Παντοπωλείο Καλή Όρεξη

 

 

Για να δούμε γιατί προτιμούν το Παντοπωλείο Καλή Όρεξη οι Ricos y Famosos της Λευκωσίας. Όσοι δεν το ξέρατε, μάθετε πως το μαγαζί έχει μετακομίσει από το κέντρο στην Έγκωμη με εντελώς ανανεωμένο look και μερικά καινούρια πιάτα. Πολύ όμορφος χώρος, γουστόζικος και πεντακάθαρος, τόσο αισθητικά όσο και κυριολεκτικά. Η εξυπηρέτηση ευγενέστατη, υποδειγματική. Το μενού πάνω κάτω μένει σταθερό, όμως ο chef έχει την ευκαιρία να βγάλει το δημιουργικό του άχτι πάνω στον πίνακα με τα πιάτα της ημέρας, όπου αλλάζουν αναλόγως εποχής και τι υπάρχει φρέσκο στη λαϊκή αγορά. Τα πιάτα της ημέρας πάντως μπορούν να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς πελάτες μιας και προσφέρει πάντοτε 9 επιλογές, όπου πάντα συγκαταλέγονται πιάτα χορτοφαγικά, κρεατοφαγικα (με όλα τα είδη κρέατος), δύο ειδών όσπρια και ψάρι.

 

Μιας και πρώτη φορά ερχόμουν στο εστιατόριο, προτίμησα να δοκιμάσω από το μενού. Ξεκινήσαμε με τραχανοκεφτέδες με χαλλούμι και μαρμελάδα ντομάτας. Δεν έχω ξαναδοκιμάσει κάτι ανάλογο και μου κίνησε πολύ την περιέργεια. Λοιπόν δεν θα το πιστέψετε αλλά όλη η γεύση του τραχανά με το χαλλουμάκι του διατηρείται αλώβητη και ανόθευτη εκεί μέσα, σε έναν κεφτέ. Πολύ νόστιμο και πρωτότυπο. Προτίμησα να μην το συνδυάσω με τη μαρμελάδα ντομάτας με την οποία σερβίρεται (αν και ήταν εύγευστη) γιατί ήθελα να κρατήσω ολοκάθαρη τη γεύση του χωριού στον ουρανίσκο μου. Συνεχίσαμε με τη σαλάτα με μπέικον, κρουτόν, αβγά ορτυκιού και σπιτική μαγιονέζα. Εντάξει, ήταν μια συνηθισμένη σαλάτα του είδους της σε χορταστικό μέγεθος, φρέσκα υλικά και καθαρή γεύση (αν και αναμένω τη μέρα που το μαρούλι iceberg θα αποδημήσει εις Κύριον και δεν θα το ξαναδώ σε καμία σαλάτα μου). Για κυρίως πιάτο, εγώ παρήγγειλα τις ραβιόλες με τη μαύρη τρούφα, νιφάδες παρμεζάνας και σάλτσα ντομάτας με πέστο βασιλικού. Τι να πω; ΤΙ.ΝΑ.ΠΩ. Να πάτε τώρα. Μπείτε στο αυτοκίνητο και πηγαίνετε αυτήν εδώ τη στιγμή. Μόνο και μόνο για αυτές τις φρεσκοζυμωμένες ραβιόλες. Από έξω al dente, από μέσα πουπουλένια, κρεμώδη τυριά ανακατεμένα με ξύσματα αληθινής τρούφας. Ο συνδυασμός των σαλτσών από πάνω ήταν ένα όνειρο και οι νιφάδες παρμεζάνας ό,τι πρέπει. Όλες οι γεύσεις δούλευαν σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους, χωρίς η τρούφα να καπελώνει όλες τις υπόλοιπες.

 

Από τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει φέτος. Ο σύζυγος έφαγε το σουβλάκι ψαρονέφρι μαριναρισμένο σε παλαιωμένο ουίσκι. Δοκίμασα κι εγώ και εγκρίνω. Ήταν μαλακό, με διακριτικό επιπρόσθετο ενδιαφέρον στη μαρινάδα, χωρίς να επισκιάζει επιβλητικά την ιερότητα ενός καθαρού σουβλακιού. Ο άντρας μου εγκρίνει και αυτός, πολύ. Παρόλο που ήταν κάτι πολύ απλό, αυτό που θεωρώ ότι ταίριαζε πολύ ωραία με το σουβλάκι, ήταν τα ελαφρώς καψαλισμένα και ζουμερά λαχανικά. Για γλυκάκι πήραμε ένα ο καθένας γιατί μια ζωή την έχουμε: τσίζκεϊκ κανταΐφι το ταίρι και γαλατόπιτα εγώ. Πρέπει να πω ότι και πάλι εγώ κέρδισα με την καλύτερη επιλογή γιατί αν και νόστιμο το τσίζκεϊκ, ωραίο σιροπιαστό, κρεμώδες γλυκάκι, η γαλατόπιτά μου με το ξύσμα λεμονιού ήταν όλα τα λεφτά. Των τριγύρω.

 

Περιοδικό Go, τεύχος 35.