ΕΥΚΟΛΑ ούτε το αποτέλεσμα μπορείς να προσπεράσεις ούτε και τους σχολιασμούς, αναλύσεις κ.λπ. που ακολούθησαν τις γαλλικές εκλογές. Άμα το μήνυμα από την Πόλη του Φωτός είναι πως τρεις στους δέκα ψήφισαν για Πρόεδρο της Γαλλίας νεοναζίστρια, και οι -άλλοι- επτά στους δέκα ψήφισαν -υποχρεωτικά για να την αποκλείσουν- τον άλλον υποψήφιο, οι γνωστές μέθοδοι ανάλυσης δεν αρκούν. Κυρίως, γιατί οι αίτιοι και οι ένοχοι για την εμφάνιση -πανευρωπαϊκά- του Νεοναζισμού και του Νεοφασισμού επιμένουν να κρύβονται -επικρίνοντας, κιόλας, αορίστως …κάποιους- πίσω από τα προσωπεία και τις φενάκες των -δήθεν- εκσυγχρονιστών του πολυπολιτισμού, των αντιρατσιστών, των μεταρρυθμιστών κ.ά.π. Εκλογές, λοιπόν, στη Γαλλία «χωρίς κεντροδεξιό και χωρίς κεντροαριστερό υποψήφιο», όπως τόνιζαν τα -διεθνή και τοπικά- Μέσα.
Και ο νεοκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας; Πού κατατάσσεται και πού τοποθετείται ο Εμανουέλ Μακρόν;
Αν δεν είναι κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός, πού τοποθετείται; Κεντρο-κεντρώος, δεξιός ή αριστερός; Κατά την Αριστερά ο Μακρόν εκπροσωπεί το Κεφάλαιο και τις Τράπεζες. Κατά τη Δεξιά -όχι μόνον την … υπερδεξιά της Λεπέν- ο Μακρόν είναι …επικίνδυνος για τα εθνικά σύνορα!
Ίσως, εμείς -στον τόπο μας- να είμαστε οι τελευταίοι που μπορούμε να καθορίσουμε σε ποιον …χωρο-κομματικό ανήκει ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας, αφού πλήρης η σύγχυσή μας για τα δικά μας …χωρο-κομματικά.
Μπορούμε, όμως, να διαπιστώνουμε πως -ανεξάρτητα από το δημοκρατικό παρελθόν μιας χώρας- πληθαίνουν οι πολίτες που -απελπισμένοι από τη χρεοκοπία κομματικών ηγεσιών- επιλέγουν όχι αυτόν που θα ήθελαν για ηγέτη τους, αλλά τον οποιονδήποτε αποκλείει τον …ανεπιθύμητο.
Μπορεί ένα τέτοιο …κουδούνι ν’ ακουστεί σαν καμπάνα συναγερμού στα -συνήθως βουλωμένα- ώτα των παλαιοκομματικών ηγεσιών;
Να ελπίζουμε σε μια -τόσον αναγκαία- ευρωπαϊκή …Άνοιξη;
