Ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Χατζηπαντέλας ανέλαβε µια πρωτοβουλία και κατέθεσε τροπολογία κατά τη συζήτηση του προϋπολογισµού της ΕΕ, η οποία προέβλεπε τη δηµιουργία µνηµείου εντός του Κοινοβουλίου για τους αγνοουµένους της τουρκικής εισβολής.
Κάποιοι έπεσαν πάνω του να τον «φάνε», λες και διέπραξε το µεγαλύτερο έγκληµα, επειδή το µνηµείο θα αφορούσε µόνο τους Ελληνοκύπριους αγνοουµένους. Διαβάσαµε ακόµη και το «κουφό» ότι η πρωτοβουλία Χατζηπαντέλα θα µολύνει τον αέρα της αισιοδοξίας από την εκλογή Ερχιουρµάν. Ο Θεός να µας ελεήσει πλέον σε τούτο τον τόπο. Από την ηµέρα που ο ηγέτης της κατοχής ανέλαβε καθήκοντα, διακηρύσσει ότι είναι έτοιµος να υπογράψει λύση, και βρέθηκε ο Χατζηπαντέλας να… µολύνει τον αέρα. Πραγµατικά, είναι να απορεί κανείς µε ορισµένους.
Από εκεί και πέρα, ναι, υπάρχουν και Τουρκοκύπριοι θύµατα των Ελληνοκυπρίων ακροδεξιών, και κανένας νοήµων άνθρωπος δεν το παραβλέπει. Όπως υπάρχουν και Τουρκοκύπριοι αγνοούµενοι.
Αυτό που είναι ακατανόητο, ωστόσο, είναι το µένος ορισµένων εναντίον του Μιχάλη Χατζηπαντέλα, ο οποίος, µε καλή πρόθεση, ανέλαβε µια πρωτοβουλία. Ουδέποτε έδειξε µε τις πράξεις και τις ενέργειές του ότι είναι ακραίος ή σοβινιστής πολιτικός που πολεµά τη λύση του Κυπριακού, όπως θέλησαν κάποιοι να τον παρουσιάσουν. Και κάτι ακόµη: Κάποιοι πρέπει να αντιληφθούν ότι τα όποια εγκλήµατα διέπραξαν κάποιοι Ελληνοκύπριοι -τα οποία κακώς καµία Κυβέρνηση δεν φρόντισε να τιµωρήσει- δεν ξεπλένουν σε καµία περίπτωση ούτε την εισβολή ούτε την κατοχή της Τουρκίας.
Φ.Δ.
