Ο σύζυγός μου είναι νεφροπαθής και κάνει αιμοκάθαρση στον έκτο όροφο του Νοσοκομείου Λάρνακας. Στο τμήμα που πηγαίνει για αιμοκάρθαρση, υπάρχει έλλειψη προσωπικού, τόσο ιατρικού όσο και νοσηλευτικού, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των ασθενών. Άτομο που για τη διακίνησή του χρησιμοποιεί καροτσάκι, το οποίο σπρώχνει η ηλικιωμένη σύντροφός του, δεν έχει καμία βοήθεια, ενώ μια άλλη πληρώνει 600 ευρώ σε ταξί για να πηγαινοέρχεται στο χωριό της, τη στιγμή που είναι συνταξιούχος. Απαράδεκτη η κατάσταση και όπου αποταθούμε για να εκφράσουμε τον πόνο και την αγανάκτησή μας, κανείς δεν ακούει. Δεν ξέρουμε πλέον τι να κάνουμε.
Μαρία Π.
Η αναγνώστριά μας αναφέρεται σε μια κατάσταση που σίγουρα δεν είναι αποκλειστικότητα του Νοσοκομείου Λάρνακας. Η έλλειψη προσωπικού είναι δεδομένη σε όλα τα κρατικά νοσηλευτήρια και η ταλαιπωρία των ασθενών σύνηθες φαινόμενο.
Ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, φέρνει το Γενικό Σχέδιο Υγείας, το οποίο ενέκρινε πρόσφατα η Βουλή. Στο μεταξύ όμως, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και η αναγνώστριά μας έχει δίκαιο να διαμαρτύρεται.
Ως στήλη σηκώνουμε τα χέρια μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις, διότι όσες φορές και αν δημοσιοποιήσαμε το σχετικό πρόβλημα, οδηγηθήκαμε μπροστά σε αδιέξοδο και αυτό επειδή από πουθενά δεν λάβαμε αισιόδοξα μηνύματα, ότι κάτι θα αλλάξει σύντομα στο συγκεκριμένο τομέα.
