσιους και τους «αρκόντους» που λάμβαναν κληρονομικά (ή μάλλον λόγω νεποτισμού και αναξιοκρατίας) διάφορες θέσεις «κύρους, επιπέδου και εξουσίας». Τώρα οι Δημοτικοί Σύμβουλοι εκλέγονται. Εκλεγήκατε κυρίες και κύριοι· γιατί; Για να μας αγνοείτε και να γελάτε εις βάρος μας; Όποτε βρισκόμαστε με έναν από εσάς, προσπαθείτε να μας πείσετε πως θέλετε το καλύτερο. Το ίδιο και ο Δήμαρχος. Γιατί τότε δεν τα καταφέρνετε; Και αφού δεν τα καταφέρνετε, γιατί δεν μας ακούτε μια φορά; Ίσως να θέλετε αυτά που γίνονται. Ίσως να σας αρέσει να δημιουργείτε και να συντηρείτε προβλήματα. Ίσως.

Όταν ο Δήμος Λευκωσίας σκόπευε να αναπλάσει την οδό Ρηγαίνης, οι καταστηματάρχες αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής κινητοποιηθήκαμε και ζητήσαμε με την έγκαιρη υποβολή ολοκληρωμένου πλάνου και κατόπιν αρκετής μελέτης να γίνει μια ουσιαστική ανάπλαση, με πλακόστρωση της οδού και πεζοδρομοποιήσεις κάποιων παρόδων της, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα της μερικής πεζοδρομοποίησης της για μια μεταβατική περίοδο που θα οδηγούσε σε περαιτέρω πεζοδρομοποιήσεις οδών που θα συνδέονταν οργανικά με το υφιστάμενο δίκτυο πεζόδρομων. Ο Δήμος Λευκωσίας δεν μας άκουσε· μάλιστα ο ίδιος ο Δήμαρχος έπαιρνε τηλέφωνα και έδιδε τελεσίγραφα σε μικροεπιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων: «Αν δεν θέλετε αυτό που εγώ θέλω να κάνω, δεν θα γίνει καμία ανάπλαση». Κάποιοι απελπισμένοι δέχθηκαν την τρομερή πίεση και εν τέλει δεν είχαν επιλογή από το να σκύψουν το κεφάλι. Στη Ρηγαίνης έγινε ένα σχεδόν γελοίο (θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν για κλάματα), κακό και υποτυπώδες «έργο», την ίδια στιγμή που ο Δήμαρχος παινευόταν ότι «η Λευκωσία είναι η πρώτη έξυπνη πόλη της Κύπρου». Τί;

Από τότε τα περισσότερα μαγαζιά της οδού Ρηγαίνης έκλεισαν και αντικαταστάθηκαν από «μίνι μάρκετ», στα οποία πωλούνται κατεψυγμένα ψάρια, φθαρτά, κρέατα, σκόνες γάλακτος, ρύζι με τους σάκους και κυλίνδροι υγραερίου. Ή μάλλον δεν πωλούνται, απλά υπάρχουν. Πόσα μίνι μάρκετ χρειάζεται η οδός Ρηγαίνης; Τα 10 δεν είναι αρκετά σε ένα δρόμο 100 μέτρων; Η απάντηση είναι, όσα χρειάζεται για να ικανοποιηθεί η αλυσίδα εκμετάλλευσης αιτητών διεθνούς προστασίας, που αλλάζουν τα κουπόνια τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης που παίρνουν από το κράτος με χρήματα που τα έχουν ανάγκη (αφού, μεταξύ άλλων λόγων, σύμφωνα με διάταγμα του Υπουργού Εργασίας – Κ.Δ.Π. 413 / 2021 – δεν υπάρχουν κατηγορίες επιχειρήσεων στις οποίες μπορούν να εργαστούν στην εντός των τειχών Λευκωσία), αφήνοντας μέρος των χρημάτων ως προμήθεια για το μίνι μάρκετ που τους έκανε την εξυπηρέτηση. Αυτά με τη σειρά τους παραδίδουν τα κουπόνια στις εταιρείες που έχουν συμβληθεί με το κράτος για να αλλάζουν κουπόνια, αφήνοντας ακόμα ένα μέρος των χρημάτων ως προμήθεια. Γίνεται ξέπλυμα χρήματος καθημερινά στη Ρηγαίνης, με τα μίνι μάρκετ να παρουσιάζουν ανύπαρκτες πωλήσεις. Αυτή θα είναι μάλλον η εξυπνάδα της πόλης μας, για την οποία μιλούσε ο Δήμαρχος. Στις παρόδους της Ρηγαίνης, πορνεία και μαστροπεία. Παραδίπλα, στην πλατεία Σολωμού και στο σταθμό μετεπιβίβασης στον προμαχώνα Τρίπολη, σχεδόν κάθε βράδυ κοιμούνται άστεγοι, πολλοί από αυτούς αλλοδαποί που ήρθαν στην Κύπρο για μια καλύτερη ζωή και βρέθηκαν αντιμέτωποι με αντιξοότητες που δεν μπορούν να πιστέψουν.

Πρόσφατα, ο Δήμος Λευκωσίας μας κάλεσε να υποβάλουμε ένα γράμμα στήριξης (letter of support) για την αίτηση του για εξασφάλιση χρηματοδότησης και τεχνικής υποστήριξης μέσω του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «New European Bauhaus», με στόχο τη συνολική ανάπλαση των πεζόδρομων της περιοχής μας. Τί σπουδαία είδηση ήταν αυτή για εμάς! Θα υπήρχε άμεση εμπλοκή μας σε όλην τη διαδικασία, μας υποσχέθηκαν! Οι προτάσεις μας για (μικρό) συμμετοχικό προϋπολογισμό για την περιοχή μας, δηλαδή ένα μικρό ποσό για σημαντικά αλλά μικρής κλίμακας έργα και δράσεις για τα οποία θα συναποφάσιζαν οι καταστηματάρχες με τους κατοίκους της περιοχής και το Δήμο, ίσως να ακούγονταν! Ταυτόχρονα μας ζητήθηκε να επικοινωνήσουμε με άλλα οργανωμένα σύνολα, ώστε να εξασφαλίσει ο Δήμος περισσότερη στήριξη και να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας του. Επικοινωνήσαμε με την ομάδα «Φίλοι της Λευκωσίας», με την «Οργάνωση Παραπληγικών Κύπρου», με τον «Παγκύπριο Σύνδεσμο Ιδιοκτητών Κέντρων Αναψυχής», με την ομάδα «Nicosia Matters», με το «Σωματείο Κατοίκων και Φίλων Παλιάς Λευκωσίας Χωραΐτες», με το «Systema Cyprus» και με άλλες οργανώσεις· και εξασφαλίσαμε τα γράμματα στήριξης για το Δήμο Λευκωσίας! Με την υπόσχεση του Δήμου Λευκωσίας ότι όλοι εμείς θα συμμετείχαμε σε κάποιου είδους συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για τον προγραμματισμό της όλης ανάπλασης, με ενεργή και τακτική αν όχι συνεχή εμπλοκή! Πραγματική και ανοικτή διαβούλευση! Πότε ξανακούστηκε τέτοιο πράγμα στη Λευκωσία; Σχεδόν απίστευτο· κι όμως αληθινό; Όχι. Δεν ήταν αληθινό.

Η πρόταση του Δήμου Λευκωσίας πέτυχε. Από τον Αύγουστο που έγινε η σχετική δημόσια ανακοίνωση του New European Bauhaus (και πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από το κοινό), ο Δήμος Λευκωσίας τήρησε απόλυτη σιωπή για το θέμα. Μας είπε όταν το μάθαμε: «Μην πείτε τίποτε πριν βγάλουμε εμείς ανακοίνωση, περιμένετε.» Εδώ που βρισκόμαστε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι προσπάθησε μάλιστα να το αποσιωπήσει. Μάθαμε ότι ζητήθηκαν απόψεις από όλες τις υπηρεσίες και ο προγραμματισμός είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας για τουλάχιστον κάποια στοιχειώδη ενημέρωση, αγνοηθήκαμε εντελώς! Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες από τότε· και ουδένας ξέρει τι γίνεται. Πάλι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι «για εμάς, χωρίς εμάς»· και πάλι μάλλον θα μας πουν αχάριστους, αγνώμονες και διάφορα άλλα συναφή, όπως κάνουν κάθε φορά που κορδωτοί και φουσκωμένοι επαναλαμβάνουν πόσα μεγάλα «έργα» έκαναν για τη Λευκωσία. Όλα έξω από την περιοχή μας, φυσικά. Αλλά έπρεπε να τους ευχαριστήσουμε και να σκύψουμε το κεφάλι, που συνεχώς μεγαλώνει το χαοτικό χάσμα μεταξύ κάθε άλλης περιοχής της Λευκωσίας και της περιοχής των πεζόδρομων, που αποτελεί (ή ίσως αποτελούσε) το μοναδικό σημείο εμπορικού, ιστορικού και τουριστικού ενδιαφέροντος της πόλης μας!

Πριν λίγες ημέρες έστειλα στο Δήμαρχο Γιωρκάτζη κάποιες φωτογραφίες απαίσιων καταστάσεων που αντιμετωπίζουμε στην περιοχή μας, μαζί με τα σχόλια κάποιων καταστηματαρχών σε γκρουπ που διατηρούμε σε ηλεκτρονική πλατφόρμα άμεσης και ελεύθερης επικοινωνίας, με την ελπίδα ότι θα συνειδητοποιηθεί, ακόμα και την τελευταία στιγμή· και θα κάμει κάτι δραστικό, με αποτέλεσμα. Όλες οι υπηρεσίες του Δήμου Λευκωσίας είχαν ήδη ενημερωθεί για όλα αυτά. Ανταπόκριση δεν υπήρξε.

Ο Δήμαρχος νόμισε ότι πρόκειτο για φωτογραφίες και συζήτηση στο Facebook. Μου απάντησε: «Πιστεύω ότι βοηθάει περισσότερο να ενημερώνεται η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου απευθείας, παρά να αφήνεται να λοιδορείται από άσχετους δημόσια. Δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και σίγουρα δεν κτίζει εμπιστοσύνη.»

Ποιάν εμπιστοσύνη; Σε ποιά θεμέλια κτίζεται; Στο ερείπιο της Λευκωσίας μας; Τί ξέρουμε εμείς όμως; Είμαστε άσχετοι.

* Γραμματέας του Συνδέσμου Πεζοδρομοποιημένου Εμπορικού Κέντρου Λευκωσίας, Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασίας Πολιτών