Εύκολα ή δύσκολα τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα;
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολα, περνούσα ωραία. Βρέθηκα σε μία εποχή όπου έγινε το μεγάλο μπαμ στα media της Ελλάδας. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Δούλεψα σκληρά, όμως, για να πετύχω όλα όσα διεκδικώ σήμερα. Ήξερα πάντα ότι «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Όταν δούλευα στο «Κάτσε Καλά» η παραγωγός της εκπομπής μου είπε ότι η Άννα Δρούζα αποφάσισε να μην εκφωνώ τα θέματά μου επειδή ακουγόταν η προφορά. Απογοητεύτηκα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Πολλοί συμφοιτητές μου στο πανεπιστήμιο πίστευαν ότι μετά το πτυχίο θα επέστρεφα πίσω στην Κύπρο ή θα δούλευα μόνο σε έντυπα και όχι σε ραδιόφωνο και τηλεόραση λόγω της κυπριακής προφοράς. Μετά από χρόνια όταν πήγα να κάνω συνέντευξη στην Άννα Δρούζα, για ένα τηλεοπτικό περιοδικό του «Βήματος» και αφού είχα γίνει διευθυντής μεγάλου αθηναϊκού ραδιοφώνου με δική μου πετυχημένη πρωινή εκπομπή, μου απολογήθηκε πολύ γλυκά.
Ένιωσες καθόλου τον ρατσισμό ως Κύπριος στα ΜΜΕ της Ελλάδας;
Καθόλου, το αντίθετο. Ένιωθα όμως στις αρχές ότι στο θέμα έκφρασης λόγου υστερούσα σε σχέση με τους συμφοιτητές μου από την Ελλάδα. Κάτι που νιώθουν οι περισσότεροι Κύπριοι φοιτητές μόλις μπουν σε αμφιθέατρο ελληνικού πανεπιστημίου. Από μικρός, όμως, είχα τη φλόγα να καλύπτω τα κενά μου και να μαθαίνω ό,τι δεν ήξερα. Στο σχολείο, οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές μου, με φώναζαν «εγκυκλοπαιδικό» ακριβώς λόγω αυτής της έφεσης μου στις γενικές γνώσεις. Ήθελα να μαθαίνω τα πάντα και να μην αφήνω κενά. Διάβαζα ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου. Έβλεπα όλες τις τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές, όλες τις βιντεοκασέτες που κυκλοφορούσαν, τις ταινίες που έβγαιναν στις αίθουσες στο σινεμά, αγόραζα όλα τα περιοδικά που κυκλοφορούσαν από Ελλάδα και Κύπρο. Αν δεν έπαιζε ο εθνικός ύμνος που σηματοδοτούσε το κλείσιμο του προγράμματος του ΡΙΚ, δεν πήγαινα για ύπνο. Έπρεπε να δω και να μάθω τα πάντα.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στη Λεμεσό;
Πάρα πολύ ωραία. Ευτυχισμένα και γεμάτα με τις δικές μου παιδικές «ψευδαισθήσεις» (γέλια).
Δηλαδή;
Με μπαμπά στην Αρχή Λιμένων και με δικό μας σπίτι, σε μια γειτονιά κοντά στο Ζακάκι, θεωρούσα ότι ήμασταν πάρα πολύ καλά οικονομικά. Μια μέρα στο γυμνάσιο, όταν ο διευθυντής του σχολείου μάς συγκέντρωσε για να δώσει συγχαρητήρια σε κάποιο συμμαθητή μας που κέρδισε ένα βραβείο σε κάποιο παγκύπριο διαγωνισμό, θυμάμαι που είπε τα εξής «Είναι πολύ σημαντικό ακόμη και στις φτωχογειτονιές της Ομόνοιας να υπάρχουν παιδιά που ξεχωρίζουν». Και εκεί γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Έπαθα ψυχολογικό. Λέω από μέσα μου «Ζούμε σε φτωχογειτονιά;». (γελάει) Ζούσα τα απόλυτα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια βαθιά ξημερωμένος σε ένα δικό μου κόσμο. Δεν ήμασταν πλούσιοι αλλά σχεδόν ποτέ δεν στερήθηκα κάτι. Ό,τι ήθελα το είχα.
Πες μου μια παιδική ανάμνησή σου.
Όταν η Σοφία Βόσσου και ο Ανδρέας Μικρούτσικος ήταν σε σχέση και ζούσαν μαζί, έμαθα τον αριθμό του τηλεφώνου τους στο σπίτι και τους καλούσα σχεδόν καθημερινά για να μιλήσουμε. Μερικές φορές ή έβγαινε ο τηλεφωνητής και τους άφηνα μήνυμα ή άκουγαν τη φωνή μου και σήκωναν το ακουστικό. Τώρα με τη Σοφία είμαστε αρκετά καλοί φίλοι και όταν θυμάμαι πόσο «θρασύς» θαυμαστής ήμουν σαν παιδί γελάμε.
Πώς ήσουν ως παιδί;
Αρκετά ανήσυχος, δεν θα έλεγα ταραξίας, κοινωνικός θα έλεγα περισσότερο. Ό,τι κάνω τώρα το είχα ονειρευτεί από μικρός. Με πλάνο, μάλιστα. Στο παιδικό μου δωμάτιο, στο σπίτι μου, στη Λεμεσό, υπάρχουν όλα εκείνα τα τετράδια που είχα γραμμένα τα πλάνα μου για τη ζωή.
Και τι γράφουν;
Ότι στην τάδε ηλικία, θα πάω στην Αθήνα, θα σπουδάσω στο Πάντειο πανεπιστήμιο, θα ξεκινήσω να γράφω σε κυπριακά περιοδικά, μετά σε ελληνικά, θα ασχοληθώ με την τηλεόραση αλλά και το ραδιόφωνο. Τα έχω όλα καταγεγραμμένα. Μετά έγραφα ότι θα κάνω παρέα με τη Ναταλία Γερμανού, την Άννα Βίσση… Κι όταν όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα -αρκετά χρόνια μετά- τα έλεγα στη Ναταλία και στην Άννα και γελούσαμε πάρα πολύ. Όταν συνάντησα τον Πάολο Κοέλιο στο Μόντε Κάρλο για να του κάνω συνέντευξη και του ανέφερα όλα αυτά, μου είπε «Ορίστε που εσύ έχεις κάνει πραγματικότητα αυτό που γράφω στον “Αλχημιστή”, δηλαδή, όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί».
Τώρα που συμπληρώνεις το 44ο έτος της ηλικίας σου, αισθάνεσαι πιο έμπειρος και συνειδητοποιημένος;
Ναι, νιώθω ότι ξέρω τι θέλω και πού πάω. Είμαι συνειδητοποιημένος για το ότι κάθε ηλικία έχει τη δική της γοητεία και χαρές.
Φοβάσαι το χρόνο; Την εικόνα σου που αλλάζει;
Καθόλου, γιατί έχω βρει την «άμυνα» απέναντι σ’ αυτό. Η Κική Δημουλά λέει «Ο έρωτας θέλει ταχύτητα»… Εγώ, λόγω ταχύτητας, με τους ρυθμούς που «τρέχω» για να προλάβω τη δουλειά, πιστεύω, ότι «σταματώ» τον χρόνο (γέλια).
Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε μια δεκαετία;
Θεωρώ ότι θα είμαι από αυτούς τους τύπους που θα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματά τους. Εάν κάνεις κάτι που σου αρέσει και το δουλεύεις σε κρατά ακμαίο.
Υπάρχει κάποιο πλάνο επιστροφής σου στην Ελλάδα;
Δεν ξέρεις ποτέ το τι θα προκύψει. Είναι όλα τόσο ρευστά. Εδώ, στα πλάνα μου δεν υπήρχε η επιστροφή μου στην Κύπρο. Κι όμως ήρθα, είμαι μια χαρά και πολύ ευχαριστημένος με αυτό που κάνω. Αν δεν επέστρεφα στην Κύπρο, τελικά θα είχα χάσει πολλά.
Αισθάνεσαι ότι με τη δημοσιότητα που απέκτησες απομακρύνθηκες λίγο από σένα;
Καθόλου. Αυτό που χάνω, όμως, είναι απλές στιγμές που λόγω προγράμματος κάποιοι φίλοι μπορεί να πάνε για φαγητό ή μια εκδρομή και εγώ να μην καταφέρω να τους ακολουθήσω.
Σου λείπει η συντροφικότητα; Μια αγκαλιά;
Ποια ώρα της ημέρας ακριβώς (γέλια); Την αγκαλιά την έχω κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου από τον γάτο μου τον Μάρτιν. Δεν υπάρχει μέρα που να μην κοιμηθούμε μαζί. Πρόκειται για τον ένα από τους δύο γάτους μου που έφερα μαζί μου όταν επέστρεψα στην Κύπρο από την Αθήνα. Ο άλλος, δυστυχώς, πέθανε και τώρα έχω τον Μάρτιν που είναι 12 ετών και μου χαρίζει όλες τις αγκαλιές που έχω ανάγκη. Υποφέρει, φυσικά, που τις περισσότερες στιγμές της ημέρας είναι μόνος του αλλά όταν πάω στο σπίτι, μου λέει όλα τα νέα της ημέρας. Είναι ο πιο φλύαρος γάτος που έχω γνωρίσει ποτέ.
Δεν υπάρχει ανάγκη, όμως, για μια ανθρώπινη αγκαλιά;
Νομίζω ότι είμαι καλυμμένος αυτή την εποχή. Δεν έχω κάποιο συναισθηματικό κενό.
Απωθημένα;
Στη ζωή μου δεν έχω απωθημένα. Σε φάσεις που δεν δούλευα πολύ απόλαυσα τη γοητεία της σχέσης και σε άλλες στιγμές τη γοητεία τού να είμαι μόνος.
Έζησες τον μεγάλο, απόλυτο, έρωτα στη ζωή σου;
Ναι, ευτυχώς τον έχω ζήσει. Το μεγάλο πρόβλημα είναι όταν κάποιος δεν έχει ζήσει ένα μεγάλο έρωτα.
Έχεις πέσει ποτέ στα πατώματα; Έχεις κλάψει;
Δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που θα κλάψει. Έπεσα μετρημένες δυο φορές στα «πατώματα» αλλά και πάλι ήταν πολύ παραγωγικό για μένα.
Δηλαδή;
Πρόσεξα περισσότερο τον εαυτό μου. Ήταν μία περίοδος της ζωής μου, τότε, που ήμουν πολύ του fitness και της υγιεινής διατροφής. Εκείνο που συνειδητοποίησα περισσότερο είναι ότι για κανέναν δεν αξίζει να στεναχωριέσαι και να πέφτεις στα πατώματα. Πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου για να είσαι καλά.
Πώς είναι ο Τάσος σε ένα χωρισμό;
Γενικά πολύ ψύχραιμος.
Είσαι των ακραίων καταστάσεων;
Όχι. Είμαι πάρα πολύ ψύχραιμος και λίγο αποστασιοποιημένος. Δεν θα κάνω κατινιές.
Σε έχουν απατήσει;
Κι έχω απατήσει και με έχουν απατήσει. Θεωρώ ότι η μονογαμία είναι σχεδόν ουτοπία.
Η απιστία;
Για μένα, η απιστία που μπορεί να είναι στιγμιαία ή που δημιουργείται από κάποιες καταστάσεις μπορεί να συγχωρείται. Να μην είναι απόλυτος κάποιος για την απιστία ως λόγο χωρισμού.
Την συγχωρείς;
Αν η σχέση είναι πιο βαθιά και πέραν από το σεξουαλικό και το σαρκικό, ναι, θα την συγχωρούσα. Δεν είμαι απόλυτος, όμως, σε αυτό το θέμα. Μπορεί, κάποιοι, να διαφωνούν μαζί μου αλλά είμαι της άποψης ότι η απιστία, σε πολλά ζευγάρια, θα πρέπει να ξεπερνιέται αν υπάρχει κάτι άλλο πιο δυνατό που τους ενώνει.
Θέλεις να δημιουργήσεις δική σου οικογένεια; Έχεις ανάγκη από ένα παιδί;
Κάποιοι είναι φτιαγμένοι να γίνουν γονείς και κάποιοι άλλοι όχι. Παρόλο που πιστεύω ότι θα ήμουν πάρα πολύ καλός ως γονιός αλλά και πιεστικός, δεν είμαι άνθρωπος της οικογένειας. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου βάσει των εμπειριών που ξανοίγονται καθημερινά μπροστά μου. Μπορεί φυσικά σε κάποια φάση να μετανιώσω γι’ αυτό που λέω.
Είσαι μοναχικός τύπος;
Η μοναξιά είναι πολύ δημιουργική για μένα. Είμαι μοναχικός ως άνθρωπος, παρόλο που είμαι κοινωνικός. Στο σπίτι μου, για παράδειγμα, δεν έχει μπει πάρα πολύς κόσμος.
Μοναξιά και κοινωνικότητα είναι δύο στοιχεία που συγκρούονται μεταξύ τους.
Είμαι κοινωνικός ως προς το γεγονός ότι έχω πάρα πολλούς φίλους. Μιλάω με όλους, δεν είμαι κατσούφης αλλά ούτε και εσωστρεφής. Από την άλλη, όμως, μου αρέσει να κλείνομαι στον εαυτό μου, στη ζεστασιά και στην ηρεμία του σπιτιού μου απολαμβάνοντας τις αγαπημένες ταινίες, τις σειρές και τα βιβλία μου.
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Αυθόρμητο, αισιόδοξο, πιεστικό, αφελή πολλές φορές, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε, δίκαιο και εκρηκτικό.
Καμία σχέση, δηλαδή, με τον άνθρωπο που παρουσιάζει τον «Πιο Αδύναμο Κρίκο».
Η Έλενα Κατρίτση -με την οποία δούλεψα 7 χρόνια στο «Prive»- όταν της ανακοίνωνα ότι θα παρουσίαζα τον «Αδύναμο Κρίκο», μου είπε, «Από πού κι ως πού εσύ να κάνεις αυτό το ρόλο; Είσαι πολύ γλυκός». Το ίδιο πράγμα μου είπε και η Παπαρίζου. Αυτοί που με ξέρουν, όμως, μου είπαν ότι πρόκειται για ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου. Από την άλλη, η Έλενα Ακρίτα, όταν συζητήσαμε το θέμα, μου είπε, «Τάσο μου, να είσαι ο εαυτός σου και να κάνεις τον ρόλο όπως σου ταιριάζει, μην προσπαθήσεις να αντιγράψεις εμένα ή την Εγγλέζα». Όταν με ρωτά ο κόσμος γιατί είμαι τόσο είρωνας και μιλώ απότομα στους παίκτες, χαίρομαι.
Με σοκάρεις.
Το μεγαλύτερό μου άγχος ήταν να καταφέρω να κτίσω τον συγκεκριμένο ρόλο όπως αυτός απαιτείται από το παιχνίδι. Όπως ένας ηθοποιός που ενσαρκώνει τον ρόλο ενός κακού και καταφέρνει να κάνει τον κόσμο να τον μισήσει, έτσι κι εγώ θεωρώ ότι τα έχω καταφέρει. Αυτό σημαίνει ότι απέδωσε σωστά ο ρόλος. Το πρόβλημά μου θα ήταν να μην ήμουν «σούπα», ξενέρωτος. Και γενικά στη ζωή μου δεν ήθελα ποτέ να ήμουν αδιάφορος. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για μένα. Καλύτερα να αντιπαθείς και να σε εκνευρίζει κάποιος παρά να σου προκαλεί αδιαφορία.
Η επιτυχία του «Αδύναμου Κρίκου», βασίζεται στο τρολάρισμα που κάνει ο Λούης Πατσαλίδης στην εκπομπή του; Το πιστεύεις;
Ο Λούης βοήθησε πολύ το παιχνίδι την περσινή σεζόν, όταν μεταδιδόταν για πρώτη φορά στην Κύπρο. Βοήθησε, περισσότερο, στο να το μάθει ο κόσμος. Θεωρώ λίγο άδικα τα δημοσιεύματα που έγραφαν ότι η επιτυχία της εκπομπής στηριζόταν αποκλειστικά εκεί. Αυτό φάνηκε άλλωστε, φέτος, που ο Λούης σταμάτησε να παίζει στιγμιότυπα από τον «Κρίκο» κι όμως το παιχνίδι συνεχίζει να σημειώνει την ίδια επιτυχία. Φέτος, πάντως, δεν έχω παράπονο, μας παίζει ο Μουτσινάς. Παίζουμε πανελλαδικά.
Πώς είναι οι σχέσεις σου με τον Λούη Πατσαλίδη;
Άριστες. Η γυναίκα του, Αστέρω, ανήκει στο team των ερωτήσεων του «Αδύναμου Κρίκου» κι επίσης όποτε χρειαστεί κάποια βοήθεια για την εκπομπή του, όσον αφορά καλεσμένους από την Ελλάδα ή οτιδήποτε άλλο ξέρει ότι είμαι δίπλα του.
«Τετ-α-Τετ» ή «Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος»; Σε ποια από τα δύο προγράμματα φοράς καλύτερα το κοστούμι του παρουσιαστή;
Και τα δυο δείχνουν ένα διαφορετικό μου πρόσωπο. Τα αγαπώ για διαφορετικούς λόγους.
Styling: Γιώργος Χρυσοστόμου
Μακιγιάζ: Αμαλία Ζανέττου
Ρούχα από Mork
