Περιορισμός στο σπίτι λόγω κορωνοϊού σημαίνει πολλές ώρες με την οικογένεια, που περιλαμβάνει συνήθως και παιδιά διαφόρων ηλικιών. Αυτές είναι 20 κλασικές ταινίες -από τα 30’s μέχρι τα 90’s- που όχι μόνο ενώνουν την οικογένεια αλλά και το χάσμα γενεών.
SNOW WHITE AND THE SEVEN DWARFS (1937)
Παραγωγή-ορόσημο για την Disney καθώς ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους animation ταινία της εταιρείας του ποντικού που άφησε με το στόμα ανοιχτό κοινό και κριτικούς που μέχρι τότε ήταν συνηθισμένοι σε σύντομα, κάπως τραχιά και πρωτόγονα καρτούν. Η Χιονάτη εγκαινίασε αυτό που ουσιαστικά θα γίνει η πετυχημένη συνταγή του στούντιο: ένα κλασικό, αγαπημένο, παραμύθι που επανασυστήνεται ως μια ευχάριστη περιπέτεια πλημμυρισμένη με μουσική, αξιαγάπητους χαρακτήρες και μπόλικο συναίσθημα που αγγίζει μικρούς και μεγάλους.
LASSIE COME HOME (1943)
Το διάσημο κόλεϊ πρωταγωνίστησε σε καμιά δεκαριά ταινίες (ανάμεσά του και δύο πολύ καλά remakes το 1994 και το 2005), τρεις τηλεοπτικές σειρές και αρκετές τηλεταινίες, όμως η πρώτη της εμφάνιση παραμένει η πιο αξιομνημόνευτη. Η ιστορία ενός αγοριού (Roddy McDowall) και του σκύλου του στην αγγλική εξοχή και πώς η αγάπη τους παραμένει ακλόνητη παρά τα εμπόδια που τους βάζει η μοίρα, υπήρξε τεράστιο hit για την MGM που έκανε σταρ τη σκυλίτσα Παλ. Προσέξτε τη μικρούλα Elizabeth Taylor σε μία από τις πρώτες της εμφανίσεις.
OLD YELLER (1957)
Όταν ένα αδέσποτο ονόματι Yeller εμφανίζεται στη φάρμα μιας φτωχής οικογένειας, ξέρεις αμέσως ότι τα μέλη της θα δεθούν μαζί του – ειδικά ο μικρός Travis- μαζί κι εσύ. Όπως επίσης ξέρεις, ακόμα και 55 χρόνια μετά, ότι ο σκύλος στο τέλος πεθαίνει. Αλλά παρ’ όλα αυτά κλαις. Και κλαις πολύ. Ντροπιαστικά πολύ!
MARY POPPINS (1964)
Supercalifragilisticexpialidocious! Και ποιος δεν θα ήθελε μια νταντά που -κυριολεκτικά- παίζει το συγύρισμα του ακατάστατου δωματίου σου στα δάχτυλά της όταν βέβαια δεν κόβει βόλτες στον αέρα με την ομπρέλα της; Το κοσμοαγαπημένο μιούζικαλ της Disney ήταν μία από τις πρώτες ταινίες που πειραματίστηκαν με τον συνδυασμό animation και live action.
THE SOUND OF MUSIC (1965)
Καμία λίστα σαν κι αυτή δεν θεωρείται ολοκληρωμένη, χωρίς τη συμπερίληψη του κλασικότερου, διασημότερου και πιο λατρεμένου μιούζικαλ όλων των εποχών: την ανεπανάληπτη Μελωδία της Ευτυχίας. Όταν η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου επέλεξε το φιλμ για διαφύλαξη, το χαρακτήρισε «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντικό» κι έτσι έχει μείνει στη μνήμη παρά την αμφισβητήσιμη ορθότητα του ιστορικού και του γεωγραφικού πλαισίου (υποτίθεται ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία). Το φιλμ απέσπασε 5 Όσκαρ (και το Καλύτερης Ταινίας) και εκθρόνισε το Gone with the Wind από τη θέση του εμπορικότερου φιλμ όλων των εποχών.
Μελωδίας στο Μπρόντγουεϊ.
CHITTY CHITTY BANG BANG (1968)
Ένας εφευρέτης μετατρέπει σε ιπτάμενο αυτοκίνητο μια σακαράκα, που στις αρχές του αιώνα είχε κερδίσει σε αγώνες ταχύτητας. Ο ίδιος, τα δυο παιδιά του και η κόρη ενός ζαχαροπλάστη ζουν την περιπέτεια στη χώρα του Χυδαίου, όπου απαγορεύονται τα παιδιά και τα παιχνίδια. Ευχάριστο υπερθέαμα φαντασίας για παιδιά που όμως δείχνει έντονα την ηλικία του. Χαρακτηριστική βρετανική παραγωγή με όλα τα συστατικά του είδους (τραγούδια, χρώματα, εφέ και μπόλικη αφέλεια) που σήμερα όμως φαντάζουν κάπως ξεπερασμένα. Εντέλει τίποτα το αξιομνημόνευτο, αλλά η πιτσιρικαρία θα το απολαύσει.
TOM SAWYER (1973)
Ο μικρός ατίθασος και αδιόρθωτος Τομ Σόγιερ και ο φίλος του Χάκλμπερι Φιν, ζουν συνέχεια στην περιπέτεια και αναστατώνουν τους πάντες με τα πειράγματα και τις επινοήσεις τους. Πολύχρωμο, ευχάριστο και άκρως ψυχαγωγικό μιούζικαλ, βασισμένο στο κλασικό μυθιστόρημα του Mark Twain που λίγο πολύ όλοι διαβάσαμε στα νιάτα μας. Όλο το καστ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των ρόλων (ειδικά ο πιτσιρικάς Johnny Whitaker στον επώνυμο ρόλο), το σενάριο ακολουθεί πιστά το βιβλίο και τα μουσικά νούμερα δεν δείχνουν στημένα, δένουν αρμονικά με τη δράση και δεν μετατοπίζουν το ενδιαφέρον του θεατή. Αν και δεν έμεινε κλασικό όπως ας πούμε το The Wizard of Oz, παραμένει ένα διασκεδαστικό και διδακτικό θέαμα για όλη την οικογένεια.
ET – THE EXTRA TERRESTRIAL (1982)
«ET call home». Ποιος δεν θυμάται την ατάκα που έλιωσε εκατομμύρια καρδιές σε όλον τον κόσμο πίσω στα 80’s; Φαντασία, παιδική αφέλεια και συγκίνηση στην ταινία-ορόσημο του είδους που έδειξε για πρώτη φορά έναν καλό και χαριτωμένο εξωγήινο να καταδιώκεται από τους ξενοφοβικούς ανθρώπους (από τις προσφιλείς θεματικές του Steven Spielberg) ενώ τον βοηθούν τα πλάσματα που δεν γεννιούνται με βαρίδια και προκαταλήψεις: τα παιδιά. Κρατούσε τα σκήπτρα του εμπορικότερου φιλμ όλων των εποχών μέχρι να αποπλεύσει ο «Τιτανικός».
THE KARATE KID (1984)
Μετακομίζοντας στο Λος Άντζελες, ένας μαθητής γυμνασίου έρχεται σε σύγκρουση με μια ομάδα συμμαθητών του, οι οποίοι ασκούνται συστηματικά στο καράτε. Ένας μεσήλικος Ιάπωνας, που επιδιορθώνει μικροζημιές σε διαμερίσματα, προσφέρεται να τον μυήσει στην τεχνική του καράτε και να τον εκπαιδεύσει για το τοπικό τουρνουά. Θρυλική νεανική περιπέτεια των 80’s που εισήγαγε την απωανατολίτικη φιλοσοφία στην αμερικανική (και κατ’ επέκταση δυτική) pop κουλτούρα, παρουσιάζοντας το καράτε (που σημαίνει «γυμνό χέρι») όπως πραγματικά είναι: μία τεχνική αυτοάμυνας και σωματικής (και ψυχολογικής) ισορροπίας, μακριά από τη θεαματική (και επιθετική) προσέγγιση των θρυλικών «ταινιών καράτε» των 70’s.
THE GOONIES (1985)
Ο Steven Spielberg (ως παραγωγός) και ο Richard Donner (σκηνοθεσία) ενώνουν τις δυνάμεις τους για την απόλυτη περιπέτεια με μπόμπιρες. Όλα τα σωστά συστατικά είναι συγκεντρωμένα (απατεώνες, σκελετοί, νυχτερίδες κι αράχνες, πειρατές, μυστικά περάσματα, χαμένοι θησαυροί) όμως είναι καθαρά το καστ που απαρτίζεται από διάφορα νέα ταλέντα της εποχής (ανάμεσά τους ο Sean Astin, ο Josh Brolin και ο Corey Feldman) που προσέδωσε στο φιλμ το cult status που απέκτησε με τον καιρό.
WHO FRAMED ROGER RABBIT (1988)
Χόλιγουντ, 1947. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, μπαίνει σε περιπέτειες στην προσπάθειά του να ξεσκεπάσει μια πλεκτάνη που έχουν στήσει σε ένα λαγό σταρ κινουμένων σχεδίων, ο οποίος έχει ενοχοποιηθεί για το φόνο ενός επιχειρηματία. Απολαυστικός συνδυασμός παραδοσιακού χειροποίητου καρτούν και live action φιλμ νουάρ που εξακολουθεί να συναρπάζει και να εντυπωσιάζει ακόμα και 30 χρόνια μετά και με όλη την εξέλιξη του είδους. Κι αυτό γιατί, η τεχνική μπορεί να εφαρμόζεται ήδη από τα 60’s (θυμηθείτε τα Mary Poppins και Pete’s Dragon) όμως εδώ τελειοποιήθηκε και συνδυάστηκε με ένα πρωτότυπο σενάριο, πανέξυπνο χιούμορ, αξιολάτρευτους χαρακτήρες και εξαιρετικές ερμηνείες (άψογος ο Μπομπ Χόσκινς στο δύσκολο ρόλο να παίζει χωρίς άλλους ηθοποιούς απέναντί του).
THE LAND BEFORE TIME (1988)
Σ’ αυτό το αγαπησιάρικο καρτούν σε παραγωγή George Lucas και Steven Spielberg ο μικρός βροντόσαυρος Littlefoot πρέπει να φτάσει με τους φίλους του στη Μεγάλη Κοιλάδα προκειμένου να γλιτώσουν τον αφανισμό. Όσο υστερεί σε τεχνική animation σε σχέση τουλάχιστον με τις παραγωγές της Disney, άλλο τόσο υπερτερεί σε πλοκή, συναίσθημα και αξιαγάπητους χαρακτήρες. Η σκηνή όπου ο μικρός χάνει τους γονείς του συναγωνίζεται σε συγκίνηση τις αντίστοιχες σε Bambi και The Lion King – θα σας κάνει να κλαίτε με φωνή. Αν και ο περισσότερος κόσμος αγνοεί την ύπαρξή του είναι ένα από τα μακροβιότερα franchises με 13(!) συνέχειες -η τελευταία βγήκε το 2016- και μία τηλεοπτική σειρά.
THE LITTLE MERMAID (1989)
Οι δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 ήταν τα πέτρινα χρόνια της Disney σε ό,τι αφορά το animation τουλάχιστον και το στούντιο ίσα που τα έβγαζε πέρα με live action κωμωδιούλες και περιπέτειες για όλη την οικογένεια – βλέπετε, η Pixar ήταν ακόμα στα σπάργανα ενώ Marvel και Lucasfilm ήταν ξεχωριστές οντότητες. Όλα άλλαξαν το 1989 με την επιστροφή στο φαντασμαγορικό μουσικό παρελθόν της Disney μέσα από αυτή την υπέροχη μεταφορά του γνωστού παραμυθιού του Hans Christian Andersen γύρω από τη Μικρή γοργόνα Άριελ που ονειρεύεται να γίνει άνθρωπος και ερωτεύεται έναν πρίγκιπα. Χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ με ζωηρά χρώματα, ευφάνταστους χαρακτήρες και ξεσηκωτικά μουσικά νούμερα, η τεράστια επιτυχία της Γοργόνας ανέστησε πρακτικά τη Disney και την έβαλε στο μονοπάτι της μετατροπής της στον κολοσσό που σχεδόν μονοπωλεί την οικογενειακή ψυχαγωγία μέχρι σήμερα.
THE WITCHES (1990)
Ένα νεαρό αγόρι πάει διακοπές με τη γιαγιά του σε ένα ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα. Όλα κυλούν ήσυχα μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει πως στο ξενοδοχείο λαμβάνει χώρα μια σύναξη μαγισσών με στόχο να μετατρέψουν όλα τα παιδιά της Αγγλίας σε ποντίκια. Ο εκκεντρικός Nicolas Roeg διασκευάζει το παιδικό βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ και το αποτέλεσμα είναι μία σαγηνευτική περιπέτεια φαντασίας για όλη την οικογένεια που θα ψυχαγωγήσει εξίσου μικρούς και μεγάλους. Στην επιτυχία συντελούν ένα εμπνευσμένο σενάριο από ένα αγαπημένο πρωτογενές υλικό, τα εφέ από το εργαστήρι του Jim Henson (The Muppet Show) και η ανεπανάληπτη Anjelica Huston που κεντά ως αρχιμάγισσα με την αριστοκρατική εξωτερική εμφάνιση που όμως κρύβει ένα μοχθηρό τέρας. Αν και καθαρά παιδική ταινία, φλερτάρει με την ταινία τρόμου (η σκηνή όπου οι μάγισσες δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο ίσως φρικάρει τα πολύ μικρά παιδιά) και διαθέτει αρκετά dark θεματολογία, όμως είναι το ίδιο συναρπαστική με μια βόλτα με το τρενάκι του τρόμου, οπότε έτσι πρέπει να βιωθεί.
BEAUTY AND THE BEAST (1991)
Υπάρχει λόγος που η Πεντάμορφη και το Τέρας υπήρξε το πρώτο animation που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας: είναι ένα κομψοτέχνημα. Η Disney πήρε ένα παμπάλαιο παραμύθι και το απογείωσε με εξαιρετική τεχνική, φανταστική μουσική και τραγούδια, εκλεπτυσμένο voice acting και θεαματικά σκηνικά που υπερβαίνουν κατά την απλή ταινία κινουμένων σχεδίων. Επιπρόσθετα, εδώ βλέπουμε την Μπέλα να διαφοροποιείται από τις προηγούμενες πριγκίπισσες του στούντιο, πιο δυναμική και ανεξάρτητη χάραξε το δρόμο για τη γυναικεία χειραφέτηση των ντισνεϊκών ηρωίδων.
MRS. DOUBTFIRE (1993)
Ηθοποιός χάνει τη δουλειά του και λίγο αργότερα το δικαίωμα να βλέπει τα παιδιά του όταν η γυναίκα του ζητά διαζύγιο και κερδίζει την επιμέλεια. Για να βρίσκεται διαρκώς κοντά τους, μεταμφιέζεται σε γκουβερνάντα και καταφέρνει να προσληφθεί από την τέως σύζυγό του. Απολαυστική κωμωδία αλλαγής φύλου, κάτι σαν Tootsie των 90’s, με τον αείμνηστο Robin Williams να κεντά σε διπλό ρόλο. Το σενάριο παραείναι απλοϊκό για να κρύβει εκπλήξεις και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες σχεδόν ανύπαρκτοι (ειδικά ο Πιρς Μπρόσναν που χαραμίζεται σε ρόλο γλάστρας) αλλά η ώρα περνά πολύ ευχάριστα χάρη στο ταμπεραμέντο (και την εκπληκτική μεταμόρφωση) του αξέχαστου κωμικού ως μεσόκοπη Aγγλίδα νταντά.
THE LION KING (1994)
Το κοντινότερο σε Σαίξπηρ που έφτασε ποτέ η Disney, ο Βασιλιάς των Λιονταριών άγγιξε το peak της αναζωογονημένης εταιρείας στα mid-90’s καθώς διατηρούσε για πολλά χρόνια τον τίτλο του εμπορικότερου φιλμ κινουμένων σχεδίων παγκοσμίως. Για την ακρίβεια, μέχρι το 2013 που σάρωσε τον πλανήτη το επίσης ντισνεϊκό Frozen. Με στόρι που περιέχει όλα τα γνώριμα υλικά του στούντιο (παραμελημένος ήρωας με παιδικό τραύμα, χαριτωμένα ζώα ως sidekicks, μαθήματα ζωής) και με τη συνδρομή ενός κλασικού πλέον soundtrack (από Elton John και Tim Rice) ο Βασιλιάς όχι μόνο δικαίωσε τον τίτλο του αλλά έγινε σημείο αναφοράς της απόλυτης ντισνεϊκής ψυχαγωγίας (με τα σωστά μηνύματα) για όλες τις μεταγενέστερες γενιές αλλά και γι’ αυτές που θα ’ρθουν. Ο ένας, ο αυθεντικός που δεν θα επισκιάζεται από κανένα αχρείαστο φωτορεαλιστικό live action remake.
A LITTLE PRINCESS (1995)
Ένας Άγγλος αξιωματικός αφήνει τη μικρή του κόρη στο οικοτροφείο μιας αυστηρής γεροντοκόρης και φεύγει για το μέτωπο. Η μικρή περνά καλά στο σχολείο μέχρις ότου η ιδιοκτήτρια μαθαίνει ότι ο πατέρας της πέθανε στον πόλεμο και δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για τη συντήρησή της. Έτσι, την ταπεινώνει κάνοντάς την υπηρέτρια. Τρυφερότητα, συγκίνηση και φαντασία σε μία από τις ομορφότερες παιδικές ταινίες των 90’s, μεταφορά του μυθιστορήματος της Frances Hodgson Burnett, (που έγραψε και τον Μυστικό Κήπο). Ο δημιουργός “Roma” Alfonso Cuarón (στη μόλις δεύτερη δουλειά του και πρώτη εκτός Μεξικού) δεν ακολουθεί την πεπατημένη των απλοϊκών και εύπεπτων παιδικών ταινιών αλλά σκηνοθετεί το φιλμ ως ρεαλιστική φαντασία, διατηρώντας αναλλοίωτες τις θεματικές του βιβλίου (οι διαχρονικές αρετές της καλοσύνης, της φιλίας και των οικογενειακών δεσμών).
MATILDA (1996)
Η Ματίλντα, η πανέξυπνη κόρη δύο ηλίθιων γονέων, διαθέτει τις απαιτούμενες τηλεκινητικές ικανότητες που θα της επιτρέψουν να αντιμετωπίσει τη σατανική διευθύντρια του σχολείου στο οποίο τη στέλνουν οι γονείς της. Χαριτωμένο μοντέρνο παραμύθι (από το μυθιστόρημα του Roald Dahl) διά χειρός Danny DeVito που παραμένει πιστός στο πνεύμα του βιβλίου, ισορροπώντας επιδέξια ανάμεσα στην ευαισθησία και τον κυνισμό. Μακριά από ζαχαρώματα τύπου Disney (όπου όλα είναι αγάπες και λουλούδια), η μικρή Ματίλντα ζει σε έναν πραγματικά άσχημο κόσμο, τον οποίο και προσπαθεί να ομορφύνει. Άπαιχτη η μικρούλα Mara Wilson, εξαιρετική κακιά η Pam Ferris στο ρόλο της διαβολικής διευθύντριας – χαρακτήρας που παραπέμπει στο δράκο του παραμυθιού.
THE PARENT TRAP (1998)
Δίδυμες αδελφές, που η μία αγνοεί την ύπαρξη της άλλης, συναντιούνται για πρώτη φορά, όταν οι χωρισμένοι γονείς τους, χωρίς να το ξέρουν, τις στέλνουν στην ίδια καλοκαιρινή κατασκήνωση. Τώρα εκείνες θα καταστρώσουν ένα φοβερό σχέδιο για να καταφέρουν να τους ενώσουν και πάλι. Χαριτωμένη και αρκετά αστεία κωμωδία της Disney, που σηματοδότησε το κινηματογραφικό ντεμπούτο στην οθόνη της Lindsay Lohan.
Περιοδικό “Down Town”, τεύχος 693.
