Πάνος Αμυράς: Οι αναγνώστες δεν αρκούνται στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος

newsroom

14 Φεβρουαρίου 2024, 7:05

Δημοσιογράφος και συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Πάνος Αμυράς μας μεταφέρει στην Ελλάδα του 1939 με το νέο του βιβλίο «Η λέσχη του κακού», σε μια εποχή λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που κρύβει μυστικά και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Με αυτό το βιβλίο, λέει, επιχειρεί να «ταξιδέψει» τον αναγνώστη σε μια περίοδο με πυκνά διπλωματικά και στρατιωτικά γεγονότα.

-Τι συμβολίζει η «Λέσχη του Κακού»; Αναφέρεται στις ετερόκλητες δυνάμεις οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που ήθελαν να σπρώξουν τη χώρα προς την πλευρά του Άξονα. Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται το καλοκαίρι του 1939. Η Ελλάδα τηρεί αυστηρή ουδετερότητα, αλλά υπό όρους άκρας μυστικότητας προετοιμάζει τη στρατιωτική της άμυνα και έρχεται σε επαφή με τη Βρετανία. Στο μυθιστόρημα αναπτύσσεται αυτή η «σύγκρουση» και πώς μία μερίδα της τότε «ελίτ» επεδίωκε στενές σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία.

-Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον σ’ αυτή την εποχή; Όπως προανέφερα, χρονικός καμβάς του βιβλίου είναι ο Αύγουστος του 1939, ο τελευταίος ανέμελος μήνας της ανθρωπότητας πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η εποχή έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον καθώς η Αθήνα έχει μετατραπεί σε κόμβο της διεθνούς κατασκοπείας και πράκτορες ξένων χωρών επιχειρούν με σκοπό την άντληση πληροφοριών ή την χάραξη πολιτικών. Μετά την «Τριλογία της Κατοχής», καθώς τα τρία πρώτα βιβλία μου («Ο Λιμός», «Τα Λύτρα» και «Το Φιλί του Δεκέμβρη») εκτυλίχθηκαν από τον χειμώνα του 1941 μέχρι τα τέλη του 1944, με τη «Λέσχη του Κακού» μετέφερα τον ήρωά μου στο καλοκαίρι του 1939, προκειμένου και νέοι αναγνώστες να γνωρίσουν τον Νίκο Αγραφιώτη αλλά και να «ταξιδέψουν» σε μια περίοδο με πυκνά διπλωματικά και στρατιωτικά γεγονότα.

-Πόσο δύσκολο ήταν να συνδέσετε την Ιστορία με την αστυνομική μυθοπλασία; Ο συνδυασμός Ιστορίας και μυθοπλασίας προσδίδει ξεχωριστά στοιχεία σε κάθε βιβλίο, αλλά κρύβει παγίδες, τις οποίες επιχειρώ να υπερβώ μέσα από εξαντλητική έρευνα και διασταύρωση των γεγονότων. Συμπλέκοντας τους ήρωες του βιβλίου με τα ιστορικά πρόσωπα της εποχής που έδρασαν με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, πιστεύω ότι μεταφέρω με καλύτερο τρόπο το κλίμα και την ένταση της περιόδου. Άλλωστε οι απαιτήσεις των αναγνωστών είναι υψηλές, δεν αρκούνται στο να παρακολουθούν τη διαδικασία εξιχνίασης ενός εγκλήματος αλλά θέλουν να γνωρίσουν τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, να ζήσουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μία εποχή γεμάτη από μυστήριο και ανατροπές.

-Ο ήρωάς σας, ο Αγραφιώτης, είναι ένα σπάνιο είδος ανθρώπου; Θα έλεγα πως είναι ο ήρωας της διπλανής πόρτας. Δεν διαθέτει υπερδυνάμεις ούτε διεκδικεί το αλάθητο, όμως έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος. Θέλει να φέρει εις πέρας την αποστολή που αναλαμβάνει, πολλές φορές χωρίς να το επιδιώκει, ακολουθώντας τους δικούς του ηθικούς κώδικες και αδιαφορώντας για τους συσχετισμούς της εποχής ή τις εξαρτήσεις των ανωτέρων του. Ενδεχομένως γι’ αυτό να είναι αγαπητός από τους αναγνώστες, βλέπουν έναν υπαστυνόμο που επιχειρεί μέσα σε δύσκολες συγκυρίες να κρατήσει ζωντανό το αίσθημα του δικαίου.

-Λειτούργησαν ως μέντορές σας κάποιοι συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών; Κάθε συγγραφέας που έχει ασχοληθεί με το αστυνομικό μυθιστόρημα κλίνει το γόνυ με σεβασμό στην Άγκαθα Κρίστι, που έβαλε τις βάσεις για να δημιουργηθεί μία παγκόσμια σχολή λογοτεχνίας. Θαυμάζω τη σκληρότητα της γραφής του Τζέιμς Ελρόι, στέκομαι με δέος μπροστά στις σελίδες του Φίλιπ Κερ, που τόλμησε να τοποθετήσει τον κεντρικό του ήρωα μέσα στις πιο σκοτεινές υπηρεσίες της ναζιστικής Γερμανίας και να βγει από εκεί αλώβητος.