Διάλεξη με θέμα «Όσοι με τον Χάρο γίναν φίλοι… φεύγουν γελαστοί. Εσχατολογικός γέλως την ύστερη αρχαιότητα», με ομιλητή τον Γεώργιο Δεληγιαννάκη, διοργανώνει το Κέντρο Λογοτεχνικών και Πολιτισμικών Σπουδών σε συνεργασία με το Πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου.
Η ομιλία επικεντρώνεται στην ερμηνεία ενός επιτύμβιου επιγράμματος από την Αίγυπτο, το οποίο αποτελεί τη μοναδική περίπτωση όπου νεκρός και Ιησούς περιγράφονται να (χαμο)γελούν. Θα γίνει επίσης λόγος για την παρουσία του γέλωτος σε επιτύμβιες επιγραφές και για τις διαφορετικές αντιλήψεις περί επίγειας και μεταθανάτιας ζωής κατά τους υστερορωμαϊκούς χρόνους.
Είναι η 2η διάλεξη στο πλαίσιο σειράς διαλέξεων ανοικτών στο κοινό με θέματα που αφορούν σε διάφορες πτυχές της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.
Η διάλεξη του Γ. Δεληγιαννάκη, αναπληρωτή καθηγητή στο Πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό», θα λάβει χώρα την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στις 7μ.μ. στο Κτήριο Διοίκησης της Ελληνικής Τράπεζας στη Λευκωσία και θα μεταδοθεί και διαδικτυακά μέσω των εργαλείων τηλεκπαίδευσης του ΑΠΚΥ.
Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού στους μαθητές του «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» και «οὐαί, οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε» (Λουκ. 6.2, 6.25). Στο κήρυγμά τους οι Πατέρες της Εκκλησίας θα επιμείνουν στο ότι οι ευαγγελιστές πουθενά δεν αναφέρουν τον Ιησού να γελά ή να χαμογελά· οφείλει συνεπώς ο πιστός κατά τη διάρκεια του βίου του να γνωρίζει ότι ποτέ δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να γελάει. Ωστόσο, ένα συχνό μοτίβο των πρώιμων αγιολογικών κειμένων περιγράφει τους εν Χριστώ μάρτυρες και ομολογητές να γελούν κατά την ανάκρισή τους ή κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου τους. Επίσης, ο Ιησούς εμφανίζεται σε λίγες περιπτώσεις να χαμογελά σε αποκαλυπτικά οράματα και θεϊκές επιφάνειες.
O Γεώργιος Δεληγιαννάκης κατέχει διδακτορικό στην ιστορία και αρχαιολογία του νοτιοανατολικού Αιγαίου κατά την ύστερη αρχαιότητα (300-700 μ.Χ.). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν ποικίλες πτυχές της ιστορίας και αρχαιολογίας του αιγαιακού χώρου και της ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα κατά τους ρωμαϊκούς και πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα με θέματα αρχαιολογίας, επιγραφικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας των ύστερων ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «The Dodecanese and the Eastern Aegean Islands in Late Antiquity, AD 300-700» κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Oxford University Press (2016). Το 2022 εκδόθηκε η δεύτερη μονογραφία του με τίτλο «A Cultural History of Late Roman Cyprus» από το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Κύπρου. Έχει επίσης επιμεληθεί δύο συλλογικούς τόμους. Διετέλεσε επισκέπτης ερευνητής στα Πανεπιστήμια Princeton, Ohio State, Humboldt, Rostock & Bologna. Από το 2020 είναι επικεφαλής πανεπιστημιακής ανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης.
