Τα κόμιστρα αγγίζουν τα €125 την εβδομάδα, το κράτος παραχωρεί επίδομα διακίνησης €75 -150 τον μήνα, ανάλογα με τον χώρο διαμονής. Η εργασία διακόπτεται στα 35-40-50 χρόνια των ασθενών. Η σύνταξη έρχεται στα 65 χρόνια. Μέχρι τότε τι;

Κραυγή αγωνίας από αμοκαθερόμενους νεφροπαθείς και μεταμοσχευμένους. Σημαντικές επισημάνσεις και στατιστικά δεδομένα από τους γιατρούς.

Η κοινοβουλευτική επιτροπή Εργασίας συζήτησε τα προβλήματα, οικονομικής φύσης κυρίως, που αντιμετωπίζουν οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου αλλά και οι οικογένειες τους.

Στην Κύπρο, υπάρχουν γύρω στους 1.600 αιμοκαθερόμενους νεφροπαθείς και γύρω στους 1.000 μεταμοσχευμένους. «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πριν από δύο μήνες κατέταξε τη νεφροπάθεια στη λίστα με τις πιο θανατηφόρες ασθένειες», ανέφεραν εκπρόσωποι των ασθενών ενώ ο πρόεδρος της επιστημονικής εταιρείας των νεφρολόγων επεσήμανε το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία η Κύπρος παρουσίασε αύξηση της τάξης του 9% στον αριθμό των νεφροπαθών τελικού σταδίου «με το ποσοστό αυτό να είναι από τα μεγαλύτερα στην Ε.Ε».

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε ιδιαίτερη αναφορά στις διευκολύνσεις αλλά και τα επιδόματα που λαμβάνουν οι νεφροπαθείς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε δίνεται επίδομα €730 χωρίς να υπολογίζεται σε αυτό το επίδομα διακίνησης. «Στην Κύπρο οι ασθενείς λαμβάνουν €75 για τη διακίνηση αν ζουν σε αστικά κέντρα και €150 εάν ζουν σε κοινότητες εκτός πόλεων».

Το πραγματικό κόστος, ωστόσο, όπως τονίστηκε, για τη διακίνηση των ασθενών και τη μετάβαση τους 3 ή 4 ή και περισσότερες φορές την εβδομάδα στις μονάδες αιμοκάθαρσης κυμαίνεται γύρω στα €100-€125 εβδομαδιαίως.

Μάλιστα, όπως διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, δεν λαμβάνουν όλοι οι αμοκαθερόμενοι ασθενείς το εν λόγω επίδομα αφού βάσει των στοιχείων του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, «καταγεγραμμένοι λήπτες είναι αυτή τη στιγμή 952 ασθενείς». Όπως αναφέρθηκε «επιβάλλεται να ενημερωθούν όλοι οι δικαιούχοι για να υποβάλουν τις αιτήσεις τους και να αρχίσουν να λαμβάνουν το επίδομα που δικαιούνται».

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε, από πλευράς των συνδέσμων ασθενών και σε θέματα που αφορούν την εργασία αλλά και την συνταξιοδότηση της συγκεκριμένης ομάδας ασθενών.

«Ένα άτομα που φθάνει σε τελικό στάδιο στα 30 ή τα 40 ή τα 50 του, υποχρεώνεται αρχικά να αλλάξει δουλειά, να εργάζεται λιγότερες ώρες και τελικά να σταματήσει να εργάζεται. Η οικογένεια του χάνει αυτόματα ένα εισόδημα και ο ίδιος περιμένει να φθάσει στα 65 για να πάρει σύνταξη, όση σύνταξη θα μπορεί να πάρει βεβαίως αφού τα χρόνια εργασίας του θα είναι λίγα», ανέφερε ο γραμματέας της οργάνωσης νεφροπαθών.

Τα ίδια δεδομένα, όπως τονίστηκε, ισχύουν και για τους μεταμοσχευμένους ασθενείς ενώ «και οι δύο ομάδες, μεταμοσχευμένοι και νεφροπαθείς τελικού σταδίου, αντιμετωπίζουν πολλά άλλα προβλήματα τα οποία τους καθιστούν δέσμιους ενός νοσοκομείου, δεν μπορούν να μετακινούνται, δεν μπορούν να ζήσουν κανονικά τη ζωή τους, δεν μπορούν ύτε για ένα Σαββατοκύριακο να πάνε κάπου με την οικογένεια τους αφού, μεταξύ άλλων, προκύπτουν και σοβαροί περιορισμοί στη διατροφή τους».

«Πέραν από το επίδομα διακίνησης όμως αυτοί οι ασθενείς δεν λαμβάνουν τίποτα άλλο, καμία στήριξη από την Πολιτεία», ανέφερε από πλευράς της η πρόεδρος της οργάνωσης νεφροπαθών με τον Σύνδεσμο φίλων νεφροπαθών να στηρίζει όλα τα αιτήματα των ασθενών.

Από πλευράς της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου έγινε αναφορά στα παράπονα που λαμβάνει κάθε μήνα το Παρατηρητήριο Δικαιωμάτων των Ασθενών από ασθενείς που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες.

Η Επιτροπή δεσμεύτηκε να προωθήσει τα αιτήματα των ασθενών καλώντας τους εκπροσώπους των αρμοδίων Υπουργείων, (υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και υπουργείο Υγείας) να μεταφέρουν τα όσα λέχθηκαν στη συνεδρίαση στους πολιτικούς τους προϊστάμενους.