Αν συνεχίσει να μιλάει ο Αβέρωφ Νεοφύτου για τη λύση του Κυπριακού, το πιθανότερο είναι ότι ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του συνομόσπονδου μοντέλου που προπαγανδίζει, θα του πουν «ε κανεί σιόρ». Κι επειδή δεν γεννηθήκαμε χθες, η επιμονή του σε αυτή την πολιτική φαντασίωση, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τον σκεπτικισμό και την καχυποψία μας.
Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, που την είδε φτερωτός αγγελιαφόρος της «αποκεντρωμένης ομοσπονδίας», αποτελεί μέρος ενός διαπλεκόμενου κομματικού συστήματος. Κι αυτή του η «ιδιότητα» θα υπερισχύει πάντα όλων του των επιχειρημάτων στη συνείδηση των πολιτών. Έχουμε δει τα κόμματα της εξουσίας να υπερασπίζονται ξανά και ξανά τα μικρά τους βασίλεια, να λεηλατούν το δημόσιο χρήμα από όποιο αξίωμα κλήθηκαν να υπηρετήσουν και εις το όνομα του καλού της πατρίδας να επιχειρούν τα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Οι ίδιοι πρωταγωνιστές που δεν δίστασαν να κουρέψουν δάνεια και να δώσουν σπεκτάκιουλαρ προνόμια σε φίλους και φίλα προσκείμενους, προστάτευσαν τις τράπεζες επιτρέποντας την καταλήστευση των περιουσιών του κόσμου, έστησαν το κοντραμπάντο των χρυσών διαβατηρίων και αφαίμαξαν τη μεσαία τάξη, προσπαθούν τώρα να μας πείσουν με σπαραξικάρδια λογύδρια ότι θα δίσταζαν να πουλήσουν και τα εθνικά δίκαια αν έπιαναν μια καλή τιμή.
Όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ να πλασάρουν τη λύση «τους» σαν ταξίδι στις Μπαχάμες για τις μελλοντικές γενιές, στους πολίτες ξυπνούν μνήμες από Σεϋχέλλες, Μαρί, Συνεργατισμό, Focus και επαύλεις πάνω σε χελωνάκια. Και δύσκολα εμπνέουν εμπιστοσύνη για τα κίνητρα τους όταν προωθούν τη λύση. Την όποια λύση.
Επί της ουσίας, στην πενταμερή διάσκεψη τίθεται η προοπτική μιας συμφωνίας που θα έχει ως αφετηρία τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και οροφή τα δύο κράτη. Είναι πια ξεκάθαρο ότι μιλάμε για το πιο διχοτομικό μοντέλο λύσης που συζητήθηκε ποτέ. Ο ηγέτης του ΔΗΣΥ όμως οδύρεται… Με δάκρυα στα μάτια δήλωσε τις προάλλες ότι «δεν θα δεχθεί ποτέ να κόψουν ένα κομμάτι της πατρίδας και να τη διχοτομήσουν, όπως δεν θα δεχόταν να κόψουν ένα δάχτυλο από το χέρι του παιδιού του, όσα εκατομμύρια και να του δώσουν».
Για να έρθει μετά από μόνος του και να μας πει ότι μετά τη λύση θα εισρεύσουν δισεκατομμύρια στην κυπριακή οικονομία και θα ανεβεί η αξία των ακινήτων της επανενωμένης Κύπρου. Δεν μας εξήγησε πώς έβγαλε τους υπολογισμούς ο ευσυγκίνητος πατριώτης, αλλά εμείς τον πιστεύουμε. Πονεί κι αυτός και όλο το σινάφι του που ο τόπος παραμένει διχοτομημένος. Σπαράζει η ψυχή τους μπροστά σε τόση γη που παραμένει ανεκμετάλλευτη… Τόσα οικόπεδα με θέα τη θάλασσα που «κάθονται» αντί να αναπτυχθούν κι αυτά σε πεντάστερα all inclusive.
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε ότι εμποδίζουμε τόσο λαμπρές προοπτικές για ένα μουλαρόπεισμα. Από σκέτο καπρίτσιο. Ότι αν δεν μετατρέψουμε την Κύπρο σε ένα συνομόσπονδο Διζωνιστάν που θα αντικαταστήσει όλες τις πινακίδες του αναχρονιστικού «Δεν Ξεχνώ» με «Villas for rent» θα μας βρει «καλοκαιριάτικο τσουνάμι». Αν αυτό είναι το καλύτερο χαρτί τους για να μας πείσουν ότι η κυριαρχική ισότητα είναι για το καλό μας, τότε μιλάμε για το πιο αποτυχημένο διπλωματικό μάρκετινγκ όλων των εποχών.
