Για να μην μας διώξουν από τις παραλίες, όπως έγινε αλλού
Άραγε, αν γινόταν μια αξιόπιστη δημοσκόπηση -δημοψήφισμα καλύτερα- κατά πόσο οι Κύπριοι πολίτες θέλουν να περάσει η αξιοποίηση των παραλιών στα χέρια των ιδιωτών, για να αναβαθμίσουν, όπως λέγεται, το προσφερόμενο προϊόν, τι θα ψηφίζαμε;
Η απορία γεννήθηκε κατά την ανάγνωση συνέντευξης που παραχώρησε στην Stockwatch ο απερχόμενος πρόεδρος -για 20 χρόνια- του ΠΑΣΥΞΕ, Χάρης Λοϊζίδης. Ο οποίος όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη διάκριση και φέτος αρκετών παραλιών μας με τη γαλάζια σημαία είπε μεν ότι «είναι πολύ σημαντικός ο θεσμός της γαλάζιας σημαία» αλλά πρόσθεσε ότι «οι παραλίες μας θα λάμψουν πραγματικά όταν περάσει η διαχείριση τους σε ιδιωτικά χέρια». Και εξήγησε: «Εμείς πάντα είμαστε της θέσης ότι η διαχείριση θα πρέπει να περάσει στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, όπως έγινε και στην Ελλάδα».
Είναι επιχειρηματίας ο άνθρωπος, είναι λογικό να ζητά -εξ ονόματος και των άλλων επιχειρηματιών του τουριστικού τομέα, τους οποίους εκπροσωπεί- να εισέλθει ο ιδιωτικός τομέας δυναμικότερα και στην εκμετάλλευση των παραλιών. Ο ίδιος λέει «για να αναβαθμιστούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες», εμείς δικαιούμαστε να σκεφτούμε «για να βγάζουν χρήμα και από τις παραλίες». Σεβαστό.
Η γαλάζια σημαία, διαβάζουμε στο διαδίκτυο, είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο ποιότητας (με εθελοντική συμμετοχή 50 χωρών τουλάχιστο), το οποίο απονέμεται με αυστηρά κριτήρια σε οργανωμένες ακτές και μαρίνες τις οποίες διαχειρίζονται παράκτιοι δήμοι, ξενοδόχοι και άλλοι φορείς. Δικαίωμά μας να έχουμε άποψη κατά πόσο τα κριτήρια είναι όντως αυστηρά και αν οι γαλάζιες σημαίες παραχωρούνται δικαίως, ιδιαίτερα αν θυμηθούμε πόσες φορές νιώσαμε αηδία καταφεύγοντας σε τουαλέτες, δημόσιες ή ιδιωτικές (παρακείμενων παραλιακών χώρων αναψυχής ή εξυπηρέτησης).
Εν πάση περιπτώσει, παίρνουμε κάθε χρόνο αρκετές γαλάζιες σημαίες. Ανεξαρτήτως σημαιών, είναι αναντίλεκτο ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Γι’ αυτό όμως έχουμε κράτος και τοπικές αρχές αυτοδιοίκησης. Για να βελτιώνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Και να τις αυξάνουν. Αξιοποιώντας τους προϋπολογισμούς τους, αλλά και τα έσοδά τους από τα λεφτά που πληρώνουν παντοιοτρόπως οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι. Διατηρώντας τις χρεώσεις σε επίπεδα ανεκτά για όλους. Όχι μόνο για όσους θέλουν, μπορούν και αντέχουν οικονομικά. Διότι οι παραλίες είναι δημόσιος πλούτος, ανήκει σε όλους και όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης. Όλες οι παραλίες, όχι όσες δεν θέλει ο ιδιωτικός τομέας για εμπορικούς σκοπούς. Για να μην μας πει κάποιος «γιατί ήρθες Πρωταρά ή Αγία Νάπα ή Δασούδι, πήγαινε (π.χ.) Δεκέλεια ή Άγιο Ερμογένη ή Μαζωτό, που εν πιο φτηνά».
Η Ηρώ Ευθυμίου ρώτησε τον κ. Λοϊζίδη «υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουμε όπως η Μύκονος, όπου υπάρχουν βαριές χρεώσεις για ομπρέλες και ξαπλώστρες;» και ο πρόεδρος του ΠΑΣΥΞΕ απάντησε «όχι βέβαια, διότι στη Μύκονο έχουν απομακρύνει όλους τους Έλληνες, όταν ζητούν €80 την ξαπλώστρα. Πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή αντιμετώπιση του όλου θέματος».
Και ποια θα μπορούσε να είναι σοβαρή αντιμετώπιση; «Να υπάρχει ένα ταβάνι μέσα από τη νομοθεσία στην τιμή του κρεβατιού και της ομπρέλας. Δεν συμφωνώ όμως στον καθορισμό των €2.50 για το κάθε κομμάτι».
Είναι ξεκάθαρο πως το πρώτο πράγμα που θα γίνει αν περάσουν και οι παραλίες στα χέρια ιδιωτών (όχι υπό μορφήν υπεργολαβιών που δίνονται σήμερα από τις τοπικές αρχές υπό συγκεκριμένους περιορισμούς) είναι η αύξηση των 5 ευρώ για ομπρέλα και κρεβατάκι (7,5 αν τα κρεβατάκια είναι δύο). Και από εκεί και πέρα θα ακολουθήσουν άλλες χρεώσεις – αυξήσεις, αναλόγως της αναβάθμισης που θα θεωρεί ο κάθε ιδιώτης διαχειριστής ότι πέτυχε. Και πώς θα ανταγωνίζονται οι ιδιώτες μεταξύ τους; Αναβαθμίζοντας τις υπηρεσίες (πατώντας στις απαιτήσεις του καθενός) και αυξάνοντας τις τιμές. Και διώχνοντας κόσμο λαϊκό, ντόπιους και ξένους, από τις συγκεκριμένες παραλίες «τους».
Να μπει ταβάνι, λέει ο κ. Λοϊζίδης. Ναι, για να αναθεωρείται κάθε τρεις και λίγο, χωρίς να ξέρει κανείς πού μπορεί να τεθεί η τελική οροφή.
Θέλουν να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες τους οι ξενοδόχοι και οι ιδιοκτήτες παραλιακών χώρων εστίασης και αναψυχής, ικανοποιώντας και τα πιο εκκρεντρικά γούστα; Να το κάνουν στους ιδιόκτητους χώρους τους. Και να χρεώνουν όσα θέλουν. Οι παραλίες το μόνο που χρειάζονται είναι καθαριότητα, αξιοπρεπείς τουαλέτες, κάποια ντους, δυνατότητα για ενοικίαση ιμπλέρας-κραβατιών, πεδίο που να διευκολύνει την άνετη διακίνηση και καλή διάθεση. Και μπύρα σε κοντινή απόσταση, σε ιδιωτικό χώρο.
