«Πρέπει να έχεις ζήσει κοντά στους ανθρώπους. Να έχεις μοιραστεί την ανάσα τους. Αλλιώς, ό,τι και να γράψεις δεν θα είναι αληθινό».
– Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν όμορφα τοπία στην κόλαση; Αν υπάρχει φως μέσα στην ψυχή μας, πάντα φωτίζεται κάποιο δρομάκι που οδηγεί σε ένα όμορφο τοπίο. «Να κρατάς πάντα αναμμένη την ιερή φλόγα της ψυχής σου και να γίνεσαι άξιος λαμπαδηδρόμος στους αγώνες της ζωής». Αυτή ήταν η συμβουλή της γιαγιάς μου την τελευταία φορά που την είδα.
– Εσείς πάντα προσπαθείτε να εστιάζετε στα όμορφα της ζωής; Ασφαλώς. Η ομορφιά είναι η ανάσα και το μύρο στη ζωή μου. Πάντα προσπαθώ να στολίσω την κάθε μέρα μου, έστω και με μια μικρή ομορφιά. Η ομορφιά υπάρχει παντού γύρω μας. Η ομορφιά της αγάπης, της φύσης, της συμπόνιας, της παρηγοριάς, της κατανόησης, της συγγνώμης…
– Μια φράση από το βιβλίο σας που την ξεχωρίζετε; «Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το ’χει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά, που τραγουδούν στα ξεγυμνωμένα δέντρα. Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει με το τραγούδι της. Άκουσέ το».
– Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα είτε μια αρχική φράση; Για να ξεκινήσω μια ιστορία, πρέπει να έχω μελετήσει καλά τους ήρωές της. Πρέπει πρώτα να ταξιδέψω μέσα τους, να περπατήσω μαζί τους στα στενά κι αφώτιστα μονοπάτια της ψυχής τους, να διαβάσω τα μουντζουρωμένα γράμματα της πορείας τους. Θέλει πολλή δουλειά αυτό και δεν μπορεί να το κάνει κανείς παρατηρώντας από την τζαμαρία του γραφείου του. Πρέπει να έχεις ζήσει κοντά στους ανθρώπους. Να έχεις μοιραστεί την ανάσα τους. Αλλιώς, ό,τι και να γράψεις δεν θα είναι αληθινό. Ξέρω πάντα το τέλος κάθε ιστορίας που γράφω, πριν την αρχίσω.
– Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο; Αυτόν τον δύσκολο καιρό που περνάμε μου κάνει καλό να διαβάζω, μάλλον να ξαναδιαβάζω, αγαπημένους μου ποιητές: Λόρκα, Ελύτη, Λειβαδίτη και πολλούς άλλους. Η ποίηση είναι ένα λουλούδι που χαρίζει την ευωδιά και τη δροσιά του στην ψυχή.
Φιλελεύθερα, 29.8.2021.
