Ο Κλεομένης Κωστόπουλος είναι ο εικαστικός που ζωγράφισε σ’ έναν τοίχο στην Πάτρα το πρόσωπό της, γιατί όταν την ακούει, τον συγκινεί η φωνή της.
Ο Cecil Beaton το 1957 έστησε μπροστά στον φακό του τη Μαρία Κάλλας, σ’ ένα πορτρέτο που όταν είδε το φως της δημοσιότητας, ξεχώρισε για την καθαρότητά του, την ομορφιά και την εκφραστικότητα που εξέπεμπε. Η Κάλλας ήταν τότε 34 ετών, κορυφαία σοπράνο της εποχής. Έτσι ακριβώς θέλησε να αποτυπώσει την ντίβα ο εικαστικός Κλεομένης Κωστόπουλος στην πόλη όπου ζει, την Πάτρα, σ’ ένα γκράφιτι ύψους 5,5 μέτρων που κοσμεί το εσωτερικό ενός νέου πολυχώρου, κατασκευής, εκπαίδευσης και έκθεσης κοσμήματος, που θα ανοίξει σε λίγες ημέρες. «Η Κάλλας πιστεύω πως ήταν ένας άνθρωπος με πολλές αδυναμίες. Αυτό που εγώ βλέπω μέσα από το πορτρέτο της είναι την ευτυχία του δημιουργού. Τη σύνδεση του καλλιτέχνη με το άχρονο, το αποκορύφωμα μιας στιγμής που διεκδικεί την αιωνιότητα. Διακρίνω τη γαλήνη, τη διαπίστωση ότι έζησε μέσα από το έργο της».
«Με συγκινεί η φωνή της», θα μου πει θέλοντας να εξηγήσει τον λόγο που επέλεξε να ζωγραφίσει σ’ αυτόν τον τοίχο της Πάτρας τη Μαρία Κάλλας. «Είναι μια απ’ τις σημαντικότερες φωνές στον παγκόσμιο χάρτη του πολιτισμού. Σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό της, ένιωσα την ανάγκη να κάνω αυτό το έργο».
Για τον Κλεομένη Κωστόπουλο (γεννημένο το 1973), η street art μπήκε στη δουλειά του εδώ και κάποια χρόνια ως τρόπος έκφρασης μιας ζωγραφικής πολυγλωσσίας που τον ενδιαφέρει. Τα τελευταία έργα που παρουσίασε σε καμβά είχαν πολύ μεγάλες διαστάσεις κι έτσι, όπως εξηγεί ο ίδιος, ήταν πολύ οικεία η μετάβαση στις ανάγκες των τοίχων. «Παρόλα αυτά, το να ζωγραφίζω με ένα νέο υλικό όπως το σπρέι, και σε δημόσιο, ανοιχτό χώρο, με ιντριγκάρει», λέει ο καλλιτέχνης που υπογράφει τις τοιχογραφίες του με τα αρχικά KLE.
Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών με ειδικότητα στη ζωγραφική και μεταπτυχιακού προγράμματος στην Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών Στουτγάρδης στον τομέα της ζωγραφικής και της γραφιστικής, ο Κλεομένης επέλεξε να ζήσει στη γενέτειρά του. «Σίγουρα, μία πόλη σαν την Πάτρα, με μικροαστική αντίληψη, δεν σου δίνει κίνητρα να εργαστείς δημιουργικά. Ευτυχώς για εμένα, επέστρεψα μετά από ένα μακρύ ταξίδι έρευνας στην Αθήνα και το εξωτερικό και ήμουν ήδη ώριμος σαν καλλιτέχνης. Τα ερεθίσματά μου πια δεν προέρχονται από το πού ζω, αλλά από το πώς ζω. Στην Πάτρα, άλλωστε, με την Art in Progress (μια ομάδα από την κοινωνία των πολιτών) κάνουμε εξαιρετικά πράγματα σε σχέση με τη σύγχρονη τέχνη, τα εικαστικά και τον πολιτισμό».
Και η ζωγραφική, στην οποία έχει αφιερωθεί από το 1995; Πέρασε, αλήθεια, κρίση; Ο Κλεομένης Κωστόπουλος, με έργο καθαρά ανθρωποκεντρικό, που στοχεύει στην έρευνα και τη ζωγραφική δημιουργία, πιστεύει πως ναι, στο παγκόσμιο χρηματιστήριο των μεγάλων μουσείων και συλλογών, πριν κάποια χρόνια υπήρξε μία τάση αποστροφής της ζωγραφικής. «Αυτό όμως», ξεκαθαρίζει, «είναι πια ένα παλιομοδίτικο κλισέ. Ένα αυθεντικό έργο τέχνης δεν το αντιλαμβάνεσαι από τη μορφή του, αλλά από την ενέργεια που εκπέμπει».
