Το Κυπριακό συνδέεται στενά με τις περιφερειακές γεωπολιτικές εξελίξεις. Συναρτάται προς τα εθνικά συμφέροντα και γειτονικών χωρών, πέραν των άμεσα εμπεπλεγμένων ισχυρών δρώντων. Το πρόβλημα είναι πρώτιστα διεθνές ζήτημα τουρκικής εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης, εποικισμού, παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Ισραήλ είναι στενότατη φίλη χώρα και σύμμαχος. Ανέκαθεν ενδιαφερόταν για την ανάπτυξη και ενίσχυση των διμερών σχέσεών του με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Μέχρι τη δεκαετία του ’90 η Κύπρος τηρούσε μιαν αδιέξοδη και απρόσοδη πολιτική: Προσκόλληση σε αραβικά κράτη για να εισπράττουμε ψηφίσματα χωρίς κανένα αντίκρισμα και ολέθρια παραγνώριση του Ισραήλ ως του ισχυρότερου κράτους της περιοχής.
Επί της προεδρίας του Γλ. Κληρίδη και χάρη στον εκλεκτό διπλωμάτη, Τάσο Τζιωνή, οι σχέσεις με το Ισραήλ αναπτύχθηκαν, αναβαθμίστηκαν και βρίσκονται στα σημερινά ζηλευτά επίπεδα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα μόνα δημοκρατικά κράτη της περιοχής. Η συνεργασία τους με το Ισραήλ είναι σημαντικός παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας. Όμως δεν πρέπει να διαφεύγει της Λευκωσίας και της Αθήνας ένα κρίσιμο γεγονός:
Η λύση του Κυπριακού δεν αφορά μόνο τους Κυπρίους, την Ελλάδα και την Τουρκία και συνακόλουθα τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Κίνα. Αφορά και επηρεάζει αμεσότατα τα εθνικά συμφέροντα και, κυρίως, την ασφάλεια ΚΑΙ του Ισραήλ. Υποστηρίζω ξανά ότι το Ισραήλ δεν φαίνεται να συναινεί σε λύση του Κυπριακού, που θα παραδίδει την Κύπρο σε μια νέα τουρκοκρατία με έλεγχο της Αν. Μεσογείου. Ιδιαίτερα τώρα που η Τουρκία επιχειρεί να ελέγξει τη Συρία και να εμπλακεί ως… εγγυήτρια στο Ουκρανικό.
Στην ισραηλινή εφημερίδα Israel Hayom δημοσιεύτηκε (29/7/2025) ανάλυση του Shay Gal με τίτλο: «Η Βόρεια Κύπρος είναι και πρόβλημα του Ισραήλ». Έγραψε τα εξής πολυσήμαντα, που ίσως να εκφράζουν έμμεσα επίσημη πολιτική:
«Δεν είναι ρόλος ή επιθυμία του Ισραήλ να απελευθερώσει τη Βόρεια Κύπρο. Ωστόσο, εάν η απειλή από την περιοχή φτάσει σε κρίσιμο όριο, η στρατηγική στάση του Ισραήλ πρέπει ν’ αλλάξει. Το Ισραήλ, σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Κύπρο, πρέπει να προετοιμάσει μια επιχείρηση έκτακτης ανάγκης για την απελευθέρωση του βόρειου τμήματος του νησιού.
»Μια τέτοια επιχείρηση θα εξουδετερώσει τις δυνατότητες ενίσχυσης της Τουρκίας από την ηπειρωτική χώρα, θα εξαλείψει τα συστήματα αεροπορικής άμυνας στη βόρεια Κύπρο, θα καταστρέψει τα κέντρα πληροφοριών και διοίκησης και, τέλος, θα απομακρύνει τις τουρκικές δυνάμεις, αποκαθιστώντας την διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυριαρχία».
Ο Shay Gal έδωσε κωδικό σε αυτήν την πιθανή, μελλοντική επιχείρηση για απελευθέρωση της Κύπρου: «Η οργή του Ποσειδώνα». Ας προσεχθούν από την Αθήνα και τη Λευκωσία όσα υποδεικνύει και σε συνέντευξή του στην ελληνική ιστοσελίδα in.gr (1/8/2025):
«Η 51χρονη κατοχή της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία έχει εξελιχθεί σε άμεση απειλή για την ασφάλειά μας, καθώς φιλοξενεί πυραυλικά συστήματα ικανά να χτυπήσουν ισραηλινές πόλεις, βάσεις drones σε ικανή απόσταση από τα στρατηγικά μας περιουσιακά στοιχεία και εξελιγμένες δυνατότητες πληροφοριών που αποσκοπούν στην υπονόμευση των επικοινωνιών μας». Να επισημανθεί, επίσης, η επιχειρησιακή παρουσία της Χαμάς και της ιρανικής Quds Force στα κατεχόμενα.
«Ελπίζουμε, ειλικρινά», γράφει, «ότι η παράνομη κατοχή από την Τουρκία μπορεί να επιλυθεί χωρίς να καταφύγουμε σε μια επιχείρηση όπως η ‘‘Οργή του Ποσειδώνα’’, αλλά ο υπεύθυνος στρατηγικός σχεδιασμός απαιτεί από εμάς, μαζί με την Ελλάδα και την Κύπρο, να διατηρήσουμε σαφώς ανοιχτές τέτοιες επιλογές. Η ύπαρξη, απλώς, αξιόπιστων σχεδίων έκτακτης ανάγκης, που έχουν κοινοποιηθεί, σαφώς και είναι πλήρως εφαρμόσιμα εάν χρειαστεί, παραμένει το ισχυρότερο αποτρεπτικό μέσο κατά της επιθετικότητας, διασφαλίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να χρησιμοποιηθούν».
Ο Shay Gal υποβάλλει πως, «τα στρατηγικά σενάρια που έχουν σκιαγραφηθεί για τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου αποτελούν συνετό προληπτικό σχεδιασμό και όχι δηλώσεις προθέσεων. Ο σκοπός τους είναι σαφής: Να διασφαλίσουμε ότι οι χώρες μας δεν θα βρεθούν ποτέ σε κρίση λόγω αμέλειας ή ευσεβών πόθων». Και υπογραμμίζει προς Χριστοδουλίδη-Μητσοτάκη:
«Η διπλωματία επιτυγχάνει μόνον όταν υποστηρίζεται από αξιόπιστη αποτροπή. Η ύπαρξη ενός ρεαλιστικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης όπως το ‘‘Η Οργή του Ποσειδώνα’’ δεν αποτελεί πρόσκληση για σύγκρουση, αλλά την ισχυρότερη εγγύηση για την ειρήνη.
»Ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζει σήμερα η Κύπρος δεν είναι η ετοιμότητά μας, αλλά η διεθνής αδιαφορία που επιτρέπει στην τουρκική επιθετικότητα και την παράνομη κατοχή να εντείνονται ανεξέλεγκτα. Μια αξιόπιστη, ενιαία στάση στέλνει ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία: Η συνέχιση της κατοχής της αποτελεί στρατηγικό μειονέκτημα και όχι πλεονέκτημα.
»Μόνο όταν η Άγκυρα κατανοήσει πλήρως ότι το κόστος της κατοχής υπερβαίνει κατά πολύ κάθε πιθανό όφελος, θα καταστεί εφικτή μια πραγματική διπλωματική λύση. Η ευθύνη μας -ως ηγέτες και σύμμαχοι- δεν είναι απλώς ν’ αντιδρούμε, αλλά να διαμορφώνουμε την πραγματικότητα.
»Με την υπεύθυνη προετοιμασία μας δεν προκαλούμε τον πόλεμο, αλλά τον αποτρέπουμε. Η σταθερή μας αποφασιστικότητα σήμερα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί τελικά η διαρκής ειρήνη και η πραγματική ελευθερία για όλους τους Κυπρίους».
Οι ανησυχίες του Ισραήλ για την επιθετικότητα της Τουρκίας, όπως τις αναλύει ο Shay Gal, είναι αιτιολογημένες. Η χώρα του Αττίλα δεν απέκρυψε ποτέ τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και όχι μόνο.
Ο Νταβούτογλου, μέντορας του Ερντογάν, το έγραψε ωμά: Καμία χώρα δεν μπορεί να κυριαρχήσει στην περιοχή εάν δεν ελέγχει την Κύπρο. Έλεγχος, όμως, και κατοχή της από την Τουρκία συνιστά πολεμική απειλή στα συμφέροντα και στην εθνική ασφάλεια του Ισραήλ.
Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να συναποφασίσουν, επιτέλους, με το Ισραήλ, σχέδιο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Κύπρου από την Τουρκία. Υπάρχει ένας πανίσχυρος, ξεκάθαρος παρονομαστής για τις τρεις χώρες: Η Τουρκία απειλεί την ασφάλεια και τα συμφέροντά τους.
Το διατυμπανίζει αδιάλειπτα με απειλές και συσσώρευση δυνάμεων, τεχνολογίας και βαλλιστικών πυραύλων στα κατεχόμενα. Είναι ασυγκάλυπτα αναθεωρητική δύναμη με κατακτητικούς σχεδιασμούς σε βάρος και των τριών.
Η συνεργασία τους οφείλει να μετουσιωθεί σε έναν απελευθερωτικό σχεδιασμό για την κατεχόμενη Κύπρο. Όπως ρεαλιστικά επισημαίνει ο Shay Gal: «Το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να παραμείνουν πλήρως προετοιμασμένες για να αποτρέψουν και, εάν χρειαστεί, να εξουδετερώσουν τις (τουρκικές) απειλές».
