Butter

Σε μια μικρή πόλη της Άιοβα, μια υιοθετημένη κοπέλα ανακαλύπτει το ταλέντο της γλυπτικής σε βούτυρο ενώ ανταγωνίζεται μια ντόπια, φιλόδοξη γυναίκα στον ετήσιο διαγωνισμό της πόλης τους. Αυτή η υποτιθέμενη σάτιρα του αμερικανικού επαρχιωτισμού και της πολιτικής ανωριμότητας, ενδεχομένως να παρουσίαζε ένα σχετικό ενδιαφέρον εάν το αξιόλογο είναι η αλήθεια καστ είχε καλύτερο υλικό να δουλέψει. Αντί λοιπόν για την εύστοχη και καυστική σάτιρα που οι πρώτες σκηνές σε προϊδεάζουν ότι θα δεις (ο χαρακτήρας της Γκάρνερ παραπέμπει στο υπερσυντηρητικό σούργελο Σάρα Πέιλιν), έχουμε μια σειρά από προβλέψιμα και κατά κύριο λόγο άστοχα αστεία που μάταια προσπαθούν να ενσωματωθούν στη γενικότερη πλοκή που μπάζει από παντού. Γκάρνερ και Γουάιλντ έχουν πλάκα, ο Χιου Τζάκμαν όμως σίγουρα θα θέλει να ξεχάσει αυτή του την εμφάνιση. Προσφέρετε για λίγο χάζι όμως θα το βαρεθείτε σχετικά γρήγορα… Μ.Ν.