Ο Ρομπέρτος Σαβεριάδης θυμάται με νοσταλγία τα νεανικά του χρόνια στον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας και ιδιαίτερα το Πάσχα στο κατεχόμενο σήμερα χωριό.
Έζησα ένα μεγάλο μέρος της νεανικής μου ζωής, στον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας, όπου γνώρισα από πρώτο χέρι την καλοσύνη, την ευγένεια και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Μια κλειστή κοινωνία όπου ήξερε ο ένας τον άλλο και βοηθούσε ο ένας τον άλλο σε μια δύσκολη ώρα.
Πόσο μου άρεσε, ιδιαίτερα την άνοιξη, να περπατώ στα γνώριμα δρομάκια του χωριού, όπου και η πιο μικρή αυλή, ήτανε σαν ένα βάζο γεμάτο λουλούδια ανθισμένα. Έβλεπα τις νοικοκυρές, να προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον ερχομό του Πάσχα, άλλες ανάβοντας τους φούρνους κι άλλες ζυμώνοντας τα διάφορα υλικά για τις φλαούνες, τα κουλούρια, και τα απαραίτητα κόκκινα αυγά. Και βέβαια η απαραίτητη τριζογύρα, δίπλα στην αυλή της εκκλησίας, όπου μαζεύονταν όλοι οι χωριανοί να πουν το «Χριστός Ανέστη» ο ένας στον άλλο, να παίξουν και να διασκεδάσουν. Η τριζογύρα και η λαμπρατζιά, ήταν απαραίτητα στοιχεία για τη γιορτή του Πάσχα στον κατεχόμενο σήμερα Άγιο Αμβρόσιο. Καλό Πάσχα σε όλους με υγεία και υπομονή μέχρι να έλθουν καλύτερες μέρες.
ΥΓ. Σήμερα, δυστυχώς, ο Άγιος Αμβρόσιος, όπως και τόσα άλλα χωριά στην πατρίδα μας, κατοικείται ως επί το πλείστον από κουβαλητούς από την Τουρκία, η δε εκκλησία του Αγίου Αμβροσίου, την οποία με τόσο κόπο έκτισαν οι πρόγονοι μας, οι Τούρκοι την έχουν μετατρέψει σε τζαμί, θέλοντας να εξαφανίσουν κάθε τι το χριστανικό. Αυτό που, δυστυχώς, συντελείται στα κατεχόμενα μας χωριά και στις πόλεις μας, είναι η βίαιη και συστηματική εξαφάνιση, μιας ιστορίας 2.000 χρόνων, σ’ ένα νησί που υπήρξε από τα πρώτα χριστανικά κέντρα της ανθρωπότητας.
