Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις του ΡΙΚ και του Omega καταγράφουν ένα πολιτικό περιβάλλον υψηλής έντασης, στο οποίο ο πολίτης δυσκολεύεται να διακρίνει την ουσία μέσα από τον θόρυβο. Η εικόνα δεν αφορά μόνο τη φθορά της κυβέρνησης, αλλά μια γενικευμένη δυσπιστία που πηγάζει από τη συνολική υπερθέρμανση της δημόσιας συζήτησης.
Η κυβέρνηση, παρά το ουσιαστικό έργο που έχει επιτελέσει σε κρίσιμους τομείς, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια συνθήκη πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα: Και τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, βρίσκονται απέναντί της, ενώ οι μικρότερες δυνάμεις που τη στηρίζουν αντιμετωπίζουν εσωτερικές προκλήσεις και προβλήματα και έχουν περιορισμένες δυνατότητες προβολής. Η εικόνα αυτή καθιστά δύσκολη τη διάχυση του κυβερνητικού έργου προς την κοινωνία.
Αρνητικό κλίμα που σκεπάζει την ουσία
Η αντιπολίτευση έχει επιλέξει μια στρατηγική συνεχούς καταγγελίας, συχνά με υπερβολική ένταση και χωρίς επαρκή τεκμηρίωση. Αυτό επιβαρύνει τον δημόσιο διάλογο και δημιουργεί μια συνολική εικόνα σύγχυσης. Το αποτέλεσμα είναι το παράδοξο που εμφανίζεται ξεκάθαρα στις μετρήσεις: Η κυβέρνηση καταγράφει φθορά, αλλά η αντιπολίτευση καταγράφει ακόμη μεγαλύτερη απόρριψη.
Ο πολίτης, βομβαρδισμένος από πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αδυνατεί να διακρίνει την πραγματική πρόοδο που έχει επιτευχθεί. Και αυτό οδηγεί στη διάχυτη εντύπωση ότι «κανείς δεν προσφέρει λύσεις».
Όταν η πολιτική υπερδιέγερση οδηγεί σε λάθος διεξόδους
Σε τέτοιο περιβάλλον, ένα σημαντικό μέρος των πολιτών καταφεύγει είτε στην αποχή είτε σε επιλογές με καθαρά διαμαρτυριακό χαρακτήρα. Παράλληλα, αναδύονται φαινόμενα που δεν έχουν πολιτική σοβαρότητα, αλλά κερδίζουν δημοσιότητα λόγω ευκολίας και «θεάματος». Αυτά δεν ενισχύουν τη δημοκρατία· τη φθείρουν.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι βρίσκουν έδαφος νεοφανείς «σωτήρες», οι οποίοι εκμεταλλεύονται την κοινωνική κόπωση χωρίς να διαθέτουν συγκροτημένο σχέδιο. Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες λύσεις είναι σύντομες, επικίνδυνες και αδιέξοδες.
Ανάγκη για νηφαλιότητα και καθαρή εικόνα του έργου
Η Κύπρος χρειάζεται έναν δημόσιο διάλογο που χαρακτηρίζεται από ψυχραιμία, επιχειρήματα και ουσία. Είναι αναγκαίο:
⦁ Να μειωθεί η πολιτική τοξικότητα
⦁ Να παρουσιαστεί το κυβερνητικό έργο με συνέπεια και καθαρότητα.
⦁ Να καταθέσει η αντιπολίτευση συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες προτάσεις και όχι μόνο άρνηση.
Η χώρα δεν έχει έλλειμμα έργου· έχει έλλειμμα πληροφόρησης, συνέπειας και νηφαλιότητας. Η αποκατάσταση αυτών των στοιχείων είναι προϋπόθεση για να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
- Πρώην δημάρχου Στροβόλου
