Ο Λοΐζος Πουργουρίδης γράφει για τις τραγωδίες που σημάδεψαν τον τόπο.
Αυτές τις μέρες οι αναμνήσεις γίνονται πιο έντονες για τις τραγωδίες που έπληξαν το νησί μας.
Στις 3 Ιουλίου 1570 αποβιβάστηκαν στην αλυκή της Λάρνακας, τουρκικά στρατεύματα, προχώρησαν κατάλαβαν τη Λευκωσία και μετά την Αμμόχωστο και όλη την Κύπρο, λεηλασίες, σφαγές, ερήμωση.
Η Μαρία Συγκλητική ανατινάζει το τουρκικό πλοίο, που μαζί με άλλες κοπέλες θα τις έπαιρνε σκλάβες στα χαρέμια των πασάδων.
Ο Λαλά Μουσταφά γδέρνει ζωντανό τον υπερασπιστή της Αμμοχώστου Βενετό Μάρκο Αντώνιο Βραγαδίνο.
Στις 9 Ιουλίου 1821 οι Τούρκοι σφάζουν τους δεσπότες Πάφου, Κιτίου και Κερύνειας και άλλους 480 πρόκριτους, και κρεμάζουν τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό.
Στις 15 Ιουλίου 1974 γίνεται το προδοτικό πραξικόπημα και στις 20 ακολουθεί η βάρβαρη τουρκική εισβολή με τις συνέπειες που ζούμε ακόμη, νεκροί, αγνοούμενοι, κατοχή, πρόσφυγες εποικισμός.
Στις 11 Ιουλίου 2002 πέφτει το ελικόπτερο και σκοτώνονται, ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Ευ. Φλωράκης και τέσσερις λεβέντες αξιωματικοί.
Στις 11 Ιουλίου 2011 η έκρηξη στο Μαρί, χάνοντας την ζωή τους 13 άνθρωποι και βουλιάζοντας της οικονομία.
Στις 8 και 9 Αυγούστου 1964 η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει με βόμβες ναπάλμ καίγοντας την Τηλλυρία.
Στις 11 και 14 Αυγούστου 1996 δολοφονούνται από Τούρκους στη Δερύνεια οι ηρωομάρτυρες Ισαάκ και Σολωμού.
Στις 14 Αυγούστου 2005 πέφτει το αεροπλάνο της «Ήλιος» και σκοτώνονται 121 επιβάτες.
Πικρά καλοκαίρια που τα περισσότερα τα ζήσαμε, γεμάτα πόνο και δάκρυ, έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας. Πολλά τα θύματα πολύ λίγοι πλήρωσαν. Οι συγγενείς των θυμάτων σ’ όλες αυτές τις τραγωδίες, ζουν καθημερινά το δράμα τους και περιμένουν δικαίωση.
