Λίγο πριν από τις εμφανίσεις της Amalgamation Choir στη Λυών της Γαλλίας, η δημιουργός (και η ψυχή) της, μιλά για τη δύναμη του ομαδικού τραγουδιού, αλλά και για τη σημασία του να βρίσκεις τη φωνή σου.
– Κάνοντας αρχή από τις επερχόμενες εμφανίσεις της Amalgamation Choir στο Temple du Change και στη Chapelle Sainte Philomène, τι θα παρουσιάσετε σε αυτές; Στη Λυών θα παρουσιάσουμε τραγούδια πάνω στα οποία δουλεύουμε με τη χορωδία τα τελευταία χρόνια. Θα εστιάσουμε στην κυπριακή διάλεκτο και σε πρωτότυπες συνθέσεις. Θα συμπεριλάβουμε τραγούδια της Κάτω Ιταλίας και τραγούδια, που αγαπούμε από τις παραδόσεις της Μεσογείου. Λόγω του μικρού αριθμού, που αποτελεί αυτή την αποστολή, τα τραγούδια έχουν διασκευαστεί για πιο μικρό σύνολο.
– Τι σημαίνει για σένα το να παρουσιάζεις τη δουλειά σου σε δύο μέρη μιας τέτοιας ιστορικής σημασίας; Μετά από την παύση των ζωντανών εμφανίσεων, λόγω της πανδημίας, νιώθω ότι η κάθε μας ευκαιρία να τραγουδήσουμε ως ομάδα και να μοιραστούμε τις μουσικές μας ιστορίες με άλλους ανθρώπους είναι δώρο. Πόσο μάλλον να ταξιδέψουμε, να γνωρίσουμε καινούρια άτομα, που ξέρουν και αγαπούν τη δουλειά μας. Το να τραγουδήσουμε σε χώρους όπως το Temple du Change, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της Unesco ως παγκόσμια κληρονομιά είναι ευλογία. Οι φωνές μας θα αντηχήσουν σε τοίχους που «ακούνε» μουσική και φωνές από το 1600.
– Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, τι ενεργοποίησε την επιθυμία σου να δημιουργήσεις μια χορωδία με πρωταγωνίστρια τη γυναικεία φωνή; Η γυναικεία φωνή είναι κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα, έχει κάτι το γήινο και το μαγικό την ίδια στιγμή. Είναι μια φωνή που κατανοώ, κάτι που είναι οικείο και κάτι που μπορώ να επεξεργαστώ καλύτερα από την αντρική.
– Οκτώ χρόνια μετά τη δημιουργία της Amalgamation Choir, νιώθεις ότι πέτυχες τον στόχο σου; Δεν μπορώ να πω ότι πέτυχα κάποιο στόχο ή ότι έχω έναν τελικό προορισμό στο μυαλό μου. Απολαμβάνω τη διαδικασία, την αλλαγή και την πρόκληση. Προσπαθώ να ζω στη στιγμή και να χρησιμοποιώ όσο καλύτερα μπορώ, αυτό που έχω μπροστά μου.
– Εκτός από την κοινή αγάπη για τη μουσική, ποια άλλα πράγματα νιώθεις ότι σε ενώνουν με τις γυναίκες της χορωδίας; Οι γυναίκες που ανήκουν σε αυτή την ομάδα- ειδικά οι πιο παλιές- είναι πλέον φίλες κι αδελφές. Κοιταζόμαστε στα μάτια και ξέρουμε. Δημιουργήθηκε ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον, θέλω να πιστεύω, σε αυτή την ομάδα. Μια μικρή κοινότητα, μια γυναικεία οικογένεια.
– Είναι το ομαδικό τραγούδι και μια μορφή ψυχοθεραπείας; Σίγουρα είναι, χωρίς, όμως, να γίνεται επί τούτου. Πέραν της οξυγόνωσης που επέρχεται, λόγω των αναπνοών, πέραν της εκτόνωσης, του αισθήματος ότι κάνεις κάτι ουσιώδες με το να κατακτάς μικρούς στόχους και να μαθαίνεις κάτι, είναι και η φιλία που δημιουργείται, το δίκτυο στήριξης. Υπάρχουν πολλές έρευνες για τις θετικές επιδράσεις του ομαδικού τραγουδιού.
– Μέσα από την Amalgamation Choir δίνεις κυριολεκτικά φωνή στις γυναίκες. Μεταφορικά τι σημαίνει για σένα το να δίνεται το βήμα σε κάποιαν μέσα από τη μουσική να εκφράζει τη φωνή της; Το κάθε άτομο σε αυτή την ομάδα έχει, όπως όλοι μας, τις προκλήσεις τους στη ζωή. Όταν μπαίνουν στην πρόβα, μπαίνουμε σε μια άλλη πραγματικότητα, ξεχνιόμαστε για λίγο. Υπάρχει χώρος για όλες τις «φωνές» στην Amalgamation. Η κάθε μια έχει τον δικό της ρυθμό να μαθαίνει και να κάνει πράγματα. Δεν γίνονται ακροάσεις. Η φωνή σου μπορεί να σου αποκαλύψει πολλά για τον εαυτό σου. Στον ήχο της φωνής σου αντικατοπτρίζεται ένα συνονθύλευμα των συνηθειών, του χαρακτήρα σου, των τραυμάτων και των φοβιών σου και της υγείας σου. Πιστεύω ότι με το να καλλιεργήσεις τη φωνή σου, μπορείς να έχεις αντίστοιχα θετική επιρροή ή αλλαγή στα πιο πάνω.
– Η ίδια πότε ένιωσες να βρίσκεις τη φωνή σου; Δεν πιστεύω ότι βρήκα τη φωνή μου αλλά ότι σιγά-σιγά γνωρίζω τη φωνή μου και τις διάφορες εκφάνσεις της. Μπορώ πλέον να αναγνωρίζω τι μου συμβαίνει από τον ήχο της φωνής μου. Να είμαι πιο προσεκτική, να φροντίζω τον εαυτό μου και το σώμα μου με οδηγό τη φωνή μου.
– Τι προσφέρει σε σένα ως καλλιτέχνη ο πειραματισμός με μουσικά είδη ετερόκλητα μεταξύ τους; Με ποιο τρόπο νιώθεις ότι επιδρούν στη δική σου μουσική ταυτότητα; Σίγουρα μού αρέσει να εξερευνώ και να ανακαλύπτω καινούριους καλλιτέχνες και ήχους ή τρόπους έκφρασης. Χρειάζεται χρόνος να απορροφηθούν οι καινούριες επιρροές και στο τέλος χρησιμοποιώ μόνο ό,τι νιώθω ότι με εξυπηρετεί.
– Υπάρχει ζωή πέρα από την τέχνη σου; Εκτός από τη μουσική πού αλλού διοχετεύεις την ενέργειά σου; Πιστεύω δεν μπορεί να υπάρξει τέχνη χωρίς ζωή. Λατρεύω την ύπαιθρο, το πράσινο, τα ταξίδια, την άσκηση, να περνώ χρόνο με τους αγαπημένους μου ανθρώπους.
– Ως ακροάτρια τι απολαμβάνεις περισσότερο; Απολαμβάνω καλλιτέχνες, που αφήνονται στη στιγμή. Που βρίσκονται σε μια κατάσταση ροής. Είναι δύσκολο, αλλά όταν συμβαίνει, το νιώθουμε όλοι.
– Εκτός από τις εμφανίσεις στη Λυών, πάνω σε τι άλλο υλικό δουλεύεις αυτή την περίοδο; Μάχομαι – κυριολεκτικά- να τελειώσω τον καινούριο μου δίσκο.
– Έχεις απωθημένα ως καλλιτέχνις; Πράγματα που θέλεις να κάνεις και δεν σου έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία; Βάζω μικρούς στόχους και προχωρώ. Έτσι, δεν τα ονομάζω όνειρα -που είναι κάτι το άπιαστο πολλές φορές. Δεν έχω απωθημένα. Θέλω απλά να συνεχίσω να μοιράζομαι και να μαθαίνω.
Ελεύθερα, 6.11.2022.
