Προηγήθηκαν πομπώδεις δηλώσεις: «Αν ήμουν εγώ πρόεδρος, δεν θα γινόταν ο πόλεμος. Μόλις εκλεγώ, θα φέρω την ειρήνη σε 24 ώρες».
Όπου να ΄ναι συμπληρώνεται ένας χρόνος και οι σκοτωμοί συνεχίζονται. Ακολούθησε η κατσάδα Ζελένσκι σε θεατρική παράσταση στον Λευκό Οίκο, επίδειξη και αποθέωση τού βολονταρισμού (της βουλησιαρχίας, της πίστης του ατόμου ότι μπορεί να αλλάξει τα πάντα μόνο με τη θέλησή του, επειδή το θέλει, το απαιτεί). Τον Αύγουστο η συνάντηση στην Αλάσκα, όπου Τραμπ – Πούτιν διευθέτησαν τα πάντα ερήμην όλων.
Και τελικά το τελεσίγραφο: «Ιδού η Λύση από 28 σημεία. Έχεις μέχρι την Ημέρα των Ευχαριστιών να δεχθείς την άνευ όρων παράδοσή σου ή την πλήρη καταστροφή. Αυτό επιβάλλει η ειρήνη διά της ισχύος». Κι όμως, ο αδύναμος, ο «γελοίος, ο τιποτένιος ηθοποιός» όρθωσε ανάστημα, επέδειξε ευελιξία, ξύπνησαν και οι υπνώττοντες Ευρωπαίοι, ακούστηκαν φωνές και στην Αμερική και αίφνης τα σημεία έγιναν 19, τα τελεσίγραφα ξεχάστηκαν, νέα κατάσταση προβάλλει.
Μικρό δίδαγμα; Ακόμα κι οι μικροί κι αδύναμοι, αν αντισταθούν, αν διεκδικήσουν, αν δεν παραδοθούν αμαχητί, έχουν ελπίδα! Στην εποχή της νέας διεθνούς… αταξίας, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα εξακολουθούν να επηρεάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
ΠΑΥ.Κ.ΠΑΥ.
