Ο Χρυσόστομος Ρουσής M.Ed., πρώην γυμνασιάρχης, σε περιεκτική μελέτη του, σημειώνει τις θέσεις Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και επιστημόνων, σχετικά με τις δοκιμασίες της ζωής.
Κατ’ αρχάς, οι δοκιμασίες (αρρώστιες, προβλήματα) είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. «Ο Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο μία δοκιμασία, έναν σταυρό, μία σκάλα, για να ανεβεί από τον σταυρό στον Ουρανό». (Άγιος Παϊσιος). Οι δοκιμασίες είναι «μέσο άσκησης προς την ταπείνωση, την υπομονή και την αγάπη». (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος). Ο απ. Παύλος θεωρούσε δωρεάν του Θεού τη χρόνια δοκιμασία του. O μακαριστός γέροντας Παϊσιος δέχθηκε την επάρατη νόσο με χαρά. «Οι δοκιμασίες και ο πόνος βοηθούν και τους πνευματικούς ανθρώπους να φθάσουν σε ψηλότερες μορφές «πνευματικής τελείωσης».
Σύμφωνα με του αγίους Πατέρες, ο Θεός με τον πόνο και τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη και όχι κακότητα, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Η παραβολή του Ασώτου δείχνει αυτή την πατρική, θεϊκή αγάπη για τα πλάσματά Του.
Πώς πρέπει τώρα να αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες της ζωής; Κατ’ αρχάς, το «φάρμακο» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας είναι η πίστη μας στον Θεό – Πατέρα μας (Πάτερ ημών). «Εκείνος που πιστεύει στην πανάγαθη πρόνοιά Του, δεν απογοητεύεται ούτε απελπίζεται, στηρίζεται στον Θεό και νικά τις δυσκολίες της ζωής». (+Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος).
Παράλληλα, αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες με ελπίδα και αισιοδοξία, «πιστεύοντας ότι είναι προσωρινές». (Σέλιγκμαν, Πανεπιστήμιο Πενσιλβάνιας 2018). Ακόμη και το θάνατο αγαπημένων μας πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε «με το φακό της πίστεως, της ελπίδας, της ανάστασης». (π. Ευέλθων Χαραλάμπους: Για τις δοκιμασίες της ζωής. 2015).
Τέλος, «το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να τη φέρνουμε στο μυαλό μας» και να ευχαριστούμε τον Θεό που μάς γλυτώνει από τα χειρότερα. Αν στηρίζουμε έμπρακτα τον συνάνθρωπό μας με τη σοβαρότερη δοκιμασία, τότε «ο Θεός συγκινείται, χαίρεται, γιατί με την αγάπη προς τον πλησίον, συγγενεύουμε μαζί Του, και μας δίνει θεία παρηγοριά». (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «Λόγοι» Τόμος Δ’).
