Πήγαμε για ασιατικά στο Re-Buke Lounge στην παραλία Μακένζι

Το εκδρομικό μας τελετουργικό συνήθως κλείνει με παραδοσιακή ψαροταβέρνα, όμως αυτήν την Κυριακή, ήθελα απεγνωσμένα ασιατικά. Ο οργανισμός μου φώναζε ότι θέλει τρέντι ωμό φαγητό για τη μέρα και έτσι πήγαμε στο Re-Buke, το οποίο ξέρω ότι έχει μεγάλη ποικιλία από σούσι. Για μια γερή ωμοφαγική δόση πήρα την Sashimi Salad με φρέσκο σολομό, τόνο, κάβουρα, λαχανικά και τεμπούρα. Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν, μιας και ήταν μια πλούσια, δροσερή και ελαφρώς πικάντικη ασιατική σύνθεση. Μόλις είδα το μέγεθος της σαλάτας σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να μου την πακετάρουν για το σπίτι μετά, αλλά την “καθάρισα” όλη χωρίς κανένα πρόβλημα. Πήρα και το Golden Unagi Maki, με χέλι, μάνγκο και χαβιάρι, το οποίο κι αυτό, έξυσε τη γαστρονομική μου «φαγούρα» με τις ισορροπημένες  του γεύσεις και την όμορφή του παρουσίαση.

 

Ο σύζυγος πήρε τη σαλάτα με αχλάδια και κοτόπουλο, πανσέτα, παρμεζάνα και σάλτσα μελιού. Απολογούμαι, όμως δεν δοκίμασα για να μπορώ να την περιγράψω, γιατί δεν είχα καμία μα καμία διάθεση να διακόψω από τα ωμά ψαράκια μου. Δυστυχώς έπεσα και πάνω στην περίπτωση, έναν άντρα πιο λακωνικό και από Σπαρτιάτη, που αν τον πάρεις με το ιδιωτικό σου τζετ, για μια λαμπερή και έξαλλη βραδιά στο Λας Βέγκας, όταν τον ρωτήσεις μετά πώς πέρασε θα σου πει “καλά”. Τον ρώτησα πώς ήταν η σαλάτα και μου είπε “καλή”, έτσι ίσως όντως ήταν απλά καλή ή ίσως ήταν “Λας Βέγκας Καλή”.

 

 

Για τα τέκνα, πήραμε συγκλονιστικά πρωτότυπα πιάτα: κοτομπουκιές και μίνι μπιφτέκι. Εννοείται καταβρόχθισαν το φαγητό τους και δεν είχαμε ούτε ένα καβγά, ούτε καν μια τοσοδούλα απειλή ότι δεν θα ξαναφάνε ποτέ γλυκό στη ζωή τους. Κατ’ ακρίβειαν, δεν έφαγαν μόνο τα δικά τους, αλλά εξαφάνισαν και τα αφράτα ψωμάκια που μας έφεραν συνοδευτικά στο καλαθάκι. Τι στο καλό πάθαμε οικογενειακώς και λιμοκτονούσαμε όλοι έτσι; Με το που έφαγαν τα παιδιά, «τσουπ» πετάχτηκαν μπροστά να παίξουν στην άμμο κι εμείς συνεχίσαμε χωρίς καμία έννοια το γεύμα μας. Για να γιορτάσω αυτό το ξεχωριστό γεγονός παρήγγειλα το κοκτέιλ “Aztec” με τεκίλα, passion fruit και γκρέιπφρουτ, το οποίο υποτίθεται θα ερχόταν σε κεραμικό ποτήρι «Τίκι», από αυτές τις φανφάρες που μου αρέσουν.

 

Μου ήρθε όμως σε κανονικό γυάλινο ποτήρι και γευστικά δεν έλεγε και πολλά. Δεδομένου ότι όλοι απολαύσαμε το γεύμα μας, δεν χαλάστηκα και ιδιαίτερα, άσε που θα νύσταζα μετά και ποιος αναλαμβάνει τα αγρίμια σε τέτοια κατάσταση. Αλλά κάποια άλλη φορά που θα έρθω χωρίς παιδάκια, με συγκεκριμένη όρεξη για ποτάκι, θα παραγγείλω κάτι άλλο. Σε γενικές γραμμές μου αρέσει το μαγαζί, γιατί εκτός από το σταθερά καλό φαγητό και την καλή εξυπηρέτηση, η χαλαρά κομψή ατμόσφαιρα μου βγάζει μια προσιτή χλιδή διασταυρωμένη με νησιώτικα vibes. Μια ατμόσφαιρα-υπενθύμιση ότι το καλοκαίρι δεν είναι μακριά, λίγο πιο κάτω είναι και ετοιμάζεται να μας κάνει «ντου» (ο Θεός να βάλει το χέρι του).

Παραλία Μακένζι, 24626212, Δευτέρα-Κυριακή 09:00-02:00