Από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης διάβασα και άκουσα πολλά επικριτικά για την Πολιτική Άμυνα. Κατανοώ την αγωνία των άμεσα εμπλεκομένων και πληγέντων. Αλλά οι πλείστοι που κουνούσαν το δάκτυλο και είχαν άποψη ήταν εκείνοι που κρατούσαν το κινητό απλωμένοι στη δροσιά του κλιματιζόμενου σαλονιού τους.
Την ίδια ώρα όμως κάποιοι φίλοι και γνωστοί, εθελοντές στην Πολιτική Άμυνα, βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της πύρινης λαίλαπας. Ας σεβαστούμε λίγο αυτούς τους ανθρώπους που έτρεξαν για να βοηθήσουν. Ας σεβαστούμε αυτούς που αντί να κάθονται στη βεράντα τους απολαμβάνοντας την φραπεδιά τους, ήταν στο χώρο της καταστροφής και έδιναν τη δική τους μάχη. Η Π.Α. δεν είναι μόνο τα μόνιμα στελέχη, αλλά είναι οι δεκάδες εθελοντές που όποτε χρειάστηκε, όπως και τώρα αφήνουν πίσω τους σπίτια και δουλειές γιατί αυτό αισθάνονται ως καθήκον τους. Κι αυτοί είναι εκπαιδευμένοι και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πως για να βοηθήσουν. Εμείς οι υπόλοιποι που δεν ξέρουμε, σοφό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να βγάζουμε τον σκασμό…
ΑΠΙΜ
