Η εξωτερική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, όπως αυτή αποτυπώνεται στο απλοϊκό σύνθημα “ειρήνη μέσω της ισχύος”, ήταν πάντα γεμάτη αντιφάσεις. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου αυτές να έρθουν στην επιφάνεια, ανατινάζοντας τη βάση του MAGA και αφήνοντας την, όπως και διάφορα μακρινά μέρη του κόσμου, να τυλιχτεί στις φλόγες. Πέντε μήνες μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του προέδρου, αυτή η στιγμή μπορεί να έχει φτάσει.
Θα συμπλεύσει ή όχι με το Ισραήλ στην επίθεση στο Ιράν, ίσως ρίχνοντας υπερ-βόμβες στο βουνό όπου οι Ιρανοί έχουν κρύψει τμήματα του πυρηνικού τους προγράμματος; Θα συνταχθεί ή όχι με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου για περαιτέρω εμπλοκή με στόχο να ανατρέψει το καθεστώς του Ιράν;
Αν ο Τραμπ δώσει εντολή για επίθεση, θα χάσει ένα μεγάλο και ιδιαίτερα ένθερμο μέρος των οπαδών του “Πρώτα η Αμερική”. Πρόκειται για αυτούς στους οποίους υποσχέθηκε να είναι “ειρηνοποιός”- ότι, σε αντίθεση με τους προηγούμενους Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς προέδρους, θα κρατήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες μακριά από “αιώνιους πολέμους” και αποτυχημένες αποστολές αλλαγής καθεστώτων, όπως αυτές στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, τις οποίες χρησιμοποίησε για να καυτηριάσει τους προκατόχους του. Ο όρκος του MAGA ήταν ότι θα ενεργούσε μόνο προς το συμφέρον της Αμερικής και κανενός άλλου κράτους, συμμαχικού ή μη.
Για να αντιληφθείτε τη θέση του Ιράν στη συλλογική σκέψη της ομάδας αυτής, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στους inlfuencers των μέσων ενημέρωσης με υπερμεγέθη ρόλο στο κίνημα του Τραμπ. Ο Τάκερ Κάρλσον, ο συχνά γελοίος τηλεοπτικός ειδήμων που έχει την τάση να αναμεταδίδει τη ρωσική προπαγάνδα και άλλες θεωρίες συνωμοσίας, τάσσεται συνήθως all-in με τον τραμπισμό. Μόλις όμως ο Κάρλσον άκουσε τα τύμπανα πολέμου στον Λευκό Οίκο, έγραψε στο ενημερωτικό του δελτίο ότι το να εμπλακούμε “δεν είναι προς το εθνικό μας συμφέρον” και ότι ο Τραμπ πρέπει “να εγκαταλείψει το Ισραήλ. Ας τους αφήσει να πολεμήσουν τους δικούς τους πολέμους”.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο με τον Στιβ Μπάνον, έναν άλλο φανατικό υποστηρικτή του MAGA και μέλος της πρώτης κυβέρνησης του Τραμπ, ο Κάρλσον είπε εκνευρισμένος ότι “το όλο νόημα αυτού είναι η αλλαγή καθεστώτος” και υποστήριξε ότι ο Νετανιάχου προσπαθούσε να οδηγήσει με ελιγμούς τον Τραμπ σε αυτό που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν “παγκόσμιο πόλεμο”. Ο Μπάνον συμφώνησε. Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να “παρασυρθούν αδυσώπητα σε έναν πόλεμο στην ευρασιατική ήπειρο”, δήλωσε ο Μπάνον στο podcast του.
Η άποψη αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη μεταξύ των νέων του MAGA. Ο Τσάρλι Κιρκ, ένας influencer που ισχυρίζεται ότι μιλάει εκ μέρους της νεολαίας του κινήματος, λέει ότι το 99% του ακροατηρίου του αντιτίθεται στη συμμετοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράν και προειδοποιεί ότι αυτό “μας έμπλεξε στο [χαός] στο Ιράκ”.
Απέναντι σε αυτούς, βρίσκεται μια ομάδα εντός του MAGA που δίνει έμφαση στη “δύναμη” του συνθήματος Τραμπ (εναντίον της Τεχεράνης, δηλαδή, όχι τόσο απέναντι στη Μόσχα). Αυτές οι φωνές τάσσονται υπέρ του Ισραήλ και θέλουν να βομβαρδίσουν όχι μόνο τα πυρηνικά του Ιράν αλλά και τον αγιατολάχ. Ένας ιδιαίτερα προβεβλημένος σχολιαστής είναι ο Μαρκ Λέβιν, ο οποίος φαίνεται να συνάντησε τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο αυτόν τον μήνα.
Άλλοι περιλαμβάνουν συντηρητικούς που προϋπήρχαν του τραμπισμού, όπως ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ (“Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία σωτηρία για τον αγιατολάχ”), ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ (ο οποίος “θα ήθελε πολύ να πέσει το καθεστώς”) και ο Νιουτ Γκίνγκριτς (ο οποίος πιστεύει ότι η “αντικατάσταση της θεοκρατικής δικτατορίας” είναι το “μόνο αποτέλεσμα” που “θα αποτελούσε επιτυχία”).
Δύο πράγματα είναι ενδεικτικά γι’ αυτή όλο και πιο θερμή συζήτηση που διαλύει το εσωτερικό του κινήματος MAGA. Το πρώτο είναι ότι η ίδια η ομάδα εθνικής ασφάλειας του Τραμπ δεν συμμετέχει δυναμικά σε αυτήν, επειδή ο Τραμπ τους έχει μετατρέψει στην πραγματικότητα σε πιόνια και όχι σε ανεξάρτητα σκεπτόμενους εμπειρογνώμονες.
Όταν το Ισραήλ ξεκίνησε την επίθεσή του την περασμένη εβδομάδα, ο Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος σήμερα έχει διπλό ρόλο ως υπουργός Εξωτερικών και σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, εξέδωσε μια δήλωση στην οποία διευκρίνιζε ότι “δεν συμμετέχουμε”. Αυτό αντανακλούσε την αντίληψη που είχε ο Ρούμπιο για τη στάση του Τραμπ εκείνη τη στιγμή, όταν ο πρόεδρος εξακολουθούσε να ποντάρει στη διαπραγμάτευση. Λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα, μοιάζει πλέον με ξεπερασμένη αντίληψη. Αλλά ο Ρούμπιο φαίνεται να μην αμφισβητεί τα καπρίτσια του Τραμπ ακόμη και όταν αυτά οδεύουν σε ανεξέλεγκτα μονοπάτια.
Το ίδιο ισχύει και για τον Πιτ Χέγκσεθ, τον υπουργό Άμυνας, ο οποίος φαίνεται να μην έχει τα προσόντα για ηγηθεί του Πενταγώνου και παραμένει στην εξουσία ως “yes man” του προέδρου. Ο Τζον Ράτκλιφ, ο διευθυντής της CIA, ενημερώνει τον Τραμπ παρέχοντας του πληροφορίες (συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης διαπίστωσης ότι ο Νετανιάχου θα προχωρούσε σε επίθεση με ή χωρίς αμερικανική έγκριση), αλλά όπως φαίνεται δεν προσφέρει καμία δική του ανάλυση της κατάστασης ή γνώμη. Η Τούλσι Γκάμπαρντ, η διευθύντρια των εθνικών μυστικών υπηρεσιών (γνωστή ως πολέμιος των “αιωνίων συγκρούσεων”) κατέθεσε πρόσφατα στο Κογκρέσο ότι “το Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνικό όπλο”. Αλλά όταν ο Τραμπ δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι “δεν με ενδιαφέρει τι είπε”, εκείνη απάντησε ευγενικά ότι είναι “στην ίδια σελίδα”. Το μόνο μέλος του εσωτερικού κύκλου που τολμά να εμπλακεί είναι ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς. Είναι κατά της αλλαγής καθεστώτος, αλλά δεν θα πάρει εκείνος την απόφαση.
Εξίσου ενδεικτικό και ανησυχητικό είναι ότι ο ίδιος ο Τραμπ φαίνεται να βρίσκεται και στις δύο πλευρές του ρήγματος, σαν να ελπίζει ότι μπορεί να το διασχίζει επ’ αόριστον. Για μήνες ήταν ξεκάθαρο (για τα δεδομένα του) ότι προτιμούσε τη διπλωματία. Και απέτρεψε τον Νετανιάχου από μια επίθεση την άνοιξη. Αλλά μόλις κατάλαβε ότι το Ισραήλ θα χτυπούσε ακόμη και παρά το βέτο του, έπρεπε να αποφασίσει τι στάση θα κρατούσε στη νέα κατάσταση και να αποφύγει να φανεί αδύναμος. Και καθώς το Ισραήλ συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τη στρατιωτική του ικανότητα (την οποία ο Τραμπ παρακολουθεί στο Fox News), εκείνος λαχταρά να πάρει μέρος των ευσήμων.
Ο τόνος των αναρτήσεών του στο Truth Social έχει αλλάξει. Εκεί που πρόσφατα απαιτούσε από την Τεχεράνη να κάνει μια συμφωνία, τώρα ζητάει “ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ”! Εξαπολύει ακόμη και απειλές για αποκεφαλισμό του καθεστώτος: “Ξέρουμε ακριβώς πού κρύβεται ο λεγόμενος “Ανώτατος Ηγέτης”. Είναι εύκολος στόχος, αλλά είναι ασφαλής εκεί – Δεν πρόκειται να τον βγάλουμε από τη μέση (να τον σκοτώσουμε!), τουλάχιστον όχι προς το παρόν”. Πόσο εποικοδομητικό.
Και έτσι η Αμερική ετοιμάζει την πολεμική της μηχανή, την πιο τρομακτική στον κόσμο. Οι ΗΠΑ είχαν ήδη περίπου 40.000 στρατιώτες τους στη Μέση Ανατολή και μια ομάδα αεροπλανοφόρων. Μια δεύτερη είναι καθ’ οδόν, όπως και δεκάδες αεροσκάφη ανεφοδιασμού (τα οποία μπορούν να κρατήσουν τα μαχητικά αεροσκάφη και τα βομβαρδιστικά στον αέρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα). Στην αεροπορική βάση Whiteman στο Μιζούρι, εν τω μεταξύ, τα βομβαρδιστικά stealth B-2 περιμένουν εντολή για να πετάξουν τα Massive Ordnance Penetrators έως το ιρανικό βουνό του Φορντό. Δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, και είναι γνωστά ως “bunker busters”: Είναι τόσο βαριά που μόνο τα B-2 μπορούν να τα ρίξουν, και τόσο ισχυρά που, όταν στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο, μπορούν να τρυπήσουν μια βουνοπλαγιά.
Η δύναμη που βρίσκεται στα χέρια του Τραμπ αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Το ίδιο και οι συνέπειες της απόφασής του. Ο Τραμπ “θέλει πραγματικά να δει έναν πιο ειρηνικό κόσμο”, μου λέει ένας βετεράνος της πρώτης κυβέρνησής του. Και όμως, ο Τραμπ, ένας πρόεδρος που θεωρεί τη διακυβέρνηση ως πρωταγωνιστικό ρόλο στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό ριάλιτι στον κόσμο, πρέπει να μπει στον πειρασμό να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να προβάλει την απόλυτη εικόνα δύναμης. Για πρώτη και ίσως μοναδική φορά στη ζωή μου, πρέπει να συμφωνήσω με τον Τάκερ Κάρλσον: “Αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια θα καθορίσει την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ”.
Απόδοση – Επιμέλεια: Λυδία Ρουμποπούλου/BloombergOpinion
