Το Πορφυρό Ρόδο του Καϊρου – The Purple Rose οf Cairo

Ο ήρωας μιας ασπρόμαυρης ταινίας του ’30, δραπετεύει από την οθόνη για χατίρι μιας ευφάνταστης σερβιτόρας που επίσης θέλει να δραπετεύσει από τη μίζερη ζωή της. Να σας πω την αμαρτία μου; Δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα για τον Γούντι Άλεν. Ορίστε, το είπα και ξαλάφρωσα. Τον παραδέχομαι σαν δημιουργό, με το ιδιόμορφο στυλ σκηνοθεσίας, το περίεργο χιούμορ του και την μοναδική του ικανότητα να βγάζει ερμηνειάρες από τους ηθοποιούς του αλλά προσωπικά δεν με ξετρέλανε καμιά ταινία του (μμμ, πέρα ίσως από το “Annie Hall” άντε και το “Match Point»). Στο «Πορφυρό ρόδο του Καϊρου» ο νεοϋορκέζος σκηνοθέτης σχολιάζει τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν τη φαντασία από την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας ένα αρκετά ευφάνταστο εύρημα (τον κινηματογραφικό ήρωα που εισέρχεται στον αληθινό κόσμο) και φτιάχνοντας μια ανάλαφρη κομεντί-φόρο τιμής στα κλασικά ασπρόμαυρα φιλμ των 30s. Οι καλύτερες στιγμές του φιλμ πάντως προέρχονται από τις αντιδράσεις του υπόλοιπου καστ της ταινίας από όπου δραπετεύει ο ήρωας. Μ.Ν.