Η απαξίωση των θεσμών και της πολιτικής αποτελεί μια ζώσα πραγματικότητα που διαβρώνει καθημερινά τη λειτουργία του κράτους, την εμπιστοσύνη των πολιτών και τη συνοχή της δημοκρατίας μας. Τα σκάνδαλα των προηγούμενων ετών, οι αποκαλύψεις για διαπλοκή, τα φαινόμενα ατιμωρησίας και η αδυναμία του συστήματος να υψώσει θεσμικές άμυνες έχουν πλήξει και εκθέσει ανεπανόρθωτα τους θεσμούς του κράτους.
Οι πολίτες είναι δικαιολογημένα θυμωμένοι, αφού βλέπουν μια Πολιτεία που συχνά δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, θεσμούς που μοιάζουν ευάλωτοι και διαδικασίες που παραμένουν αδιαφανείς. Η διαφθορά δεν είναι πια μεμονωμένο φαινόμενο, αποτελεί δομικό πρόβλημα που υπονομεύει την εμπιστοσύνη στους νόμιμους θεσμούς και οδηγεί σε απονομιμοποίηση του κράτους.
Όμως εξίσου επικίνδυνο με τη διαφθορά είναι και το άλλο άκρο: ο λαϊκισμός. Η διατύπωση θέσεων από πολιτικές δυνάμεις που κολακεύουν την κοινή γνώμη, χωρίς να είναι ρεαλιστικές, με προτάσεις ανεφάρμοστες ή και καταστροφικές. Από την άλλη, η ευκολία της καταγγελίας, η ισοπέδωση των πάντων και η στοχοποίηση θεσμών, χωρίς κατανόηση της λειτουργίας τους, αποτελούν φαινόμενα που ανοίγουν επικίνδυνες κερκόπορτες για τη Δημοκρατία και τον τόπο.
Η σύγχυση εξουσιών, η διάβρωση του Συντάγματος και η προώθηση ρυθμίσεων που εξυπηρετούν πρόσκαιρο εντυπωσιασμό αντί ουσιαστική μεταρρύθμιση, είναι φαινόμενα που δυστυχώς ευδοκιμούν στις μέρες μας και οδηγούν τελικά στην πλήρη αποσταθεροποίηση του πολιτικού μας συστήματος.
Η απαξίωση των θεσμών είναι φαινόμενο που απλώνεται σαν σκιά πάνω από τον δημόσιο βίο. Τροφοδοτείται ολοένα και περισσότερο από τον επιφανειακό λαϊκισμό που αναπαράγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στην εποχή που διανύουμε, η ταχύτητα υπερισχύει της ουσίας και η εντύπωση αντικαθιστά το επιχείρημα οι θεσμοί μετατρέπονται σε εύκολο στόχο μιας «μόδας» στιγμιαίας κριτικής και άκριτης κατακραυγής. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που διαβρώνει τον διάλογο, αλλοιώνει την ποιότητα του δημόσιου λόγου και υπονομεύει τις σταθερές πάνω στις οποίες πρέπει να οικοδομείται η Δημοκρατία.
Τώρα είναι η στιγμή, έστω και την υστάτη, με πολιτικό θάρρος και βούληση να προχωρήσουμε σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, για να ξαναχτίσουμε ένα κράτος που οι πολίτες θα εμπιστεύονται και όχι θα φοβούνται. Το στοίχημα είναι πολιτικό αλλά κυρίως υπαρξιακό για τη Δημοκρατία μας. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στον πολίτη και την Πολιτεία με θεσμούς που εμπνέουν εμπιστοσύνη, με πολιτικούς που υπηρετούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και με μια δημόσια διοίκηση αξιοκρατική και αποτελεσματική.
Οι πολίτες ζητούν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας, τα οποία δυστυχώς είναι πολλά και σοβαρά. Σε περιόδους κρίσεων και απαξίωσης, ιστορικοί θεσμοί και άνθρωποι που τους υπηρετούν, ανατρέχουν στο παρελθόν αναζητώντας αρχές και αξίες που ενέπνευσαν. Οφείλουμε να ανατρέξουμε στις ρίζες μας, όχι όμως με στείρο και αναχρονιστικό τρόπο και να απαντήσουμε στις προκλήσεις του σήμερα με σύγχρονα πολιτικά εργαλεία και ιδεολογικούς όρους.
Συγχρόνως δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε λαϊκιστές, από όπου και αν αυτοί προέρχονται, να καπηλεύονται τα προβλήματα των πολιτών, προτείνοντας λύσεις εύηχες που όχι μόνο δεν συμβάλλουν στη διόρθωση στρεβλώσεων, αλλά δημιουργούν μεγαλύτερες, που απειλούν ακόμη και την ίδια την σταθερότητα του κράτους.
Έχοντας υπόψιν λοιπόν τα πιο πάνω καθίσταται αναγκαίο να ενισχυθεί ο ρόλος του πολιτικού κέντρου, αφού ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα που σε δύσκολες εποχές για το τόπο, υπήρξε o ισχυρότερος πυλώνας πολιτικής σταθερότητας, προστατεύοντας ακόμα και την ίδια τη δημοκρατία μας, από την ιδεολογική πόλωση και τις ρητορικές ακρότητες.
*Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Δημοκρατικού Κόμματος, Βουλευτής Λεμεσού, Νομικός
