Κομψό εβένινο ντεκόρ, με χρυσές πινελιές και μικρές παιχνιδιάρικες νύξεις στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτό είναι το Bastet και εγώ, με το νέο μου κούρεμα άλα Κλεοπάτρα ένιωσα ότι πάω ωραίο σετάκι με το περιβάλλον.
Για ορεκτικό ξεκίνησα με καβουροσαλάτα, με κρεμμυδάκι, φρέσκα τσίλι, κύβους μάνγκο και αβοκάντο. Ήταν νόστιμο, έντονα θαλασσινό. Η φρέσκια καβουρόψιχα «δούλευε» αρμονικά και όμορφα με τα υπόλοιπα συστατικά, παράγοντας ένα ελαφρύ και εύγευστο αποτέλεσμα. Το χορταράκι-γαρνιτούρα από πάνω προσθέτει μια απαλή τραγανή υφή, έτσι να θυμηθείτε να το φάτε κι αυτό. Συνέχισα με σαλάτα τραγανής πάπιας με σπανάκι, κινόα, ψητό παντζάρι, αχλάδι, καρότα, καρύδια, ρόδι και πασπαλισμένη με φέτα. Η τραγανή πάπια ήταν γευστική, θύμιζε έντονα τη γνωστή κινέζικη πάπια Πεκίνου που τρώμε με τις πιτούλες. Και η σαλάτα ήταν νόστιμη και θρεπτικότατη στο σύνολό της. Απλά προτίμησα αντί να τα φάω μαζί, να τα χωρίσω σαν κυρίως γεύμα με συνοδευτική σαλάτα. Ένιωσα ότι δεν έδεναν μεταξύ τους 100%. Ίσως αν η σαλάτα είχε λιγότερα υλικά και αναδείκνυε την πάπια ως πρωταγωνιστή ή αν η βινεγκρέτ είχε μια πιο ασιατική απόχρωση να ήταν ένα πιο ενιαίο πιάτο. Ήταν παρόλα αυτά μια νόστιμη και εξαιρετικά γενναιόδωρη σε μέγεθος επιλογή. Δοκίμασα φυσικά και την ενσάρκωση της ψυχής του εστιατορίου.
Ένα εντυπωσιακό και ασυνήθιστο πιάτο, ολόμαυρο χειροποίητο tagliolini με μελάνι σουπιάς, ψίχα κάβουρα, φρέσκα τσίλι, σκόρδο, μαγειρεμένα σε ζωμό αστακού και γαρνιρισμένα με χρυσά φύλλα 23 καρατίων, γιατί αν δεν φας έστω και ένα φύλλο χρυσού με το φαγητό σου πού πας; Τι να πω; Υπερπαραγωγή! Εμφανισιακά πάντως, το ζυμαρικό ταιριάζει άψογα με το όλο ντεκόρ του μαγαζιού. Με τέτοια εμφάνιση περίμενα γευστικά να με κλωτσήσει στο σαγόνι από την ένταση αλλά τελικά συμβαίνει το αντίθετο: είναι ένα ήπιο, ζεστό σαν αγκαλίτσα, φθινοπωρινό πιάτο, λίγο σαν να βλέπεις την Beyoncé να κάθεται στη γωνιά ενός πάρτι να διαβάζει Anna Karenina. Αναπάντεχο αλλά ευπρόσδεκτο. Και τώρα προχωράμε στο πιο υπέροχο φινάλε. Έκλεισα το μεσημεριανό μου με το αρνάκι γαλλικής κοπής σερβιρισμένο με πουρέ κολοκύθας, λαχανίδα, μοβ καροτάκι και σάλτσα veal jus μέντας. Κι αυτός, κυρίες και κύριοι είναι ο λόγος που δεν θα γίνω ποτέ vegan! Τα φιλιά μου και την αγάπη μου στέλνω στους φίλους vegans αλλά πραγματικά παιδιά, χάνετε. Δεν γίνεται να κάνετε ένα μικρό διαλειμματάκι; Απλά για αυτό το πιάτο; Όχι ε;
Εντάξει ας μιλήσουμε τότε εμείς οι σαρκοφάγοι τώρα. Φοβερό! Πιο τρυφερό κρεατάκι πεθαίνεις, αρωματισμένο υπέροχα με σάλτσα μέντας. Ο ζωηρά πορτοκαλί πουρές κολοκύθας ήταν γλυκός και βελουδένιος. Η σάλτσα πολύ καλή. Τα χορταράκια ήταν νόστιμα και ναι, θα το ξαναπώ, θρεπτικά. Η λαχανίδα σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, είναι ζάμπλουτη σε βιταμίνες, φυτικές ίνες, φυλλικό οξύ, ωμέγα 3, πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, έχει πολύ ψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά συστατικά και έχει συσχετιστεί με την πρόληψη διάφορων νοσημάτων. Λοιπόν το πιάτο αυτό, παρόλο που είχα ήδη αρχίσει να χορταίνω, το κατασπάραξα σαν T-Rex και το υπερευχαριστήθηκα. Και μετά δεν ένιωθα καν φουσκωμένη (σίγουρα δουλειά της λαχανίδας είναι κι αυτό).
Q-City Centre, Λάρνακα, 70 003513, Δευτέρα-Κυριακή 9:00-2:00.
Περιοδικό Go, τεύχος 41
