Αλώνισε την Πάφο και μοίραζε εκατομμύρια την περασμένη Παρασκευή ο Πρόεδρος. Δέκα απ΄ εδώ, είκοσι απ΄ εκεί, εκατόν παρακάτω… Εκατομμύρια, όχι στραγάλια. Μετά στην ελεύθερη Αμμόχωστο, μετά στη Λευκωσία, προηγήθηκε κι η Λεμεσός. Αλλά, για να εξηγούμαστε, δεν είναι προεκλογικά τεχνάσματα όλα αυτά, είναι πραγματικά έργα, απλώς έτυχε να τα ευλογήσει λίγο πριν την αποχώρηση, δεν είχε χρόνο προηγουμένως. Τι να προλάβει δέκα χρόνια στην Προεδρία! Μαζεύτηκαν όλες οι κορδέλες και οι θεμέλιοι λίθοι στο φινάλε.
Όμως, αυτό που δεν είχε καθόλου νόημα ήταν όταν στην Πόλη Χρυσοχούς αναφέρθηκε στον δρόμο Πάφου – Πόλης και θυμήθηκε τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. «Κάποιοι καλά γνωστοί και μη εξαιρετέοι για να μην προχωρήσω περαιτέρω, θεώρησαν ότι ήταν ασύμφορο το έργο. Δεν ήταν κερδοφόρο», είπε. Για να αναδείξει ακόμα περισσότερο την αποφασιστικότητά του να προχωρήσει στην κατασκευή «παρά τα όποια προσκόμματα που κάποιοι θέλησαν να προβάλουν». Ονόματα δεν είπε, αλλά αυτοί οι κάποιοι δεν ήταν πολλοί, ένας ήταν, και δεν πρόβαλε προσκόμματα γιατί από κακία δεν ήθελε να γίνει αυτός ειδικά ο δρόμος. Ήταν ο Γενικός Ελεγκτής του κράτους, ο οποίος έκανε καθηκόντως τη μελέτη του και είπε ότι το κόστος αυτού του έργου δεν δικαιολογείται. Το κόστος της πρώτης φάσης θα είναι €83 εκατομμύρια, όπως είχε πει την Παρασκευή ο Πρόεδρος.
Ο Ελεγκτής, λοιπόν, όταν άνοιξε η συζήτηση, είχε παρουσιάσει τα ευρήματα του και εξηγούσε ότι ο δρόμος πρέπει να γίνει, αλλά να σχεδιαστεί χωρίς αχρείαστες πολυτέλειες (τούνελ, κοιλαδογέφυρες κ.λπ.) που ανεβάζουν το κόστος και δεν χρειάζονται όταν η κυκλοφορία είναι τόσο μικρή. Αντί, όμως, να το σκεφτούν αυτό οι φωστήρες της πολιτικής μας, κατηγορούσαν τον Ελεγκτή ότι εμποδίζει την κοινωνική πολιτική τους. Τώρα ο Πρόεδρος βρήκε ευκαιρία να μιλήσει για «γνωστούς και μη εξαιρετέους», που «θεώρησαν ότι ήταν ασύμφορο το έργο». Δεν ξέρουν οι φωστήρες της πολιτικής και ξέρει ο Ελεγκτής; Χουβαρντάδες. Εκατομμύρια να φαν κι οι κότες. Μόνο και μόνο για να μπορεί ο Πρόεδρος να πάει επί τόπου δύο βδομάδες πριν τις εκλογές και να απλώσει μπροστά στους ψηφοφόρους την αποφασιστικότητά του απέναντι σε αυτούς που έφερναν προσκόμματα.
Δεν αμφισβητούμε ότι έκανε έργα αυτή η κυβέρνηση και έλαβε μεταρρυθμιστικές αποφάσεις, που οι προηγούμενοι δεν τολμούσαν να πάρουν. Θα έκανε περισσότερα αν δεν είχε να αντιμετωπίσει απανωτές κρίσεις που εκτροχίαζαν οικονομία και προγραμματισμούς. Αλλά, η αλαζονεία απειλεί να σκεπάσει όλα τα θετικά. Διότι, όταν μιλάμε για δεκάδες εκατομμύρια, τα οποία βεβαίως δεν θα επιβαρυνθεί κανένα δικηγορικό γραφείο αλλά οι πολίτες, οφείλουν οι πολιτικοί να είναι πιο προσεκτικοί. Οφείλουν, σε πολλές περιπτώσεις, να παίρνουν αποφάσεις όπως τις παίρνει ένας επιχειρηματίας όταν οργανώνει το πρόγραμμά του.
Υπάρχει, ας πούμε, ιδιώτης επιχειρηματίας που αποφασίζει να διαθέσει κάποια εκατομμύρια για ένα επιχειρηματικό πλάνο και δεν ακούει τι θα του πει ο ελεγκτής του; Αν του πει, δηλαδή, ότι τον συμφέρει να αφαιρέσει από το πλάνο του κάποιες αχρείαστες πολυτέλειες για να μειώσει το κόστος του, θα του πει ότι είναι γνωστός και μη εξαιρετέος και του βάζει προσκόμματα; Όχι ασφαλώς. Διότι τα εκατομμύρια δεν θα τα βρει στον κρατικό κορβανά.
Αν άκουγαν, ας πούμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση τον Ελεγκτή οι κυβερνήτες μας κατά τον σχεδιασμό αυτού του δρόμου, υπήρχε πιθανότητα να εξοικονομούσαν δέκα – είκοσι εκατομμύρια χωρίς να ανατραπεί η κοινωνική πολιτική τους. Γιατί να τα εξοικονομήσουν, όμως; Δεν είναι από το προσωπικό τους ταμείο.
Παρομοίως ακούμε αυτές τις μέρες και τα χουβαρνταλίκια υποψηφίων προέδρων. Φοροελαφρύνσεις, ΑΤΑ, μείωση ΦΠΑ στο ρεύμα, κατάργηση φόρων στα καύσιμα, στήριξη ευάλωτων ομάδων, στήριξη επιχειρήσεων, αυξήσεις στις συντάξεις, στον κατώτατο μισθό, εκατομμύρια στον γεωργικό τομέα, εκατομμύρια στα ορεινά, εκατομμύρια στον τουρισμό… Και, φυσικά, όλα κοστολογημένα. Μην ρωτήσει κανείς πού θα βρεθούν τα εκατομμύρια; Είναι όλα μελετημένα. Λες και υπάρχει κάπου εκεί στο Προεδρικό ένα γεμάτο χρηματοκιβώτιο που δεν αδειάζει ποτέ.
