Ως τις παρυφές του εγκλήματος φτάνει η απόκρυψη από πρόσφυγες των υπό κατεδάφιση 43 πολυκατοικιών, αν ληφθεί υπόψιν πως κάποιοι από τους ιδιοκτήτες δαπάνησαν από μερικές χιλιάδες ως και μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να επιδιορθώσουν τα διαμερίσματά τους και τώρα τους λένε ότι τα έξοδα τους, όχι μόνο πήγαν χαμένα αλλά για να αποκτήσουν καινούριο διαμέρισμα πρέπει να πληρώσουν μεταξύ €10.000-€30.000, αναλόγως της μονάδας που θα τους παραχωρηθεί.
«Θα μείνω εδώ να την χαλάσουν πάνω μου», λέει ιδιοκτήτρια ισογείου η οποία προσθέτει, πως δεν έχει το κουράγιο να γίνει πρόσφυγας για άλλη μια φορά. Παρεμβαίνουν και άλλες ιδιοκτήτριες και ρωτάνε με ένταση, γιατί δεν ενημερώθηκαν προηγουμένως ώστε να «κανονίσουν την πορεία τους»;
«Και πού να βρούμε €10.000 ή €20.000 να πληρώσουμε για να πάρουμε καινούριο διαμέρισμα», πέφτει η επόμενη ερώτηση.
Παρατηρούμε, πως το νέο διαμέρισμα θα είναι καινούριο και με βάση μια προσέγγιση που κυκλοφορεί, θα μπορούσαν τα παιδιά του κάθε δικαιούχου να διαθέσουν τα χρήματα, με την προοπτική να κληρονομήσουν το διαμέρισμα. Και η αντίδραση γυναίκας: «Μα σοβαρομιλούν; Τα παιθκιά μας θέλουν βοήθεια που μας, τζιαι εν να τους φορτώσουμεν τζιαι τα δικά μας»; Η άλλη ιδιοκτήτρια λέει, πως η κόρη της εξασφάλισε δάνειο με χίλια ζόρια για να αγοράσει δικό της διαμέρισμα και δεν έχει να συμπληρώσει τα χρήματα που ζητά η κυβέρνηση.
Ιδιοκτήτες ρωτούν επίσης, γιατί σε άλλους συνοικισμούς τους έκτισαν καινούριες πολυκατοικίες χωρίς να πληρώσουν οι πρόσφυγες;
-Τα είπατε αυτά στον υπουργό;
Ναι, του τα είπαμε.
Μπαίνουμε σε δύο διαμερίσματα. Αλλαγμένα πλακάκια, αλουμίνια, πάγκοι κουζίνας, μπάνιο και τουαλέτες. Ξέρεις πόσα στοίχισαν αυτά; «Για να είμαι ειλικρινής όχι». Μου δείχνει και την καινούρια πέργολα. «Ναι αλλά αυτή είναι παράνομη», παρατηρώ, οπόταν έρχεται η απάντηση: «Εκανονίσαν ούλλες τες παρανομίες στην Κύπρο τζιαι έμεινεν η πέργολά μου»;
Παρακολουθώ τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών και σκέφτομαι πως ίσως έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα από την προσπάθεια εφαρμογής μιας σωστής απόφασης, η οποία αφορά πρωτίστως την ασφάλεια των ιδίων των διαμαρτυρομένων.
Ένας από τους λόγους πρόκλησης των αντιδράσεων οφείλεται στο ότι δεν αφέθηκε η Πολεοδομία να ενημερώσει τους ιδιοκτήτες ώστε να μην δαπανήσουν χρήματα. Όπου μπήκαμε, οι ιδιοκτήτες είναι συνταξιούχοι. Είναι και αυτοί που δέθηκαν με τον τόπο, τα δέντρα, τη γειτονιά, το περιβάλλον και δεν θέλουν να φύγουν. Ρωτάνε, γιατί να ξεσηκωθούν και αν θα αντέξουν να μετακομίσουν δύο φορές σε δύο χρόνια.
Άλλοι θεωρούν, πως αντί να νοικιάσουν, καλύτερα να επισπευσθεί η ανέγερση των πολυκατοικιών και το διάστημα αυτό να μείνουν στις υφιστάμενες; Ρωτούν δε, πώς είναι δυνατόν, δύο πολυκατοικίες που χτίστηκαν στον ίδιο συνοικισμό, από τον ίδιο εργολάβο, με τα ίδια υλικά, η μια να κατατάσσεται στις 43 και η διπλανή όχι;
Αν σου ζητήσουν να υπογράψεις αναλαμβάνοντας την ευθύνη πιθανής κατάρρευσης, θα υπογράψεις; «Να τους βάλω θκυό υπογραφές», λέει ένας. Άλλοι δεν είναι τόσο σίγουροι.
Η κ. Κατερίνα Σεραφείμ, η οποία διαμένει στο συνοικισμό Κόκκινες στο Στρόβολο, λέει ότι η πολυκατοικία είναι όλο μπετόν και δεν έχει στατικό πρόβλημα και συνεχίζει: «Να τους δώκω τζαι €20.000; Μες τα μούτρα που να τους δώκω. Δηλαδή, να με ξανακάμουν πρόσφυγα; Τζιαι πού να με πετάξουν θκυό χρόνια όσπου να χτιστεί, τζαι αν χτιστεί. Τζιαι να με πάρουν τζιαι αλλού». Έσιει 42 χρόνια που είμαι δαμαί, εν το σπίτι μου, εν η ζωή μου πιον. Ώσπου να πεθάνω θέλω να είμαι δαμαί.
-Ναι αλλά θα σου δώσουν καινούριο διαμέρισμα.
Δεν με ενδιαφέρει καλέ. Ήρτα δαμαί και ήμουν ετοιμόγεννη. Το ένα μου μωρό ήταν 14 μηνών, το άλλο τριών χρόνων και το άλλο εφτά. Έζησα μια ζωή και τώρα έχω εγγόνια 25 χρόνων.
-Και τι να κάνουν, αφού υπάρχει πρόβλημα και κινδυνεύετε;
Να την σάσουν. Μας δείχνει όλα τα δωμάτια και λέει ότι δεν υπάρχει ούτε μία ρωγμή. Ρωτάμε πότε συντηρήθηκε η πολυκατοικία και απαντά, «πριν δέκα χρόνια».
Μας πλησιάζει η κ. Μαρία Σταυρινίδου η οποία μας καλεί να μπούμε στο ισόγειο διαμέρισμα της. Έκαμα έξοδα €30.000, μας λέει. Και όντως μπαίνουμε στο διαμέρισμα και διαπιστώνουμε ότι τα πατώματα, οι πάγκοι, τα μπάνια και τα αλουμίνια έχουν αντικατασταθεί, ενώ έκανε και πέργολα. «Ποιος θα μου τα δώσει εμένα τούτα»;
Και αν ήταν ακατάλληλη, γιατί έκαναν μόνωση πέρσι; Γιατί δεν μας είπαν τίποτε όταν ήρταν πριν τρία χρόνια τζιαι έλεγξαν την πολυκατοικία; Ζούμε εμείς τζιαι ούλλη μέρα έχουμεν τα εγγόνια μας στο σπίτι. Αν έπεφτε; Εχάσαμεν τον ύπνο μας. Με κάθε θόρυβο τρομάζουμε;
-Θα φύγετε όταν έρθει η ώρα;
Έτσι όπως τα θέλουν, όι. Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί δεν πλήρωσαν στον Άη Μάμα και στην Ανθούπολη και ζητούν από εμάς να πληρώσουμε; Εγώ δεν είμαι πρόσφυγας; Εμείς ζήσαμε τζιαι στα τσιατίρκα τζαι στες παράγκες για να πιάσουμεν τούτον το κλουβί. Γιατί μας άφησαν να κάμουμεν τόσα έξοδα; Να τα γράψετε, όπως τα είπαμε.
Ανάλογες θέσεις εκφράζει και η κ. Κουρέα, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει: Θέλουμε να μας βοηθήσουν τζιαι στα οικονομικά. Πού να έβρουμεν τες χιλιάδες που ζητούν;
Ο κ. Κώστας Ιωάννου (Κιοφτές), κάτοικος άλλης πολυκατοικίας, αναφέρει, πως «τούτον που δεν ανεχόμαστε είναι που μας ζητούν να πληρώσουμε από πάνω €10.000. Να χτίσουν χωρίς να πληρώσουμε, τζιαι μετά να φύουμεν που δαμαί.
Ο κ. Αναστάσης Μιχαήλ ξεκαθαρίζει ότι δεν διαθέτει χρήματα για να πάρει νέο διαμέρισμα. Είμαστε συνταξιούχοι. Ξέρουν πόσα πιάνουμεν. Να μας πουν τι μπορούμεν να κάμουμε με τόση σύνταξη.
Μας ξεναγεί στην πολυκατοικία η οποία, ακόμη και με τα μάτια ενός μη ειδικού, όπως εμείς, μοιάζει να έχει όντως τα χάλια της.
