Διάβασα την ετήσια έκθεση της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» η οποία αναφέρεται στην ελευθερία του Τύπου στην Κύπρο. Σύμφωνα με την έκθεση η ελευθερία του Τύπου στην Κύπρο έχει κατρακυλήσει από την 55η στην 65η θέση.
Από την έκθεση δεν φαίνεται κάποιος σοβαρός λόγος γιατί αυτή η κατρακύλα. Προκύπτουν ωστόσο κάποια σημεία τα οποία θα πρέπει να προβληματίσουν τόσο τους εργαζόμενους στον Τύπο όσο και την ΕΣΚ.
Κυρίως, θα πρέπει να προβληματίσει κατά πόσο οι συντάκτες της έκθεσης έχουν ή όχι επαφή με την κυπριακή πραγματικότητα ή απλώς έριξαν εκεί μια έκθεση απλώς για να υπάρχει.
Πως γίνεται μια σοβαρή έκθεση να μην αναφέρει για παράδειγμα πως «Στην Κύπρο υπάρχουν διάφορες καθημερινές εφημερίδες (περιλαμβανομένων Φιλελεύθερος, Αλήθεια, Χαραυγή)», δηλαδή έγραψαν από τις τέσσερις άφησαν έξω τον Πολίτη. Ενώ πιο κάτω λέει πως οι δύο από τις τέσσερις (χωρίς να τις κατονομάζει) συνδέονται με πολιτικά κόμματα.
Άρα, να θεωρήσουμε ότι επί Αναστασιάδη υπήρχε μεγαλύτερη ελευθερία στον Τύπο και ότι οι ύπαρξη κομματικών εφημερίδων αποτελούν τροχοπέδη στην ελευθεροτυπία. Ή όχι;
ΑΠΙΜ
