Λόγω σοβαρής ασθένειας συγγενικού μου προσώπου, είχα την ευκαιρία να ζήσω την ατμόσφαιρα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας και να γνωρίσω αρκετούς γιατρούς και νοσηλευτές. Είμαι ευγνώμων για τη βοήθεια, την εξυπηρέτηση, την κατανόηση και τη συμπαράσταση των περισσοτέρων, τόσο στις Πρώτες Βοήθειες όσο και στους θαλάμους. Όμως δεν μπορώ να έχω την ίδια άποψη για θεράποντα ιατρό τού εν λόγω ασθενούς. Σε δύσκολες και σοβαρές καταστάσεις, όπως ήταν η δική μας περίπτωση, κάποιος περιμένει συμπαράσταση και ανθρωπισμό και όχι αψυχολόγητα σχόλια στην παρουσία του ασθενούς σχετικά π.χ. με το πόσο καιρό έχει ακόμα, ούτε ειρωνικά σχόλια, ούτε πλήρη αδιαφορία όταν ο ασθενής υποβάλλεται σε επεμβάσεις ή θεραπείες. Πιστεύω ότι ένας γιατρός, πέρα από τις γνώσεις, πρέπει να διαθέτει και την ικανότητα να κατανοεί την αγωνία και την ευαίσθητη ψυχολογική κατάσταση των ασθενών του και να συμπεριφέρεται με την ανάλογη λεπτότητα και προσοχή. Δεν ξέρω αν αυτά διδάσκονται στις Ιατρικές Σχολές, γνωρίζω όμως γιατρούς που τα κατέχουν και τα εφαρμόζουν.
Χρύσω
O γιατρός Αδάμος Αδάμου, που ως βουλευτής είναι μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας, ανέφερε στη στήλη ότι κάποιοι γιατροί κατά την εκπαίδευσή τους στο εξωτερικό, παρακολουθούν μαθήματα σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των ασθενών.
Παρόλα αυτά, όπως μας είπε, κάποιοι γιατροί δεν τα καταφέρνουν να επικοινωνήσουν με τους ασθενείς τους με τον ορθό τρόπο και έτσι, καταρρακώνουν την ψυχολογία τους. «Δυστυχώς οι ασθενείς δεν μπορούν να καταγγείλουν τέτοιες συμπεριφορές» μας τόνισε.
