Συγγενικό μου πρόσωπο που γεννήθηκε ,μεγάλωσε και είναι μόνιμος κάτοικος Αγγλίας ανακάλυψε πρόσφατα και εντελώς τυχαία, γραμμάτιο κατατεθειμένο από το 1993 σε τράπεζα στο όνομά του, με τα στοιχεία της παλιάς του διεύθυνσης.
Το γραμμάτιο (είκοσι χιλιάδες στερλίνες) βρέθηκε σε συρτάρι του αποθανόντος εδώ και χρόνια πατέρα του, ο οποίος προφανώς του τα κατέθεσε χωρίς να τον ενημέρωσει. Αποτάθηκε μέσω δικηγόρου τον Νοέμβριο του 2019 στην τράπεζα που διαδέχθηκε εκείνην στην οποία έγινε η κατάθεση και η οποία δεν υπάρχει τώρα. Αργότερα, τον Ιανουάριο του 2020 αποτάθηκε και στην ΚΕΔΙΠΕΣ (Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ) χωρίς καμία απάντηση μέχρι σήμερα.
Η μόνη δικαιολογία που δίνουν είναι ότι δεν εντοπίζονται τα χρήματα, γιατί δεν αναγράφεται ο αριθμός της ταυτότητας του.
Με αυτά τα δεδομένα όμως, δημιουργούνται κάποια εύλογα ερωτήματα: Γιατί δέχτηκαν την κατάθεση; Τι απέγιναν εκείνα τα λεφτά με τους τόκους; Που άλλου πρέπει να απευθυνθεί για να πάρει τα λεφτά που του ανήκουν;
Γιώργος Π.
Αποταθήκαμε στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Καταναλωτών και συγκεκριμένα στον πρόεδρό του Μάριο Δρουσιώτη, ο οποίος είχε ξεκάθαρη θέση για το θέμα.
Όπως μας είπε, ο κάτοχος του γραμματίου, πρέπει να αποταθεί στην Τράπεζα γραπτώς και να την ενημερώνει ότι είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης γραμματίου και ζητά να παραλάβει τα χρήματά του. Στην επιστολή, να αναφέρει τα προσωπικά του στοιχεία και να τονίζει ότι είναι ο γιος του καταθέτη των χρημάτων. Ο καταθέτης πατέρας του, σίγουρα είχε ταυτότητα και στην επιστολή, να αναγράφει το πλήρες ονοματεπώνυμο όπως και ο αριθμός της ταυτότητάς του. Επιπλέον να στείλει αποδεικτικά στοιχεία ότι όντως είναι γιος του αποθανόντος . Απόδειξη, όπως μας είπε, μπορεί να είναι μια σχετική βεβαίωση από τον κοινοτάρχη ή τον ιερέα της ενορίας του.
Αναφερόμενος εξάλλου στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αναγραμμένος ο αριθμός της ταυτότητας του δικαιούχου, μας είπε ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τότε ήταν ανήλικος και δεν είχε ταυτότητα. Στην περίπτωση που ήταν ενήλικος και δεν αναγράφηκε ο αριθμός της ταυτότητάς του στα αρχεία της Τράπεζας, τότε την ευθύνη φέρει η Τράπεζα και όχι ο δικαιούχος του γραμματίου.
Σε περίπτωση που η Τράπεζα επιμένει μετά και την προσκόμιση των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων, να μην δίνει τα χρήματα στο δικαιούχο, τότε αυτός πρέπει να προσφύγει στο Χρηματοπιστωτικό Επίτροπο. «Πρέπει να ξέρει όμως, ότι οι αποφάσεις του Επιτρόπου, δεν είναι δεσμευτικές και έτσι, μπορεί να μην τους δώσει σημασία η Τράπεζα» μας τόνισε. Στην περίπτωση που ούτε και έτσι καταφέρει να πάρει τα χρήματά του, μπορεί να προσφύγει και στην Κεντρική Τράπεζα για σχετική καταγγελία.
