Ορισμένοι, με αφορμή το θέμα του υποψήφιου βουλευτή των Οικολόγων Μιχάλη Παρασκευά, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο υβριστικός λόγος, είναι λόγος επαναστατικός. Φέρνουν ως παράδειγμα, τα σκάνδαλα που βαραίνουν το πολιτικό σύστημα της Κύπρου και του «γραβατωμένους» όπως λενε. Καλά γιατί κάποιος πρέπει να είναι ή κλέφτης ή υβριστής;
Γιατί πρέπει να είναι ή λαμόγιο ή σεξιστής; Ο πολιτικός πολιτισμός απαιτεί και καθαρά χέρια και καθαρό λόγο. Και όσοι έχουν ακόμα αμφιβολία, ας κάνουν ένα γύρο από τη σημερινή Βουλή για να δουν ότι υπάρχουν άτομα που ξεχωρίζουν και για το ήθος και για το λόγο τους.
Και για να μην πάμε μακριά, από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ανθρώπου πολιτικού ήθους είναι ο πρόεδρος των Οικολόγων Χαράλαμπος Θεοπέπτου. Αιχμηρός στις τοποθετήσεις του δειχτικός ήταν στην μακρόχρονη κοινοβουλευτική παρουσία του και ο Γιώργος Περδίκης. Ουδέποτε όμως ήταν υβριστής. Και για αυτό ακριβώς το λόγο και οι απαιτήσεις από ένα κίνημα που έρχεται με δυναμική είναι πολύ μεγαλύτερες και δεν δικαιολογείται σε καμία των περιπτώσεων να περιλαμβάνει στο ψηφοδέλτιο της, άτομα που επιδεικνύουν με τα όσα δημόσια αναγράφουν, συμπεριφορές πεζοδρομίου…
Φ.Δ.
