Η μόνη εμπειρία που έχω από Ινδικό φαγητό είναι από τα οικογενειακά πάρτι της δεκαετίας του ‘90 που τρώγαμε το κοτόπουλο κάρυ με τη σέσουλα. Αυτό σίγουρα δεν ήταν αρκετό να με «μορφώσει» στον τομέα γιατί αυτό δεν το λες Ινδική κουζίνα, αλλά κουζίνα της θείας Σούλας.
Ευτυχώς ποτέ δεν είναι αργά και έτσι στο πνεύμα της δια βίου μάθησης έκλεισα τραπέζι στο γνωστό εστιατόριο με την πανέμορφη θέα και το εξαιρετικό φαγητό που πρέπει να κλείσεις δύο εβδομάδες πριν πας, δηλαδή το Montparnasse. Σκεφτόμουν ότι θα πάω και δεν θα έχω ιδέα τι να παραγγείλω, έτσι το καταχάρηκα όταν με πληροφόρησαν ότι τις Δευτέρες (δηλαδή τη μέρα που πήγα) προσφέρουν τη δυνατότητα να γευτείς αυθεντική Ινδική κουζίνα με πέντε ορεκτικά, τρία κυρίως πιάτα, συνοδευτικό και επιδόρπιο με μόνο €20 το άτομο! INDIAN MONDAYS το λένε και δοξάζω την τύχη μου.
Φυσικά πάλι χρειάστηκα λίγη βοήθεια για να διαλέξω και έτσι τώρα ελπίζω και γω με τη σειρά μου να βοηθώ τους απανταχού «αδιάβαστους». Με το που καθίσαμε με την παρέα μου, μας έφεραν ένα Λάσι δυόσμου. Όχι δεν μου έφεραν σκύλο με δυόσμο, αλλά ένα παχύρευστο ποτό με βάση το γιαούρτι, λίγο σαν το δικό μας Αϊράνι σε πιο νόστιμη εκδοχή: γλυκόξινο και τρομερά δροσιστικό.
Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω και το Λάσι Μάγκο. Ξεκινώντας από τα ορεκτικά, απολαύσαμε το πικάντικο και ελαφρώς γλυκό Onion Badji, ένα νόστιμο χορτοφαγικό κρεμμυδομπίφτεκο με ενδιαφέρουσα υφή και γεύση. Προχωρήσαμε με χορτοφαγική σαμόσα, ένα πακετάκι από ανάλαφρη ζύμη που θύμιζε γλυκιά ταρτούλα με χρυσαφένια γέμιση λαχανικών στο εσωτερικό του.
Το πιπεράτο κοτόπουλο Kalimirch Tikka και το ολοκόκκινο κοτόπουλο Saffron Tikka με την έντονα καπνιστή και σκορδάτη γεύση ήταν υπέροχα, τα καλύτερα από τα ορεκτικά. Για κυρίως διαλέξαμε το κοτόπουλο Tikka Masala, στο οποίο μπορούσες να διακρίνεις πολυδιάστατες γεύσεις, εντοπίζοντας αρχικές νότες, μεσαίες και στο τέλος μια επίγευση.
Ήταν πλούσιο και έντονα μυρωδάτο, με τις πιο ευδιάκριτες γεύσεις να είναι αυτές της καπνιστής πάπρικας και του κύμινου. Ταιριάζει υπέροχα με το ολοκίτρινο «ηλιόλουστο» πιλάφι τους. Το Aloo Baingan, δηλαδή μελιτζάνα και πατάτα με μπαχαρικά, αν ήταν ταινία θα ονομαζόταν «Χριστούγεννα στο Bollywood» για τα γλυκόπικρα και ζεστά αρώματα του.
Το Meen Moilee, ψάρι σε σάλτσα καρύδας αρωματισμένο με κάρυ με έκανε να θέλω να βουτήξω μέσα στο μπολ και να κολυμπάω εκεί μέσα για μια αιωνιότητα. Καμία σχέση με το κάρυ της θείας Σούλας. Μιλάμε για μια σάλτσα τόσο χουχουλιάρικη, σαν να με περιτριγύριζαν εκατοντάδες χνουδωτά ολόλευκα γατάκια τα οποία ξάπλωναν σε ολόλευκα αφράτα συννεφάκια. Σε αγαπώ Meen Moilee!
Τελειώσαμε με το Tandoori Till Jheenga, (εκτός του προκαθορισμένου μενού), εξαιρετικά νόστιμες, τεράστιες και τρυφερές γαρίδες ψημένες σε αυθεντικό φούρνο tandoori, λίγο σαν το δικό μας φουρνί. Για γλυκάκι, παρόλο που το κουμπί του παντελονιού μας έλεγε να σταματήσουμε, θυσιαστήκαμε και φάγαμε σπιτικό παγωτό φυστίκι με σαφράν και τριαντάφυλλο: το τρως όλο και θες κι άλλο. Το τσάι Masala στο τέλος ήταν αναγκαίο τόσο για τη χώνεψη όσο και για γευστικό κλείσιμο.
Ακροπόλεως 1, Λευκωσία, 22 357171, Δευτέρα-Κυριακή 12:00-15:00, 18:30-23:30, Indian Mondays 20:00-23:00.
Περιοδικό Go, τεύχος 32
