Τα εργαλεία στην κουζίνα του είναι τοποθετηµένα τριγύρω του σε τέλεια τάξη, σαν σκηνικό σε αποστειρωµένο χειρουργείο. Ο νεαρός σεφ και η µπριγκάδα του δουλεύουν ήσυχα και αφοσιωµένα στις προετοιµασίες για τα πιάτα και µάλλον συγκρατηµένοι από την εισβολή µας στο χώρο τους. Τα δάχτυλά του δουλεύουν µε µεγάλη επιδεξιότητα και απόλυτη ακρίβεια: ετοιµάζει foie gras µε ραβέντι, αµύγδαλο και φράουλα που είναι µια βουτιά σε µια βελούδινη σοφιστικέ απόλαυση, ενώ αµέσως µετά παραδοθήκαµε απόλυτα στην πανάλαφρη απόδοση του halibut µε κολοκύθι, πατάτα, λεµονόχορτο και λευκή σος βουτύρου.
Ο βραβευµένος σεφ που δούλευε µέχρι πρότινος στο Bistrot 55 λατρεύει τη γαστρονοµική παράδοση της Γαλλίας και παρουσιάζει ένα µενού που κινείται αρµονικά ανάµεσα σ’ αυτήν και στις σύγχρονες γευστικές απαιτήσεις. Καθόλου άσχηµα για έναν άνθρωπο που µέχρι πριν 6 χρόνια η µαγειρική ήταν το χόµπι του «Μέχρι τότε ήµουν σε εντελώς άλλο τοµέα, ήµουν διευθυντής marketing σε τηλεοπτικό κανάλι, αλλά ήθελα να το δοκιµάσω. Ήταν µια µεγάλη απόφαση να αφήσω την ασφάλειά µου, µε ένα µωρό 2 χρονών και να δοκιµάσω κάτι άλλο που δεν ήξερα πού θα µε βγάλει. Ευτυχώς είχα στήριξη απ’ τη γυναίκα µου. Πήγα Ελβετία στο Cesar Ritz Culinary Arts Academy, σε ένα πολύ καλό πανεπιστήµιο που µου έδωσε τις βάσεις». Και η εµπειρία πώς είναι; Γιατί διαφορετικά το κάνει κανείς στην ασφάλεια που προσφέρει η κουζίνα του σπιτιού του για τους φίλους του και διαφορετικά το κάνει σε µια επαγγελµατική κουζίνα. «Είναι ακόµα καλύτερο απ’ ό,τι φανταζόµουν. Έτσι κι αλλιώς η γαλλική κουζίνα µου άρεσε πάντα, θεωρώ πως είναι η βάση για όλες τις άλλες κουζίνες, ενώ το fine dining είναι δύσκολο είδος αλλά το να δηµιουργείς και να προσφέρεις εµπειρίες ποτέ δεν ήταν εύκολο. ∆εν µετάνιωσα στιγµή που το έκανα, ούτε ήθελα να το αφήσω απωθηµένο. Αν δεν δοκίµαζα δεν θα το µάθαινα ποτέ».
Περιοδικό, τεύχος 81.
