To Just Italian έφθασε στη Λευκωσία

 

Η πρώτη φορά που πήγα στο εστιατόριο Just Italian ήταν πριν δέκα χρόνια στο Παραλίμνι. Είχα φάει τότε μία εξαιρετική σούπα, την οποία θυμήθηκα ξαφνικά πριν λίγες μέρες. Έτσι, επέστρεψα για ένα γευστικό 10 year challenge, αυτή τη φορά στη Λευκωσία.
 

Φυσικά το πρώτο πράγμα που παρήγγειλα ήταν η σούπα αστακού βελουτέ, η όλη αιτία της επίσκεψής μου. Ευτυχώς, ήταν τόσο καλή όσο θυμόμουν. Πραγματικά είναι μια από τις πιο νόστιμες σούπες που έχω φάει. Όσο την τρως σε πλημμυρίζουν ζεστές γεύσεις και μυρωδιές, σε αγκαλιάζει τρυφερά η βελούδινη υφή και σε μαγνητίζει το πανέμορφο απαλό κεραμιδί χρώμα (πολύ της μόδας, θα φορεθεί τρελά φέτος). Στη συνέχεια πήρα μία Insalata Spinacci με σπανάκι, φράουλες, παστά σύκα, κατσικίσιο τυρί και βινεγκρέτ βαλσάμικου. Μια κλασική επιλογή, η οποία έχει γίνει κλασική για καλό λόγο. Ήταν νόστιμη και χορταστική, φρέσκια και δροσερή, με ωραία γλυκόξινη νότα από τις φράουλες, το αρωματικό ξινό τυρί άφηνε μια μεστή επίγευση και πλούσια υφή στη γλώσσα.

 

Το γλυκό παστό σύκο έδωσε το δικό του ευπρόσδεκτο «παρών» με μια σχεδόν καραμελένια προσθήκη. Μιας και μιλάμε για ιταλικό εστιατόριο, για κυρίως γεύμα μια πίτσα λίγο-πολύ επιβάλλεται. Έτσι θέλησα να δοκιμάσω την Fungi Burrata, με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, τυρί μπουράτα, άγρια μανιτάρια, ρόκα και λάδι τρούφας. Με το που σου φέρνουν την πίτσα μπροστά σου, σου δίνει μια μπουνιά στη μύτη η μεθυστική μυρωδιά της τρούφας. Το δεύτερο πράγμα που προσέχεις είναι ένα στρουμπουλό έργο τέχνης, την μπουράτα.

 

 

Για όσους δεν τη γνωρίζουν την κυρία, να σας μπάσω λίγο στο θέμα: πρόκειται για μια πανέμορφη, ολόλευκη σφαίρα η οποία μέσα της κρύβει όλη την παραδείσια αθωότητα και αγνότητα του κόσμου και αποτελεί την απόλυτη ενσάρκωση του καθετί κρεμώδους. Με το που αγγίζεις τη σφαίρα με το πιρούνι σου, ανοίγει σαν κουκούλι και σε καλεί να βουτήξεις μέσα. Η πίτσα που συνοδεύει την μπουράτα (γιατί συγγνώμη περί πρωταγωνίστριας μιλάμε), ήταν φτιαγμένη με παραδοσιακή ιταλική συνταγή, με λεπτό φύλλο το οποίο καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα τραγανό αλλά και απαλό. Προσωπικά, θα επιθυμούσα τις γεύσεις της ίδιας της πίτσας λίγο πιο ευδιάκριτες. Αντιλαμβάνομαι ότι η τρούφα στο τυρί έχει τρομερή ένταση έτσι δεν ήθελαν να διαταράξουν τις ισορροπίες. Για τελευταίο κυρίως, γιατί πού πας αν δεν φας δύο κυρίως πιάτα, προτίμησα τα ravioli salmone, δηλαδή ραβιόλια γεμιστά με φρέσκο σολομό μαγειρεμένα σε κρεμώδη σάλτσα με παντζάρι και άνηθο.

 

Απ’ ό,τι φαίνεται τελευταίως έχω μια μεγάλη αδυναμία στα ροζέ πιάτα και μέχρι τώρα δεν με έχει απογοητεύσει κανένα τους. Μα πόσο υπέροχο πιάτο! Τρομερά απολαυστικό, η υφή τέλεια, από εμφάνιση σκίζει και η γέμιση είναι πραγματικά εξαιρετικά νόστιμη. Μου ξύπνησε παρόμοιους γευστικούς κάλυκες όπως τη σούπα, λόγω της όμοιας ζεστής, αρωματικής και πλούσιας umami γεύσης. Για τέλος ήθελα πολύ να δοκιμάσω το Tiramisu Limoncello αλλά επειδή κατάλαβα ότι το καμάρι του μαγαζιού ήταν το σπιτικό κλασικό Τιραμισού, πήρα αυτό. Ήταν ένα πολύ απαλό, εύθραυστα ντελικάτο γλυκάκι, φινετσάτο και ελαφρύ. Μου έμεινε φυσικά ο καημός για το λεμονάτο αδελφάκι του γιατί εγώ και τα λεμονάτα γλυκά τα βρίσκουμε πολύ. Στην επόμενή μου επίσκεψη θα φροντίσω να το τιμήσω, μαζί με τη σούπα και τα ραβιόλια φυσικά.

 

Δευτέρα-Κυριακή 12:00-00:00 /Λεωφόρος Κάππαρη, Παραλίμνι, 23744300, Δευτέρα-Παρασκευή, 15:00-23:00, Σάββατο-Κυριακή 12:00-23:00.