Το δελτίο καιρού προέβλεψε λιακάδα για το περασμένο Σαββατοκύριακο κι έτσι εμείς (και όλη η Κύπρος) ορκιστήκαμε να μην πατήσουμε πόδι σε εσωτερικό χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του διημέρου. Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε το Σάββατο μας με παραλία Μακένζι, μιας και έχει εστιατόρια, καφέ, παιδότοπους εξωτερικούς και εσωτερικούς, και το πιο σημαντικό, παγωτό. Αφού κτίσαμε ολόκληρο το Winterfell με κουβαδάκια (μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα έχουμε τελειώσει και τα επτά βασίλεια), με το πρώτο γουργούρισμα κατευθυνθήκαμε στο Re-Buke Lounge, αφού η αρχηγός (that would be me) ήθελε σούσι και εκεί, απ’ ό,τι ξέρω είναι καλό. Το όλο κομψό αλλά χαλαρό νησιώτικο vibe άρεσε σε όλους μας και απολαύσαμε ήρεμα και ωραία το γεύμα μας, χωρίς να μπούμε καν στον κόπο να φορέσουμε παπούτσια. Τα παιδιά ροκάνισαν το μίνι μπέργκερ (€7) και τις κοτομπουκιές τους (€6,50) και μετά έφαγαν τις πατάτες τους με τα ξυλάκια της μαμάς. Η μαμά απόλαυσε τρομερά τη δροσερή σαλάτα Sashimi (€15) η οποία ξεχείλιζε από υπέροχες ασιατικές γεύσεις, καθώς και το νόστιμο Golden Unagi Maki (€9,50) με χέλι και μάνγκο (δώσε μου μάνγκο και πάρε μου την ψυχή).
Ο σύζυγος διάλεξε τη σαλάτα με κοτόπουλο, αχλάδι και παρμεζάνα (€14). Όταν τον ρώτησα πώς του φάνηκε απάντησε «καλή», φυσικά δεν περίμενα να μου γράψει και PhD περί του θέματος ο λακωνικός αιγόκερως, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι την έφαγε όλη, υποθέτω ότι του άρεσε. Τα «κριτσινάκια» μας με το που τελείωσαν το φαγητό τους, τσουπ βρέθηκαν στην άμμο και πάλι, δίνοντάς μας την ευκαιρία να χαλαρώσουμε σε τέτοιο σημείο που φτάσαμε σε επίπεδα νιρβάνας. Τώρα που μιλάμε για νιρβάνα, είπαμε τελικά να απολαύσουμε το παγωτό μας στη Λευκωσία, στον Ηράκλη συγκεκριμένα, ώστε να παίξουν τα παιδιά στον παιδότοπό τους.
Με το που άρχισε να βραδιάζει, πήγαμε για φαγητό στο Άναμμα, ένα εστιατόριο στο σταθερό μας repeat μιας και όλη η οικογένεια λατρεύει τα σουβλάκια τους. Ο χώρος τους είναι όμορφος και φιλόξενος, η εξυπηρέτηση σβέλτα και χαμογελαστή και πάνω από όλα, δείχνουν πάντοτε κατανόηση στις τυχόν εμπνευσμένες ιδέες των παιδιών μου. Την Κυριακή πρωί ξύπνησα ενθουσιασμένη γιατί θα πηγαίναμε βόλτα στο The Spring Street Food Festival, ένα φεστιβάλ street food στην Παλιά Αγορά, με 8 διαφορετικά κιόσκια διεθνούς κουζίνας. Το πιο δημοφιλές κιόσκι ήταν φυσικά αυτό που πουλούσε μπέργκερ που είχε μια ατελείωτη ουρά, λες και πήγαμε στη συναυλία του αναστημένου Michael Jackson. Υπήρχαν δύο ασιατικά κιόσκια, τα οποία και δοκιμάσαμε, κάποιες χορτοφαγικές, vegan και gluten free επιλογές, καθώς και υγιεινά γλυκά. Αν και υπήρχαν καλές, ωραίες προτάσεις, προσωπικά θα ήθελα κι άλλη ποικιλία από κουζίνες.
Στο εσωτερικό της Παλιάς Αγοράς υπήρχε και ένα φουσκωτό το οποίο κράτησε τα παιδιά μας απασχολημένα μέχρι ενός σημείου, όμως για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, οποιοδήποτε εναλλακτικό/χίπστερ φεστιβάλ επισκεφθούμε οικογενειακώς, το προτιμούμε με χίλια όταν διοργανώνεται στον Δημοτικό Κήπο. Ο λόγος είναι απλός, εκτός από τον πανέμορφο κήπο που ανοίγει την καρδιά μας φύλλο, φύλλο και μας βάζει όλους αυτόματα σε καλή διάθεση (βοηθούν στην ατμόσφαιρα και τα χαρούμενα κρεμαστά λαμπάκια), στον Κήπο έχει οργανωμένο και ασφαλισμένο παιδότοπο, όπου εμείς οι γονείς μπορούμε να κάτσουμε αραχτοί και λάιτ στα παγκάκια, να έχουμε το ένα μάτι στα τέκνα και το άλλο στο μπιρόνι.
Στην Παλιά Αγορά, κάναμε συνεχόμενες βάρδιες με τον σύζυγο, ποιος θα προσέχει τα παιδιά, ποιος θα σταθεί στην ουρά για φαγητό και ποιος θα φάει. Στο τέλος η βαβούρα, οι βάρδιες, οι ουρές και το τρέξιμο των τέκνων αποδείχτηκε περισσότερο κουραστικό παρά διασκεδαστικό, έτσι χωρίς να θέλουμε να το βάλουμε κάτω και να πάμε σπίτι, πήγαμε στο «Καφενείο 11» για ένα χαλαρό καφεδάκι. Εδώ και πολύ καιρό, όποτε περνάγαμε από μπροστά λέγαμε «ω, τι γλυκούλι, μια μέρα θα έρθουμε» και αυτή ήταν η μέρα! Το τι ομορφιά αντικρίσαμε εκεί δεν περιγράφεται. Κάθε γωνιά του κήπου φαινόταν σαν καρτ ποστάλ μιας ονειρικής νεαραϊδόχωρας όπου βρέχει λουλούδια μπουκαμβίλιας και θετική ενέργεια.
Η κάθε κούραση που νιώθαμε εξανεμίστηκε, μιας και η μπαταρία μας γέμισε μέσα σε λίγα λεπτά από αυτό το χρωματιστό και χαρούμενο καταφύγιο. Ο μεγάλος μου γιος φόρεσε τα γυαλιά του ήλιου του για να παίξει τάβλι με τον μπαμπά (του έλειπε το κομπολόι για να ολοκληρώσει το λουκ του μάγκα του πολλά βαρύ) και ο μικρούλης μου μάδησε τα λουλούδια της αυλής για να κάνει λουλουδόσουπα (τις απολογίες μου στη γλυκιά ιδιοκτήτρια). Επόμενη Εβδομάδα: Πάμε στο Comic Con!
Περιοδικό Go, τεύχος 61.
