Δύο αριστοκρατικής καταγωγής πρωτοετείς φοιτητές της Οξφόρδης, πολύ διαφορετικοί ως χαρακτήρες, «στρατολογούνται» από τα μέλη του Riot Club, μιας διαβόητης για τις ακραίες πλάκες της λέσχης προνομιούχων. Riot Club ονομάζεται η πιο ελιτίστικη (φανταστική) λέσχη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι αυστηρά 10μελής και για να μπεις πρέπει να είσαι δεξιός καπιτάλας του κερατά και έχεις δύναμη, χρήμα, και φυσικά διάθεση να ξεφτιλίσεις και να ξεφτιλιστείς – εννοείται χωρίς τον παραμικρό λεκέ στο μητρώο σου. Αυτό το άνισο και αδικαιολόγητα αντιπαθητικό δράμα παίζει σαν το ‘The Skulls” συναντά το “Very Bad Things”, όμως χωρίς καν το ήμισυ από το ενδιαφέρον εκείνων των δύο. Το πρώτο μισό αναλώνεται στη γνωριμία με τα μέλη, τις πρακτικές της λέσχης και τη μύηση των δύο πιο πρόσφατων προσθηκών, ενώ το δεύτερο λειτουργεί ως θρίλερ δωματίου καθώς επικεντρώνεται στο ετήσιο δείπνο του κλαμπ σε μια ήσυχη, επαρχιακή παμπ όπου τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο με (πολύ) δυσάρεστες συνέπειες. Κι ενώ στην αρχή ιντριγκάρεσαι από τον κωλοπαιδισμό, τον αριστοκρατικό κυνισμό, την αλαζονεία και τη γοητεία του έκλυτου βίου και της απενοχοποιημένης κραιπάλης, στη συνέχεια αντιλαμβάνεσαι ότι όλο το φιλμ είναι… αυτό
και τίποτα άλλο. Ούτε κορύφωση, ούτε δραματουργική ένταση, ούτε γροθιά στο στομάχι, ούτε καν βαθύ πολιτικοκοινωνικό σχόλιο. Παρά μόνο δέκα εκνευριστικοί μαντράχαλοι -υποτίθεται το μέλλον της Βρετανίας- να συναγωνίζονται σε κατινιά, χυδαιότητα, σοβινισμό και καφρίλα. Μ.Ν.
 
10.15 ΜΜ ΡΙΚ ΕΝΑ
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ (Βρετανία, 2014)
Σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφιγκ
Παίζουν: Μαξ Άιρονς, Ντάγκλας Μπουθ, Σαμ Κλάφλιν
Διάρκεια: 102’