Σπάω το κεφάλι πιο κέρδος έχει πολιτικά ή επικοινωνιακά η επιτηδευμένη συλλήβδην ταύτιση της επικριτικής στάσης προς το κράτος του Ισραήλ με τον αντισημιτισμό. Καταντά γελοίο να ελέγχεται για «αντισημίτης» όποιος αρθρώνει την παραμικρή κριτική.
Αν στόχος είναι να στιγματίζονται και να απομονώνονται οι επικριτές, τελικά μάλλον δυσαρεστούνται και κάθε άλλο παρά αποτρέπονται. Μιλάμε για αυτογκόλ, αφού το αφήγημα είναι έωολο και φαίνεται λες και το κράτος αυτό να προσπαθεί να θωρακιστεί πίσω από μια ταμπέλα, επειδή δεν μπορεί να απαντήσει πολιτικά. Συν τοις άλλοις, η υπεραπλούστευση μετατρέπει ένα υπαρκτό και ιστορικά φορτισμένο φαινόμενο σε εργαλείο προπαγάνδας.
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι η τακτική αυτή προσβάλλει τη μνήμη των προγόνων τους. Έχω λοιπόν την απορία τι νομίζουν ότι κερδίζουν οι θιασώτες αυτής της φαιδρής μανιέρας, βαφτίζοντας καταχρηστικά «αντισημίτες» τόσα εκατομμύρια πολίτες. Στην ουσία είναι σαν να θέλουν να τους «χαρίσουν» όλους αυτούς στη σφαίρα του αντισημιτισμού. Αλλά όσο διογκώνεται, δεν γίνεται πιο θολή και αδύναμη;
Αναρωτιέμαι λοιπόν: μόνο αυτό το «στραβό» βέλος έχει απομείνει στην επικοινωνιακή τους φαρέτρα;
Γ. Σαβ
